Archive Category: Kresopedia

Lider ruchu Kukiz'15 w ostrych słowach odniósł się do działań…

Wśród odnalezionych w Centralnym Archiwum Wojskowym dokumentów dotyczących gen. Augusta Emila Fieldorfa znajduje się napisany własnoręcznie przez „Nila” życiorys.

Nieznane dokumenty dotyczące gen. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”, wśród nich arkusz ewidencji personalnej i własnoręcznie napisany życiorys, odnaleziono w Centralnym Archiwum Wojskowym w Warszawie.

W Rosji każdy normalny człowiek wierzy w wojnę. Co więcej, każdy normalny człowiek nie może sobie zdać sprawy, dlaczego my czy Europa, czy ktokolwiek dotychczas na Rosję nie napadł. Ta kwestia wydaje się im tak dziwna, że tłumaczą to sobie tylko jakąś perwersyjną chytrością z naszej strony.

Mikołaj II żywił głębokie przekonanie, że czeka go los tragiczny. Toteż wybuch rewolucji i detronizację powitała jego rodzina z uczuciem ulgi: „Już się stało”.

Wojska Chmielnickiego opanowały już prawie całą Ukrainę. Paliły miasta, zdobywały zamki. Po viktorii kniazia Jeremiego Wiśniowieckiego pod Konstantynowem, Krzywonos dołączył do głównych sił Chmielnickiego. Zanim to zrobił, dokonał sławnej rzezi Baru. Po tym wydarzeniu buntownicy ruszyli na ziemie już etnicznie polskie, czyli Lwów i Zamość. Zanim jednak to nastąpiło Polacy zorganizowali pospolite ruszenie pod miastem Piławce na Podolu.

W 2014 roku mija 960. rocznica podziału Kościoła (1054 r.) na część zachodnią (rzymskokatolicką) oraz na część wschodnią (prawosławną).

"Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia." Tak oto zapowiada powstanie Chmielnickiego Henryk Sienkiewicz w swojej powieści "Ogniem i Mieczem". I rzeczywiście rok ten obfitował w różne (jak wspominają kronikarze) paranormalne wydarzenia. Rok później wydarzyły się rzeczy, które krwawo odbiły się echem po Rzeczypospolitej - bratobójcza wojna domowa... Warto przy tym przypomnieć bitwy, które mogły zmienić jej bieg.

Kiedy miała lat osiemnaście, ukazał się jej św. Michał i powiedział: „Joanno, idź na pomoc królowi Francji, zwrócisz mu królestwo”.

„Niechlujstwo tego narodu w jedzeniu i odzieży było aż do obrzydzenia: rozrabiając w dzieży ciasto na chleb, z którego potem robili suchary, wytrząsali nad dzieżą robactwo z sukien i wyczesywali z głowy, aby w onym cieście polgnąwszy, ta piechota kołnierzowa po nich się nie rozłaziła. I takim chlebem albo sucharami bynajmniej się nie brzydzili.”

Stało się! W dniu 4 stycznia 1944 wojska sowieckie przekroczyły granice Polski. Teraz losy naszego państwa zawisły na sytuacji strategicznej.

Boer to brzmi sympatycznie. Wtedy cały świat kochał tych Boerów wojujących z najsilniejszym wówczas państwem świata, liczącym czterysta milionów ludności, podczas kiedy Boerów było tylko trzysta tysięcy.

Sposób przygotowania: Wypłukać dzieżę ciepłą wodą, wlać…

Rozgromienie banderowskich sotni w Gruszówce spowodowało z kolei głęboki szok u banderowców i cywilnej ludności ukraińskiej okolicznych wsi, która z lękiem szeptała o pogromie swoich strilciw, przekonując się, że rzezie bezbronnej ludności nie ujdą płazem. Pochówki zabitych banderowców odbywały się bez pompy i rozgłosu , by nie siać defetyzmu i niechęci do atamanów OUN-UPA.

Niejedna z matek dużej gromadki dzieci, gdy utraciła nadzieję na przetrwanie, pomyła je i ubrała w czyste ubranka, a na pytanie jednego z nich, dlaczego tak robi, odpowiedziała, że na spotkanie z Panem Bogiem powinny odświętnie wyglądać.

W tym momencie zauważyliśmy na pobliskiej drodze kilka furmanek, które zbliżały się do młyna. Konie szły stępa. Wozom towarzyszyło kilkanaście osób, głównie dzieciarnia. Kolumna zatrzymała się przy młynie. Nasza ciekawość przemogła lęk. Zbliżyliśmy się do drogi. Spostrzegliśmy, że na każdej furmance siedziało po dwóch upowców, a pod płachtami leżeli na wozach jacyś mężczyźni. Ze wsi zbiegło się sporo osób, powstał tłum, który zaczął wiwatować wrzeszcząc: „Sława Ukraini! Smert Lacham!" Z wrzaskliwych i urywkowych rozmów wynikało , że na wozach leżą powiązani kolczastym drutem polscy partyzanci. Po kierunku jazdy ojciec mylnie wywnioskował, że nie mogą to być nasi z Zasmyk.

Pod koniec czerwca upowcy bestialsko wymordowali jedną z rodzin Daszkiewiczów: ojca Jana, jego żonę Paulinę oraz dwie córki - Helenę z 9-miesięcznym dzieckiem i Leokadię, którą zakłuli widłami w stajni pod żłobem, gdzie się schowała. Pięcioletni synek Heleny, Stefan, skrył się pod szafą i ocalał; znaleziono go następnego dnia płaczącego przy zwłokach matki.