Władimir Żyrinowski hospitalizowany w stanie ciężkim
Kontrowersyjny rosyjski polityk ma zaawansowane zapalenie płuc spowodowane przez koronawirusa SARS CoV-2.
Żyrinowski miał zostać przyjęty w trybie nagłym do Centralnego Szpitala Klinicznego (CKB) z obustronnym zapaleniem płuc. Według “Komsomolskiej Prawdy” 50-70 proc. płuc polityka zostało objęta chorobą COVID-19. Według gazety lekarze określili stan Żyrinowskiego jako “ciężki”.
Rosyjskie Ministerstwo Zdrowia potwierdziło, że przewodniczący Liberalno-Demokratycznej Partii Rosji trafił do CKB z powodu COVID-19. 75-letni polityk miał, według resortu, trafić do szpitala już 2 lutego. Jest zarażony wariantem Omikron. Służba prasowa Ministerstwa określiła stan Żyrinowskiego jako stabilny.
O poważnej chorobie Żyrinowskiego świadczyło to, że w piątek odwołał on swój cotygodniowy wywiad dla rozgłośni radiowej “Komsomolskiej Prawdy” czego, jak twierdzi portal tej gazety, “nie robił nigdy”. Jednocześnie jednak gazeta twierdzi, że informacja o stanie zdrowotnym polityka okazała się szokiem dla jego politycznych współpracowników, nie poinformowanych o przyczynie nie podjęcia przez niego zwyczajowych obowiązków. Przekazano im, że lider LDPR ruszył w prywatną podróż.
Jednak jak podkreśla “Komsomolska Prawda” Żyrinowski obawiał się zarażenia koronawirusem i po wybuchu pandemii ograniczył swoje podróże. W Dumie Państwowej nosił maskę i rękawiczki. Twierdził też, że przyjął aż osiem dawek szczepionki przeciwko COVID-19.
Urodzony w Ałmaty – niegdysiejszej stolicy Kazachskiej SRR Żyrinowski jest obecny w rosyjskiej polityce od ponad trzech dekad. Absolwent filologii tureckiej, który jako młody człowiek został w 1969 r. na krótko aresztowany w Turcji gdzie pracował jak tłumacz dla radzieckiej firmy konstrukcyjnej, w politykę zaangażował się w czasach rozkładu ZSRR.
W 1988 r. Żyrinowski brał udział w zjeździe założycielskim Związku Demokratycznego, ale mimo, że wszedł w skład jego Centralnego Komitetu Koordynacyjnego wycofał się z jego prac. W kwietniu 1989 r. zarejestrowano Liberalno-Demokratyczną Partię Związku Radzieckiego, której Żyrinowski był jednym z liderów. Była to druga niekomunistyczna partia zarejestrowana w ZSRR na fali pieriestrojki. Żyrinowski w 1990 r. przejął w niej władzę doprowadzając do usunięcia drugiego współzałożyciela Władimira Bogaczowa. Po rozpadzie ZSRR, przeciwko któremu Żyrinowski protestował, stronnictwo przekształciło się w Liberalno-Demokratyczną Partię Rosji. Analogiczne partie utrzymujące więzi z Żyrinowskim zostały zarejestrowane na Białorusi, Ukrainie, a nawet w nieuznawanym Naddniestrzu.
Przez całą historię funkcjonowania obecnej Dumy Państwowej LDPR posiada w niej reprezentacje. Pierwsze wybory do niej w 1993 r. partia Żyrinowskiego wygrała w 1993 r. uzyskując 22,92 proc. głosów. To najwyższy historyczny poziom poparcia dla LDPR. Od tego czasu Żyrinowski pozostaje parlamentarzystą.
Sam Żyrinowski od początku swojej kariery politycznej dał się poznać jako polityk o wybuchowym temperamencie żonglujący radykalnymi hasłami. Chętnie odwoływał się do haseł imperialnych, militarystycznych i nacjonalistycznych, choć jego ojciec był narodowości żydowskiej, urodził się na Wołyniu i został deportowany w ramach sowieckich represji po okupacji przez ZSRR Kresów Wschodnich w 1939 r. Operował też narracją poparcia dla reform kapitalistycznych.
Żyrinowski przez wielu uznawany jest za jednego z pierwszych rosyjskich polityków, który z powodzeniem zaczął stosować środki marketingu politycznego. Po objęciu władzy przez Władimira Putina Żyrinowski przystosował się do nowej sytuacji zajmując pozycję, którą wielu komentatorów określa mianem „koncesjonowanej opozycji”, to jest nie kwestionowania głównych posunięć i praktyk obozu władzy.
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!