Konferencja poświęcona Sergiuszowi Piaseckiemu odbędzie się we Wrocławiu

Komitet Budowy Pomnika Sergiusza Piaseckiego przygotowuje konferencję popularnonaukową poświęconą barwnej postaci kresowego żołnierza, konspiratora i pisarza.

Konferencja organizowana przez Komitet Budowy Pomnika Sergiusza Piaseckiego jest niejako “przywitaniem” stworzonego z jego inicjatywy monumentu. Pomnik Piaseckiego zostanie bowiem zaprezentowany przybyłym na wydarzenie. Prezentacja rozpocznie się 25 stycznia o godz. 17 we wrocławskim gmachu Starej Giełdy przy Placu Solnym 16.

Konferencja, którą poprowadzą prof. dr hab. Mikołaj Iwanow i dr Adam J. Dziąsko będzie się składać z trzech referatów. Dr hab. Krzysztof Polechoński  wygłosi prelekcję: “Sergiusz Piasecki – życie, dorobek i miejsce w literaturze polskiej”. Prof. dr hab. Zdzisław J. Winnicki nakreśli kontekst młodości Piaseckiego w wystąpieniu “Realia miejscowe w twórczości Sergiusza Piaseckiego. Mińszczyzna – Ziemia i Ludzie”. O konspiracyjnej działalności pisarza w ramach Armii Krajowej opowie dr Aleksander Srebrakowski w odczycie “Wieża Babel – Sergiusz Piasecki w okupowanym Wilnie”.

Konferencji towarzyszyć będzie także otwarcie wystawy “W krainie Wielkiej Niedźwiedzicy”.

Sergiusz Piasecki urodzony w 1901 roku koło Baranowicz na współczesnym terytorium Białorusi, aresztowany jako kilkunastoletni chłopak zbiegł z aresztu i uciekł do Moskwy. Tam był świadkiem rewolucji październikowej. Śmierć przyjaciół wytworzyła w nim niechęć do bolszewizmu. Wyjechał do Mińska gdzie zgłosił się do oddziałów białoruskich nacjonalistów by walczyć z Armią Czerwoną, ale po ich rozpadzie dołączył do Wojska Polskiego, w szeregach którego uczestniczył w obronie Warszawy w 1920 r.

Po wojnie z bolszewikami najpierw zajmował się dorywczymi pracami a potem stał się agentem polskiego wywiadu na pograniczu Białoruskiej SRR. Z czasem zajął się przemytem. Zwolniony z wywiadu za używanie narkotyków, Piasecki dokonał napadu z bronią w ręku na żydowskich kupców w Grodnie. Początkowo skazany na karę śmierci przez sąd w Wilnie  1926 r., trafił do więzienia. To właśnie tam zaczął spisywać swoje wspomnienia. Zapiski stały się podstawą jego książek. Został zwolniony w 1937 r.

W czasie wojny był oficerem do zadań specjalnych w wileńskiej Armii Krajowej. Po zajęciu Wileńszczyzny przez Armię Czerwoną wyjechał w nowe granice Polski, a w 1946 roku opuścił kraj wraz z żoną. Umarł w 1964 roku w Wielkiej Brytanii. Jest autorem wielu książek osadzonych w kontekście kresowym takich jak “Piąty etap”, “Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy”, “Żywot człowieka rozbrojonego”, “Dla honoru organizacji”.

Czytaj także: Komunistów bił gdzie chciał i jak chciał

Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy

Kresy.pl