Archive Category: Turystyka

Najprawdopodobniej w marcu podpisana zostanie umowa na dostawy…

Stryj (Стрий) to liczące ok. 65 tys. mieszkańców miasto, będące ośrodkiem przemysłowym i ważnym węzłem komunikacyjnym położonym nad rzeką o tej samej nazwie, o 70 km na południe od Lwowa.

Nowe Miasto (Нове Місто) to dawne miasteczko, a obecnie wieś, położone blisko polskiej granicy w ukraińskiej części Pogórza Przemyskiego pomiędzy Dobomilem a Niżankowicami, przy nieczynnej linii kolejowej w Przemyśla do Chyrowa.

Szrubiszki (Šrubiškės) to niewielka miejscowość, położona o 30 km na północ od Wilna i o 2 km na wschód od miasteczka Podbrzezie (Paberžė). Na terenie dawnego majątku ziemskiego zachował się tu ciekawy drewniany dwór.

Czaple (Чаплі) to niewielka miejscowość położona nad Strwiążem, o 10 km na zachód od Sambora, przy szosie łączącej to miasto z Chyrowem. W Czaplach zachował się w dobrym stanie interesujący dwór, mieszczący obecnie wiejską szkołę.

Park Krajobrazowy "Meotyda" ("Меотида") leży na wschodnim skraju Ukrainy, w obwodzie donieckim, nad brzegiem Morza Azowskiego, a jego nazwa pochodzi od starogreckiego miana tego morza.

Choć na pierwszy rzut oka Mińsk wygląda na typowy socjalistyczny moloch, zabudowany ponurymi gmaszyskami z innej epoki, to mimo wszystko wart jest odwiedzenia.

Nadyby (Надиби) to wieś położona w dolinie Strwiąża, o 10 km na północny zachód od Sambora, w pobliżu linii kolejowej łączącej to miasto z Chyrowem.

Będąc w Nieświeżu , trzeba koniecznie odwiedzić jeszcze Mir. Jeden z największych i najlepiej zachowanych na dzisiejszej Białorusi zespołów zamkowo-pałacowych.

Będąc w Mołdawii trzeba koniecznie odwiedzić stolicę tego kraju - Kiszyniów, jedyną chyba stolicę postsowieckiej republiki, która w znacznej mierze zachowała swój dawny charakter i najmniej jest zniszczona przez sowiecki monumentalizm.

Hornostaiszki (Gornostaiškes) to niewielka miejscowość w rejonie solecznickim na Litwie, położona nad rzeką Hornostajką niedaleko granicy z Białorusią, o 2,5 km na wschód od miasteczka Ejszyszki.

Podmojsce (Підмостичі) to zapomniana przez Boga i ludzi niewielka wioska położona o niespełna kilometr na wschód od granicy ukraińsko-polskiej, o 2 km na południe od miasteczka Niżankowice, w pobliżu szosy łączącej je z Dobromilem.

Berezyna (Беразіно) to obecnie nieduże miasto rejonowe w obwodzie mińskim na Białorusi, położone nad rzeką Berezyną. Niegdyś był to ośrodek rozległych dóbr, które początkowo były królewszczyzną należąca do starostwa luboszańskiego.

Narwiliszki (Norviliškes) to niewielka miejscowość położona o ok. 60 km na południowy-wschód od Wilna, wewnątrz tzw. worka dziewieniskiego (od miasteczka Dziewieniszki), czyli gruszkowatego kształtu "wypustki" terytorium Litwy, wcinającej się w obszar Białorusi.

Czarny Las to duży kompleks leśny położony o kilka kilometrów na zachód od Stanisławowa, (czyli obecnego Iwano-Frankowska na Ukrainie), który w okresie okupacji hitlerowskiej był miejscem masowych egzekucji mieszkańców tego miasta.

Nazwa Podhorce kojarzy nam się przede wszystkim ze słynnym zamkiem Koniecpolskich, Rzewuskich i Sanguszków, uznawanym za jedną z najpiękniejszych rezydencji na Kresach, malowniczo usytuowanym na krawędzi wzgórz Woroniaków w odległości kilku kilometrów od Oleska. Mało kto wie jednak, że w Galicji Wschodniej istnieją jeszcze inne Podhorce, położone niedaleko Stryja, gdzie także znajduje się dawna ziemiańska rezydencja, wprawdzie nie tak wspaniała, ale mająca za to urok obiektu zupełnie nieznanego i nieodwiedzanego przez turystów.

Starożytna grecka kolonia Tyras (założona w VI w. p.n.e.), później rzymska Alba Iulia i bizantyjskie Leukopolis. W XI wieku powstał tu gród Białogród, który w XIII wieku znalazł się pod panowaniem Tatarów. Od XIV wieku we władaniu hospodarów mołdawskich (od 1387 lenników króla Polski) jako Cetatea Alba. W XV wieku twierdza, zdobyta w 1484 roku przez Turków zmieniła nazwę na Akerman ("biała twierdza"). W latach 1541, 1542, 1549 odbity z rąk tatarski i tureckich przez rotmistrza Bernarda Pretwicza, który przyszedł z odsieczą Białogrodowi. W okresie 1600-1611 pod panowaniem Wołochów. W XVIII wieku centrum Tatarów budziackich, kilkakrotnie zdobywane przez Rosjan. W 1812 włączony do Rosji. W XIX wieku port solny i zbożowy. W 1918-1940 w Rumunii jako Cetatea Alba, w sierpniu 1940 przyłączony do Ukraińskiej SRR, a od lipca 1941 do sierpnia 1944 znowu w granicach Rumunii. Od 1945 w Ukraińskiej SRR, w 1991 w niepodległej Ukrainie.