Rzecznik ministra koordynatora służb specjalnych Stanisław Żaryn ujawnił powód zatrzymania Jacka Międlara przez funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego – śledczy dopatrzyli się publicznego nawoływania do nienawiści w jednym z artykułów na portalu, którego Międlar jest redaktorem naczelnym.

Komunikat rzecznika Żaryna ukazał się na jego twitterowym profilu. Jako powód zatrzymania Międlara (określonego w komunikacie jako “Jacek M.”) podano podejrzenie publicznego nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych poprzez publikację artykułu pt. “Polska w cieniu żydostwa. O masowej zdradzie i dywersji wobec odradzającego się Państwa, czyli skrywana prawda na stulecie odzyskania niepodległości”. Artykuł ten ukazał się 9 listopada 2019 roku, a więc ponad miesiąc temu, na portalu wPrawo.pl, którego Jacek Międlar jest redaktorem naczelnym.

Zatrzymanie Jacka Międlara odbyło się na polecenie Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Stare Miasto. Rzecznik Żaryn zapowiedział, że “z zatrzymanym będą prowadzone dalsze czynności procesowe”.

Jak pisaliśmy wcześniej, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego zatrzymała Jacka Międlara w piątek we wczesnych godzinach rannych. „W okolicach godziny szóstej rano dziś, 13 grudnia, do mieszkania Międlara wtargnęły służby. Choć ciężko póki co o potwierdzone wiadomości, mówi się o obecności ABW uzbrojonej w broń długą.” – pisał portal wPrawo.pl. „Pierwsze pytanie jakie się nasuwa, to czy istotnie mamy do czynienia z zagrożeniami bezpieczeństwa wewnętrznego, które uzasadniają tego typu działania?” – pytał cytowany przez nas poseł Konfederacji Grzegorz Braun. „Możemy nie zgadzać się z panem Międlarem, który jest postacią kontrowersyjną. Natomiast jeżeli podstawą do zatrzymania o szóstej rano jest podejrzenie o >>szerzenie nienawiści<<, to jest lekka przesada” – powiedział z kolei inny polityk Konfederacji Artur Dziambor.

Gdy okazało się, że powodem zatrzymania Jacka Międlara jest artykuł prasowy, skrytykował ten fakt historyk i ekspert w dziedzinie bezpieczeństwa prof. Andrzej Zapałowski. “Mariusz Kamiński, takiego idiotycznego numeru w rocznicę stanu wojennego bym się nie spodziewał. Co się chłopie z Tobą porobiło! Wy jesteście od osłony państwa polskiego a nie robienia tego co zwykły policjant może dostarczyć w formie wezwania. Jednym słowem kompromitacja!” – napisał Zapałowski w mediach społecznościowych.

Jacek Międlar, jeszcze jako ksiądz, zaangażował się aktywnie w działalność patriotczno-narodową. Podczas demonstracji antyimigranckich ostro sprzeciwiał się wpuszczaniu do Polski muzułmańskich uchodźców. Rozgłos przyniósł mu Marszu Niepodległości w Warszawie 11 listopada 2015, kiedy wygłosił cytowane przez krajowe i zagraniczne media przemówienie. Następnie popadł w konflikt z władzami kościelnymi, w wyniku którego ostatecznie zrzucił sutannę i zaczął aktywnie działać jako osoba medialna oraz lokalny aktywista.

W lipcu tego roku władze Wrocławia rozwiązały demonstrację środowiska skupionego wobec byłego księdza Jacka Międlara, zorganizowaną z okazji Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II RP. Obserwatorka z ramienia miasta uznała, że hasła wznoszone na manifestacji stanowiły nawoływanie do nienawiści.

Pilnujemy wspólnych spraw

Zależymy od Twojego wsparcia
Wspieram Kresy.pl

Podobnie postąpiono z wrocławskim Marszem Niepodległości: został on rozwiązany przez delegata władz miejskich wkrótce po tym gdy się rozpoczął. Po rozwiązaniu marszu przez obserwatora magistratu wyposażeni w tarcze i ubrania ochronne policjanci utworzyli szczelny kordon uniemożliwiający ruch kolumny maszerujących naprzód, a następnie rozpędzili zgromadzonych uczestników. Zatrzymano kilkanaście osób, pięcioro odniosło obrażenia.

Kresy.pl / twitter.com

3 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply

  1. murzynio
    murzynio :

    Masowa kolaboracja Żydów z bolszewikami w 1920 i na Kresach w latach 1939-1941 to zwykła prawda. Nie można o tym jednak pisać, bo akurat ta prawda to sianie nienawiści. I dlatego jest zakazana. Wystarczy jednak odszukać stare książki, zwłaszcza ze wspomnieniami.

  2. AlexWolf
    AlexWolf :

    żydzi zawsze byli, są i będą, poza nielicznymi wyjątkami wrogami Polski, pokazuje to historia na przestrzeni wieków, przykład: żydzi byli przeciwni niepodległości Polski w 1918 roku i robili wszystko by do tego nie doszło.

  3. jaro7
    jaro7 :

    Panie Żaryn,Kamiński na nich też naślecie swoje służby?
    “PRZEMILCZANE ŻYDOWSKIE ŚWIADECTWA

    Do szczególnie oburzających praktyk zastosowanych w książce Grossa „Strach” należy całkowite pominięcie przez niego rozlicznych świadectw żydowskich, które pokazywały bardzo sympatyczny obraz zachowań Polaków wobec Żydów w czasie wojny, całkowicie sprzeczny z lekceważącymi uogólnieniami Grossa, sugerującymi, że Żydom pomagała tylko „drobna garstka Polaków” („Upiorna dekada”) czy „mała mniejszość” („Strach”).
    Oto niektóre z jakże wymownych przykładów tych żydowskich świadectw przemilczanych przez Grossa:
    – Prezes Stowarzyszenia Kombatantów Żydowskich Arnold Mostowicz stwierdził w publikowanym 25 lutego 1998 r. w „Życiu” tekście: „Żaden naród nie złożył na ołtarzu pomocy Żydom takiej hekatomby ofiar jak Polacy, bowiem w wielu krajach okupowanych pomoc ta nie niosła za sobą takiego ryzyka”.
    – Żydowska autorka Klara Mirska pisała w wydanej w Paryżu w 1980 r. książce „W cieniu wielkiego strachu”: „Zebrałam wiele zeznań o Polakach, którzy ratowali Żydów, i nieraz myślę: Polacy są dziwni. Potrafią być zapalczywi i niesprawiedliwi. Ale nie wiem, czy w jakimkolwiek innym narodzie znalazłoby się tylu romantyków, tylu ludzi szlachetnych, tylu ludzi bez skazy, tylu aniołów, którzy by z takim poświęceniem, a takim lekceważeniem własnego życia, tak ratowali obcych”.
    – Inna Żydówka Janina Altman, pisząc do Marka Arczyńskiego o Polakach, którzy narażali swe życie dla ratowania Żydów w czasie wojny, stwierdziła: „Nie wiem, czy my, Żydzi, wobec tragedii innego narodu, zdolni bylibyśmy do takiego poświęcenia” (Cyt. za M. Arczyński i W. Balcerak: „Kryptonim Żegota”, Warszawa 1983, s. 264).
    – Wybitny żydowski literaturoznawca, profesor uniwersytetu w Tel Awiwie Gabriel Moked powiedział w wywiadzie udzielonym „Wprost” 28 czerwca 1992 r. m.in.: „Jestem przekonany, że odpowiedzialność za zagładę polskich Żydów ponoszą Niemcy, ściślej mówiąc hitlerowcy. Nawet jeżeli część polskiego społeczeństwa Żydom nie pomagała albo łatwo godziła się na ich zagładę, to większa część narodu Żydom bardzo pomogła”.
    – Do najbardziej wzruszających propolskich świadectw doby wojny należała ocena zapisana przez nauczyciela hebrajskiego Abrahama Lewina, który żył w makabrycznych warunkach warszawskiego getta. Zapisał on w swoim pamiętniku pod datą 7 czerwca 1942 r.: „(…) Wielu Żydów uważa, że wpływ wojny i strasznych ciosów, które kraj i jego mieszkańcy – Żydzi i Polacy, przyjęli z rąk Niemców, w wielkim stopniu zmienił stosunki między Polakami a Niemcami, a większość Polaków została opanowana przez uczucia filosemickie. Ci, którzy głoszą tę opinię, opierają swój punkt widzenia na znaczącej ilości zdarzeń, które ilustrują, jak od pierwszych miesięcy wojny Polacy pokazali i dalej pokazują swe współczucie i uprzejmość dla Żydów, pozbawionych środków do życia, a w szczególności dla żebrzących dzieci. Słyszałem wiele historii o Żydach, którzy uciekli z Warszawy tego znaczącego dnia 6 września 1939 i otrzymali schronienie, gościnność i żywność od polskich chłopów, którzy nie żądali żadnej zapłaty za ich pomoc. Jest również znane, że nasze dzieci, które idą żebrać i pojawiają się dziesiątkami i setkami na ulicach chrześcijańskich, dostają wielkie ilości chleba i ziemniaków i przez to udaje im się wyżywić i ich rodzinom w getcie (…). Ja widzę stosunki polsko-żydowskie w jasnym świetle” (A. Lewin: „A cup of tears. A Diary of the Warsaw Ghetto”, Ed. by A. Polonszky, New York 1988, s. 123-124).
    – Żyd, karmelita (ojciec Daniel) Oswald Rufeisen, jeden z najodważniejszych żydowskich partyzantów doby wojny, powiedział w wywiadzie dla „Polityki” z 29 maja 1983 r.: „Nigdy nie mówię o polskim antysemityzmie i gdzie tylko mogę, walczę z tym, bo to jest przesąd, to jest zabobon (…). Wydaje mi się, że o antysemityzmie mówią nie ludzie, którzy przeżyli czas Holokaustu w Polsce, ale ci, którzy przyjechali do Izraela z Polski przed wojną. Tak mi się wydaje. Ludzie, którzy byli odcięci od społeczeństwa polskiego, którzy przenieśli swoje koncepcje psychologiczne na sytuację wojenną (…). Mam już ponad 70 lat, żyłem w Polsce przed wojną, przeżyłem wojnę na wschodnich terytoriach polskich (…) nie widziałem tam Polaków mordujących, natomiast widziałem Białorusinów, widziałem Łotyszów, Estończyków, Ukraińców, którzy mordowali, a polskich jednostek, które by mordowały, nie widziałem. Ale tego wszystkiego ci idioci tutaj nie widzą. Im się tego nie mówi. Tak jest, niech mi nie opowiadają, Ja wiem, jak było”.
    Dyrektor amerykańskiego Urzędu ds. Śledztw Specjalnych, „tropiciel nazistów” Rosenbaum powiedział wiosną 1995 r. w wywiadzie dla dziennika „Newsday”: „Podobnie jak wiele dzieci żydowskich dorastałem, słysząc, że Polacy byli najgorszymi antysemitami. Moja praca jednak bez przerwy dostarczała mi dowodów, że niezliczeni polscy chłopi ryzykowali swoje życie po to, by ukrywać Żydów. I trzeba pamiętać, że Polacy ukrywający Żydów wiedzieli, jakie konsekwencje mogą ich spotkać za to. Ich własne dzieci zostałyby zabite na ich oczach, a potem zamordowano by ich również. Ja sam, będąc ojcem małych córek, nie wiem, czy byłbym aż tak heroiczny w podobnej sytuacji”.
    Porównajmy to wyznanie Rosenbauma z nikczemnym spotwarzaniem obrazu polskiego chłopstwa zawartym w książkach Grossa! Myśląc o podłych zachowaniach polakożerczych Żydów takich jak Gross, mimo woli przypomina się ocena słynnego polskiego uczonego żydowskiego pochodzenia Ludwika Hirszfelda. W mało dziś przypominanym liście do Jerzego Borejszy z 27 października 1947 r. Hirszfeld ubolewał, że „nacjonaliści żydowscy nienawidzą Polaków więcej niż Niemców, i że świadomie idą w kierunku proniemieckim, tak jak zresztą to przewidziałem w mojej książce (…). Jeśli nie podkreślam tych spraw publicznie, to dlatego tylko, by Żydom nie szkodzić i nie pogłębiać przepaści, którą kopie nacjonalizm żydowski pomiędzy Żydami i Polakami” (Cyt. za B. Fijałkowska: „Borejsza i Różański. Przyczynek do dziejów stalinizmu w Polsce”, Olsztyn 1995, s. 139).Opracował Aleksander Szumański , świadek historii – dziennikarz niezależny, korespondent światowej prasy polonijnej, akredytowany (USA) w Polsce w latach 2005 – 2012, ścigany i skazany na śmierć przez okupantów niemieckich. Kombatant – Osoba Represjonowana – zaświadczenie o uprawnieniach Kombatantów i Osób Represjonowanych nr B 18668/KT3621”