Archive Category: międzywojnie

Najprawdopodobniej w marcu podpisana zostanie umowa na dostawy…

Interesując się historią Białorusi, nie trudno zauważyć, iż o pełnej państwowości białoruskiej możemy mówić dopiero w XX wieku, w bardzo krótkim okresie pomiędzy pokojem brzeskim a powtórną okupacją rosyjską (dla niektórych także polską), tym razem ze znakiem czerwonej gwiazdy na sztandarach. Oczywiście nie wolno też zapominać o Wielkim Księstwie Litewskim, do którego tradycji Białorusini odwołują się bardzo chętnie (o wiele chętniej niż Litwini).

Marian Zdziechowski nigdy nie stworzył jednolitego systemu teoretycznego ani własnej szkoły myślenia, jednakże jego pisarstwa nie sposób pomylić z czymkolwiek innym.

Grób matki na cmentarzu to bynajmniej nie jedyny ślad po Edwardzie Rydzu - Śmigłym w Brzeżanach. Ma on nawet w tym mieście poświęconą mu tablicę - w 120. rocznicę urodzin marszałka, w 2006 r. ufundował ją Stanisław Broszko, czyniąc to w imieniu brzeżańczyków, żyjących dzisiaj w Kluczborku. Jest ona dwujęzyczna polsko - ukraińska, a umieszczona została w odrestaurowanym kościele.

Ukraińcy dla II Rzeczypospolitej stanowili jeden z największych wewnętrznych problemów. Wynikało to z ich liczebności, jak i negatywnego stosunku do państwa polskiego. Ich liczba według różnych ocen wynosiła od 4,4 do 5,4 mln. Na terenach zwartego osiedlenia ich liczba wynosiła od 35 do 90 proc. ogółu mieszkańców.

Okres poprzedzający wybuch II wojny światowej i pierwsze tygodnie jej trwania jest jednym z najbardziej krytycznych, a zarazem najważniejszych w dziejach stosunków polsko-ukraińskich. Wrzesień 1939 r. w znacznej mierze sprawił, że stosunki polsko-ukraińskie ostatecznie zabrnęły w ślepy zaułek.

W powszechnej opinii Kowno uchodzi za kuźnię litewskiego nacjonalizmu, czy jak kto woli patriotyzmu. Pod tym względem od Wilna miasto to różni się w sposób zasadniczy. Litwini bezwzględnie w nim dominują, a ich odsetek jest nawet wyższy niż w całej Litwie. Stanowią, aż 88,7 procent jego mieszkańców gdy dla całej Litwy wskaźnik ten wynosi 80 procent. Jest to zasługa rządów międzywojennej Litwy, które robiły wszystko, by przekształcić swą ówczesną stolicę w miasto czysto litewskie, które takim na początku wieku wcale nie było.

Wołyń w momencie, gdy znalazł się w II Rzeczpospolitej należał do najbardziej zacofanych, zapóźnionych cywilizacyjnie i zniszczonych przez wojnę dzielnic kraju. Władze RP starały się nadrabiać dystans, jaki dzielił Wołyń od reszty kraju, osiągając w tym spore sukcesy.