Archive Category: Opinie

Lider ruchu Kukiz'15 w ostrych słowach odniósł się do działań…

Jeśli rozkład NATO ma się nie skończyć konfliktem w stylu kaukasko-bałkańskim, to albo należy Rosję rozbroić nuklearnie, albo pozwolić krajom Europy Środkowo-Wschodniej na atomowe uzbrojenie się.

Kryzys na Ukrainie jaskrawo objawił miałkość naszej elity i kreowanej przez nią polityki wschodniej. Cały establishment nieprzytomnie powtarza dziś słowa i gesty nijak mające się do interesów Polski, ale także interesów samych Ukraińców. Polska klasa polityczna i medialna powtarza stare błędy, które jak widać niczego jej nie nauczyły.

Problemem polskich elit jest to, że uznały za prawdę objawioną niemądre hasło redaktora Giedroycia o tym, że „nie ma wolnej Polski bez wolnej Ukrainy”. Nawet jeśli Polacy już uwierzyli, że niepodległość Ukrainy jest po prostu niepodległością Polski, to i tak w żaden sposób nie da się stąd wyprowadzić wniosku o tym, że Polska tę (już od dwudziestu lat niepodległą) Ukrainę ma dodatkowo wzmacniać i modernizować, traktując to jako priorytet swojej polityki względem tego kraju, chyba, że jakiś godny następca Giedroycia ukuje nowy dogmat: „Silna Ukraina - to silna Polska”, co byłoby śmieszne, gdyby nie stanowiło realnego zagrożenia.

Polska, jeśli chce pozostać podmiotowa, musi prowadzić jakąś politykę regionalną, nie jest jednak konieczne, by wybierała kierunek wschodni. Być może Polska może sobie rekompensować pogorszenie stosunków z ULB dobrymi stosunkami z ABC. Być może też wystarczy wspieranie państw ULB w utrzymaniu przez nie niepodległości, a nie zabieganie o ich przyjaźń kosztem mieszkających tam Polaków. To, że ABC jest alternatywą dla ULB pokazała polska doktryna federacyjna w czasie wojny i na emigracji. Polacy, którzy nie chcieli tracić Wilna i Lwowa, wybierali federację z Czechami i Węgrami, a nie Litwinami i Ukraińcami. Dziś nie chodzi o kwestie terytorialne, lecz o sposób traktowania polskiej mniejszości i kwestie polityki historycznej, mechanizm pozostaje jednak ten sam.

Od takich popleczników niech ręka boska broni tak Ukrainę, jak i całą Europę.

Kwestia ukraińska w ostatnim dwudziestoleciu była testem na wiarygodność Zachodu, jego zwartość i zdolność do skutecznych działań. Biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia, trzeba powiedzieć, że test ten wypadł dla Zachodu negatywnie. W kwestii ukraińskiej zachował się on biernie, wysyłając pod adresem Moskwy słabe, jeśli w ogóle czytelne, sygnały. Nie zachował też jedności w działaniu. Wspólnota euroatlantycka od lat podminowywana jest frondą ze strony Niemiec i Francji, ostentacyjnie honorujących Rosję jako swojego partnera.

Najprawdopodobniej Ukraina nie podpisze umowy o wolnym handlu z Unią Europejską na zbliżającym się szczycie Partnerstwa Wschodniego w Wilnie. Pozornie jest to nagły krok w tył od spodziewanego zbliżenia Brukseli i Kijowa, w rzeczywistości nie wydarzyło się nic zaskakującego.

'Breżniew z większym szacunkiem rozmawiał z Gomułką, Gierkiem, a tym bardziej z Jaruzelskim, niż Putin z Tuskiem'.

Myślę, że każdego historyka, gdy jest mowa o jego celu społecznym lub funkcji praktycznej pisania historii, ogarniają wątpliwości. Zacznę od bajki, która może stanowić motto dla tego, o czym będzie mowa poniżej.

Czy cała sytuacja nie może być pewną szansą dla kształtującej się opcji politycznej, a także dla samego Przemysława Wiplera?

Zbrodnia katyńska, czyli popełniony na mocy decyzji Politbiura KC WKP(b) z 5 marca 1940 r. przez funkcjonariuszy sowieckiego państwa mord na blisko 22 tysiącach oficerów Wojska Polskiego, funkcjonariuszy Policji Państwowej i innych obywateli RP, nadal czeka na sprawiedliwe osądzenie. Początek tego tygodnia przyniósł ogłoszenie wyroku dotyczącego nie tyle samej zbrodni, ile sposobu prowadzenia przez Rosję śledztwa w sprawie Katynia.

Lista osób zatroskanych upadkiem naszej kultury jest długa. Przerażająco długa. Po prostu wszystkie grupy polskich twórców i pracowników kultury są zatrwożone jej niszczeniem. Właściwie można już powiedzieć, że nasi sąsiedzi doczekali się realizacji polityki Kultur-kampfu, hasło „ogłupit’ Polszu do urownja Rassiji” zostanie nie tylko zrealizowane, ale – dzięki gorliwości polskich władz – przekroczone! Co może być milszą pociechą dla smażącej się w piekle duszy Führera niż wiadomość o zamykaniu polskich szkół i wykreślaniu z programów nauczania wszystkich dzieł przypominających Polakom, że są czymś więcej niż narodem głupio uśmiechniętych służących?

Obchody 70. rocznicy ludobójstwa na Wołyniu i w Małopolsce Wschodniej – które odbywały się z dużym społecznym rozmachem, były obecne w polskich mediach i przez większość z nich po raz pierwszy określane jako ludobójstwo, do tego brały w nich udział władze państwowe i samorządowe – wywołały silne zdenerwowanie w nacjonalistycznych ukraińskich ugrupowaniach z partią Swoboda na czele, będącą trzecią liczącą się siłą polityczną na Ukrainie. Nie powinniśmy tego lekceważyć.

Ludwika i Antoni Wołkowiccy byli właścicielami ziemskimi z Brzostowicy Małej na Białostocczyźnie. Komunistyczno-kryminalna banda związała ich ręce drutem kolczastym, do ust wlała wapno i żywcem zakopała. Taka była odpowiedź na nawoływania komandarmów sowieckich do walki „z obszarnikami i kapitalistami”. Wymordowano co najmniej 200 polskich ziemian. Tak zaczynał się Katyń, rozprawa z polskimi elitami.

Porozumienie USA-Rosja ws. Syrii oznacza, że Rosja odbudowuje status supermocarstwa i w polityce międzynarodowej liczy się najbardziej od rozpadu ZSRR ponad 20 lat temu - sądzi znawca problematyki Bliskiego Wschodu publicysta Patrick Cockburn.

Trzeba "chwycić byka za rogi" i zmierzyć się bez strachu z pytaniem, które coraz powszechniej wprawia w zakłopotanie katolików, zwłaszcza jeżeli czują się zobowiązani do metodologicznego przynajmniej agnostycyzmu ze względu na swoją pozycję naukową.