Crell i Locke – dwa spojrzenia na kwestię tolerancji
Tematyka tolerancji religijnej jest żywa w myśli europejskiej od czasów antycznych, lecz nowożytność nadała jej zupełnie inny wymiar, wraz z przeformułowaniem większości pojęć, którymi się posługujemy. Przemiany owe zaczęły się już w czasach późnego średniowiecza, nabrały nowego kształtu w renesansie, a w pełni rozwinięto je na przestrzeni wieku XVII.
Działo się to pod wpływem Reformacji, ponownego odczytania pism starożytnych myślicieli przez humanistów tego okresu oraz zmiany paradygmatu w dziedzinie nauk przyrodniczych. Reformacja znalazła oddźwięk niemal w całej ówczesnej Europie, wywołując intelektualny ferment, kontrakcję kościoła katolickiego oraz stając się przyczyną rozłamu, czego skutkiem stały się wojny religijne XVI i XVII wieku.
W takim właśnie klimacie umysłowym kształtowały się poglądy najważniejszych polskich (oraz żyjących w Polsce) myślicieli tego okresu, jak również poglądy zachodnich twórców, w tym m.in. Johna Locke’a.