Archive Category: Omówienia

Neobanderowcy z Czarnego Komitetu postanowili „poprawić”…

Początkowe niedowierzanie bardzo szybko zmienia się w pewność, iż idee głoszone przez radzieckie władze, idee, którym tak ufał Myszkowski - są nic nie wartą iluzją. Pod rubaszną przykrywką braterstwa kryje się zimna eksterminacja polskich żołnierzy, zacięta walka o usunięcie wszelkich śladów polskości z kresowych ziem.

Polscy żołnierze wykopali dół, do którego włożyli butelkę z przygotowanym wcześniej meldunkiem podpisanym przez żołnierzy batalionu, a obok postawili pomalowany w biało-czerwone pasy słup, wcześniej wyciosany przez cieślę z Wołynia, kaprala Wydrzyńskiego. Do słupa była przymocowana tablica z piastowskim orłem i napisem "Polska" lub - według innych źródeł - "Granica Państwa Polskiego" oraz dwa drogowskazy: "Berlin 64 km" i "Warszawa 474 km".

"Czasy zwartego ataku konnicy zapewne już się skończyły, choć jej zadania w większości pozostały te same: wykonać zwiad i podjąć walkę. Wykonać zwiad to znaczy wytropić przeciwnika, zbadać, co zrobi, a potem nie odstępować na krok".

Dowódcy Wehrmachtu ze zgrozą skonstatowali, że Sowieci, ustępujący im wyszkoleniem i taktyką, górują nad nimi jakością sprzętu. Zdali sobie wtedy sprawę, że jest tylko kwestią czasu, kiedy staną oko w oko z dobrze wyszkolonymi sowieckimi zagonami pancernymi, którym nie sprostają przy użyciu dotychczas używanego sprzętu.

"11 września 2001 roku zmieniło się właściwie wszystko. I to nie tylko dla Amerykanów, ale dla całego świata. I my żyjący w Polsce jesteśmy także mimowolnie spadkobiercami tej tragedii. W polityce nic nie dzieje się bowiem bez przyczyny".

"Synagogi należy podpalić, a wszystko, co nie spłonie, trzeba zasypać lub rozrzucić, aby nie było można dostrzec ani jednego kamienia, ani śladu po zgliszczach" - pisał już w 1543 roku Marcin Luter.

"Należę do pokolenia, dla którego słowa Polska i Ojczyzna kojarzyły się zawsze z czymś wielkim i wręcz świętym. Miałem świadomość, że jako Polak jestem dłużnikiem tych wszystkich, którzy w powstaniach narodowych złożyli ofiarę życia lub cierpień i poniewierki dla wolności i niepodległości Polski... Zostając oficerem Wojska Polskiego w Niepodległej Polsce nie wątpiłem w wartość ideałów, z których wyrosła II Rzeczpospolita."

W naszych ojczystych dziejach nieliczne tylko przedmioty zyskały rangę narodowych symboli ogniskujących najszlachetniejsze idee służby Bogu i Polsce. Do tej elitarnej grupy bez wątpienia zaliczyć należy ryngraf, który uzupełniony przedstawieniami Bogarodzicy, stał się rodzajem tarczy a zarazem Znakiem Ojczyzny i manifestacją wiary. Wpisany w tradycję walk Polaków o odzyskanie i utrzymanie niepodległości ma dziś w naszych sercach miejsce szczególne. Polski ryngraf, wywodząc się z oznaki pełnienia żołnierskiej służby, symbolizuje wierność i gotowość walki w obronie najwyższych wartości - pisał śp. Prezydent Ryszard Kaczorowski.

"Piękno zbawi świat" - pisał w jednym ze swych utworów Fiodor Dostojewski. I zdaje się taka właśnie myśl przyświecała pomysłodawcom i wydawcom pięknego albumu "Kolory prawosławia. Polska".

Czytelnicy dwumiesięcznika "Wołanie z Wołynia" tuż przed minionymi Świętami otrzymali 102 jego numer. Z okładki "patrzy" kościół w Równem, bo tamtejsza parafia świętuje 20-lecie swego odrodzenia. A wewnątrz, jak zwykle, bardzo dużo ciekawych i pozytywnych treści.

Polskość jest czymś więcej niż Polską. Jest głosem, który woła, pieśnią, która przekracza granice, muzyką, którą niesie ptak, rzeka i wiatr. Polskość nie zna granic przestrzeni ani czasu. Istnieje poza pamięcią i historią. Przenika powietrze, światło i mrok".

Z opowiadań Ossendowskiego wynika, że już w okresie II Rzeczypospolitej bezimienne mogiły młodych bohaterów porastały ziołem lub zbożem, chyliły się ku ziemi postawione na nich drewniane krzyże. Jedynym trwałym pomnikiem były napisane przez niego opowiadania.

"Polsko! ...Ty jesteś taką, jaką wymodliła u rodzicielki królowa Jadwiga. Jaka wyrysowała się tu w naszych duszach. Światła jak słońce! Dla zbrodniarzy surowa, ale rządna i sprawiedliwa! Piękna i miła dla wszystkich jak wiosna majowa. Taką jesteś!"

Takiej orgii sadyzmu nie widziano w Azji od czasów, gdy na Zachód na czele swych hord wyruszył Czyngis-Chan. O ile Niemcy do mordowania Żydów dorabiali jakieś rasowe, absurdalne teorie, to Japończycy po dziś dzień nie odpowiedzieli na pytanie, dlaczego zabijali bezbronnych.

"To tam w bagiennych ostępach zobaczyłem po raz pierwszy kłody z pszczołami... Tam właśnie na piaszczystych duktach stara szlachcianka herbu Hippocentaurus, prowadząc mnie, pochylała się co chwilę, sprzątała leżące gałązki, czyszcząc drogę niczym dywan czekający na nieznanego dostojnika. W tych zagrodach gościła mnie często wieloletnia samotność i polskie łzy wzruszenia. Bywało, że dom witał zapachem chleba z mąki gryczanej i dzielił się prastarym przepisem na pranie koszuli w popiele ugniatanym nogami..."

Przyroda na kartach albumu to leniwa Prypeć i inne poleskie rzeki: Jasiołda, Lwa, Pina, Prostyr, Gniłucha. To jeziora, w których odbija się błękit nieba i białe chmury jak baranki, ale też wieczorna purpura zachodzącego słońca. To bezbrzeżne bagna, które wdzierają się do wiosek i przysiółków czyniąc z nich "poleskie Wenecje", to wielkie połacie czasem lichych lasów, a czasem w jednym olbrzymim dębie odreagowujące ową mizerię.

"Na początku XXI wieku niemal cały obszar Europy został już przekształcony przez człowieka. Prawie nietknięta przyroda zachowała się już tylko na niewielkich 'wyspach'. Polesia Białoruskie jest prawdziwą perłą w tym delikatnym naszyjniku przyrodniczych klejnotów zdobiących kontynent"