Archive Category: Opinie

Lider ruchu Kukiz'15 w ostrych słowach odniósł się do działań…

Polska z natury rzeczy nie może prowadzić dziś żadnej "polityki kresowej" - przekonuje Tomasz Gabiś. Każda polska polityka musi być z definicji "kresowa", o ile sformułowanie "polska polityka" ma zachować jakiś sens - odpowiada Tomasz Kwaśnicki.

W artykule „W imieniu narodu – w imieniu Bandery” lwowski historyk, dr Wasyl Rasewycz podważa prawo szefa UIPN Wołodymyra Wiatrowycza i jemu podobnych do prowadzenia polityki historycznej Ukrainy.

Le Pen chce „przywrócić porządek we Francji w ciągu pięciu lat”. Pierwszym ku temu środkiem jest „zwrócenie francuskiemu narodowi suwerenności monetarnej, ustawodawczej, terytorialnej, ekonomicznej i militarnej” - pisze Katarzyna Jagodzińska.

„Więcej broni to mniej bezpieczeństwa, a więcej ofiar?”; „Grożą nam takie strzelaniny, jak w USA?”. Prezes Fundacji Ad Arma, Jacek Hoga specjalnie dla Kresów.pl obala 8 mitów dotyczących większego, legalnego dostępu do broni palnej.

- Ślązacy to wspólnota regionalna. Tutaj mieszkają ludzie, którzy się uważają za Polaków i tacy, którzy się za nich nie uważają. I jedni i drudzy mają prawo do nazywania się Ślązakami. Ja sam jestem Ślązakiem z dziada pradziada. Natomiast w momencie, w którym uznamy, że Ślązacy to mniejszość, to wszyscy uważający się za Polaków automatycznie zostaną wyrzuceni poza nawias śląskości. Takie są tego konsekwencje – podkreśla w rozmowie z Kresami.pl śląski historyk, Wojciech Kempa.

Nawet pobieżna analiza tego co się w stosunkach między Polską a Litwą w ciągu tych dwudziestu pięciu lat działo skłania mnie do postawienia tezy, że rozwiązanie polskich samorządów, dokonane wprawdzie przez Wilno, ale przy pełnym, demonstracyjnym poparciu Warszawy, biorąc pod uwagę tego rozwiązania konsekwencje dla Polaków na Litwie, było swoistym mordem założycielskim polsko-litewskiego strategicznego partnerstwa. I ten mord założycielski to strategiczne partnerstwo cementuje. Nie objawiła się jeszcze w Polsce siła polityczna, która by tak rozumiane polsko-litewskie strategiczne partnerstwo zakwestionowała - pisze Adam Chajewski.

Siła Ameryki w tej postaci, jaką znaliśmy, już nie istnieje – pisze Barry Gewen „National Interest”.

Będziemy „first to fight”, będziemy wyspą Prawdy i Dobra w otaczającym nas oceanie zła tak długo, jak historia i polityka nie upomną się o swoje – a więc póki nie przypomną nam, że nie zachowuje niepodległości ten, kto lekkomyślnie szafuje własną krwią w obronie innych, a dopiero potem swojej własnej. Ten, kto zwycięża jedynie moralnie, rzucając się w środek ogniska, aby podtrzymać ogrzewający innych płomień.

Kwestia syryjska jest w relacjach między Władimirem Putinem a Recepem Tayyipem Erdoganem na tyle ważna, że w czasie ostatniego spotkania tych przywódców 9 sierpnia, poświęcono jej całą osobną sesję z udziałem rosyjskich wojskowych oraz szefa tureckich służb specjalnych Hakana Fidana.

Francuska dyplomacja tonie w służalczości wobec Berlina i Waszyngtonu – pisze Nicolas Dupont-Aignan w "Le Figaro".

Ostatnie artykuły Piotra Skwiecińskiego poświęcone polskiej polityce wschodniej można określić jednym słowem: rejterada. Teksty te są zapisem jednej z najbardziej spektakularnych ideowych kapitulacji, z jakimi mieliśmy okazję zetknąć się w III RP.

Jeśli pamięć o Wołyniu w stosunkach z Ukrainą, uwolnienie ludności polskiej na Wileńszczyźnie od dyskryminacji, warunkowane poprawą sytuacji miejscowych Polaków odprężenie w stosunkach z Białorusią, nie mówiąc już o relacjach z Moskwą, mają być zakładnikiem jedności „wschodniej flanki” – to tym gorzej dla tej ostatniej. Oznacza to, że partycypowanie w ładzie euroatlantyckim na dotychczasowych warunkach odbywało się kosztem polskiej racji stanu - pisze Marcin Skalski.

Na początku lipca Sojusz Północnoatlantycki zorganizował szczyt w Polsce oraz wysłał tysiące żołnierzy pod granice Rosji. Kilku wschodnich członków organizacji na własne ryzyko próbuje powrócić do klimatu zimnej wojny – pisze Roland Hureaux w "Atlantico".

Aktualne staje się pytanie, czyją politykę będzie realizować Jan Piekło jako przedstawiciel państwa polskiego, o ile uchwały wołyńskie są dla obecnej władzy jakkolwiek wiążące. A może właśnie o to chodzi, by wiążące nie były? Wobec tego głównym zadaniem Jana Piekło byłaby pacyfikacja skutków uchwał wołyńskich w Kijowie, które przyjęto wyłącznie na użytek polskiego odbiorcy – pisze Marcin Skalski.

„Nieznajomość podstawowych faktów, wysłuchanie tylko jednej strony, pewność siebie, brak pokory i w końcu napisanie na tej podstawie tekstu sugerującego polskiemu rządowi kierunek działań. Jakkolwiek by to nie zabrzmiało – tak właśnie wygląda najnowszy tekst Katarzyny Gójskiej-Hejke na tematy ukraińskie, opublikowany w Gazecie Polskiej” – pisze w tekście „Przeprośmy „Ukraińców” za to, że żyjemy” na łamach portalu Prawy.pl red. Aleksander Szycht.

Na szczycie w Warszawie dominowała praktyka nad ideologią. Ale za fasadą jedności można zauważyć pęknięcia – pisze "The Economist".