Jarosław Kaczyński jako wyznawca judeochrześcijańskiej herezji

Wśród wielu przymiotów i zalet, których odmówią Jarosławowi Kaczyńskiemu jedynie jego najbardziej zaślepieni wrogowie, na pewno nie znajduje się jego stosunek do sprawy żydowskiej. Potwierdziły to słowa prezesa PiS wygłoszone 27 czerwca na uroczystościach w Białymstoku, poświęconym zamordowanym przez Niemców Żydom po zajęciu miasta w 1941 roku przez nazistów.

Wyobraźmy sobie następującą sytuację: obecne terytorium Polski dzielone jest na pół – jedna część przekazywana jest Polakom, druga – Żydom. Polacy, rzecz jasna, nie godzą się z takim scenariuszem, mimo że teoretycznie mają zagwarantowane „własne” państwo na części swoich ziem. Zwalczają więc nie tylko koncepcję samego podziału własnego terytorium na pół-Polskę i Judeopolonię, ale i sam twór żydowski na części polskich terenów. Jednocześnie w Gnieźnie, historycznej kolebce państwowości polskiej, Judeopolonia proklamuje swoją stolicę, łaskawie godząc się na ewentualny „polubowny” podział miasta na dwie części.

Ten apokaliptyczny dla własnego narodu scenariusz przerabiają na własnej skórze rdzenni mieszkańcy Palestyny. Propozycja podziału dawnego brytyjskiego terytorium mandatowego o nazwie Palestyna na dwa państwa z 1948 roku – żydowskie i palestyńskie/arabskie (choć sami Palestyńczycy częściowo odnajdują swoje korzenie u starożytnych Filistyńczyków) – spotkała się u gospodarzy tych ziem z oporem zbrojnym, który trwa do dziś jako wojna asymetryczna m.in. w postaci zamachów terrorystycznych, choć należy dodać, że tymi samymi metodami Żydzi walczyli w Palestynie z Brytyjczykami. Aktów terroryzmu nic nie usprawiedliwia, gdyż zło zawsze pozostaje złem, ale ciężar grzechu może być złagodzony przez okoliczności, o czym naucza także Kościół Katolicki. Taką właśnie okolicznością jest doprowadzenie Palestyńczyków na skraj desperacji, do sytuacji, gdy ich walka staje się właściwie beznadziejna. Syjoniści zdołali bowiem przekonać świat, że:

a) jedynie państwo „Izrael” chroni naród żydowski przed powtórzeniem holokaustu

b) holokaust Żydów był wyjątkowym ludobójstwem w dziejach świata

c) państwo „Izrael” stanowi tamę dla arabskiej bądź islamskiej „dziczy” jako ostoja cywilizacji zachodniej na Bliskim Wschodzie, więc jego istnienie leży w interesie Europy

Tymczasem, sam syjonizm nosi w sobie głęboką sprzeczność. Przybrał on postać nacjonalizmu świeckiego, choć odwołuje się religijnych źródeł izraelskiej państwowości. Dowodzi tego wykorzystanie biblijnego terminu „Erec Jisrael” w Deklaracji Niepodległości Izraela. Jednocześnie świecki, areligijny charakter syjonizmu, czyli żydowskiego nacjonalizmu postulującego „powrót” Żydów do Palestyny, prowadzi do paradoksu określanego poprzez aforyzm: „syjoniści nie wierzą w Boga, lecz wierzą, że dał im On Izrael”.

Wróćmy jednak do sytuacji Polski, w której przed holokaustem mieszkały 3 miliony Żydów. Dzielenie tej samej ziemi wraz z nimi było pod wieloma względami problemem, wątpliwa była lojalność wobec Rzeczypospolitej wielu z nich. Jednak nikomu nie przyszło do głowy, by ich wymordować. Polska przedwojenna była państwem pod wieloma względami demokratycznym, Żydom nadano prawa obywatelskie, mogli się organizować, startować do Sejmu, panowała swoboda kultu religijnego, z której korzystali. Z drugiej strony, nie wykrojono dla nich specjalnego terytorium, był to scenariusz zrealizowany z powodzeniem dopiero przez Niemców, służący im zresztą do lepszej organizacji transportów śmierci.

Czemu warto o tym pamiętać? Ponieważ wówczas w II RP zastosowano rozwiązanie, które dziś jest jedynym rozsądnym wyjściem w konflikcie izraelsko-palestyńskim. Nazywa się ono one-state solutioni polega na utworzeniu na terytorium całej Palestyny państwa z równymi prawami dla wszystkich. W 1969 roku świecki ruch Organizacja Wyzwolenia Palestyny zaproponował utworzenie demokratycznego świeckiego państwa z równymi prawami dla chrześcijan, muzułmanów i żydów (wyznawców judaizmu, stąd mała litera). Sunnicki Hamas, który chce doprowadzić do powstania islamskiego państwa w Palestynie, nie wyklucza również koegzystencji przedstawicieli trzech wspomnianych religii w jednym organizmie. Tak samo przedwojenna Polska była państwem, w którym Kościół katolicki był – i słusznie – primus inter pares, lecz żydom/Żydom nie działa się z tego powodu krzywda.

ZOBACZ TAKŻE: Amerykańscy Żydzi chcą od Polski gigantycznego odszkodowania

Syjonistycznym Żydom oczywiście nie musi współcześnie zależeć na ugodzie, gdyż wszystkie konflikty załatwiają z pozycji siły, na co mają przyzwolenie światowych decydentów. Palestyński obszar etniczny zmniejsza się za sprawą systematycznej kolonizacji przez żydowskich osadników, wśród których skrajnie szowinistyczny stosunek do Arabów jest zjawiskiem nierzadkim. Ponadto, Palestyńczycy upychani są do gett w rodzaju Strefy Gazy, mieszkańcom której nieobce są problemy z dostępem do wody pitnej czy elektryczności.

„Pamiętajmy, państwo Izrael jest (…) przyczółkiem naszej kultury w tamtym świecie; w świecie, z którym musimy współpracować i powinniśmy dążyć do tego, by nasze sposoby myślenia, nasze ideały się zbliżały, ale w świecie, który dzisiaj jest taki, jaki jest, można to bez żadnego trudu ustalić, określić” – mówił Kaczyński w Białymstoku. Śpieszę poinformować, że „przyczółek naszej kultury” to państwo, w którym panuje niezwykle liberalne prawo aborcyjne, odbywają się też parady dewiantów, których nie powstydziłoby się żadne zachodnioeuropejskie miasto. Niezwykle ciężko byłoby pogodzić deklarowaną przez Kaczyńskiego prawicowość ze „zbliżeniem naszych ideałów”.

Ponadto, syjonizm skutecznie zmonopolizował samą żydowskość. Syjoniści z powodzeniem wyparli ze świadomości społecznej takie postaci jak Hedy Epstein, niemiecką Żydówkę ocaloną z holokaustu, sprzeciwiającą się aż do śmierci syjonizmowi. Warto także wspomnieć o takich organizacjach jak True Torah Jews czy też International Jews United Against Zionism. Wedle judaizmu bowiem Państwo Izrael może zostać ustanowione dopiero po nadejściu żydowskiego Mesjasza, więc obecny „Izrael” jest bluźnierstwem. Polski czytelnik może zgłębić wiedzę na ten temat także dzięki pozycji „W imię Tory. Żydzi przeciwko syjonizmowi”, wydanej pod patronatem Żydowskiego Instytutu Historycznego.

Być może utożsamienie antysemityzmu i antysyjonizmu przez Jarosława Kaczyńskiego to wynik intelektualnego zapłodnienia tego ostatniego przez Bronisława Wildsteina, o którym Kaczyński mówił:

„Bardzo sobie cenię masona Bronisława Wildsteina, który bardzo ciekawie i wartościowo uczestniczy w życiu publicznym”(„O dwóch takich… Alfabet braci Kaczyńskich”, Kraków 2006, s. 83).

To właśnie Bronisław Wildstein na łamach tygodnika „wSieci” (nr 18/2016) w artykule pod tytułem „Patriotyzm i nacjonalizm” napisał, że „antysyjonizm to po prostu antysemityzm”. W konfrontacji z faktami ani Kaczyński, ani Wildstein nie obroniliby tezy, że antysyjonizm i antysemityzm to to samo. Sama jedność Żydów to stworzony właśnie na użytek syjonizmu mit, z którym rozprawił się prof. Szlomo Sand z Uniwersytetu Tel-Awiwskiego, autor książki „Wymyślenie narodu żydowskiego”, na łamach której poddaje w ogóle w wątpliwość tezę o faktycznym wygnaniu starożytnych Żydów z terenów dzisiejszego państwa Izrael. Dlatego właśnie wyznawcy judaizmu z różnych części świata czy nawet Europy – Żydzi sefardyjscy z Europy Zachodniej i aszkenazyjscy z Europy Wschodniej to dwie zupełnie różne społeczności, które nawet w samym Izraelu potrafią się kłócić o parytet reprezentatywności na banknotach rodzimej waluty postaci wywodzących się z obydwu tych grup. Zarazem Żydzi sefardyjscy są pochodzenia semickiego, zaś aszkenazyjscy – tureckiego, a ściślej chazarskiego, zewnętrznie będąc podobnymi do mających podobne pochodzenie Karaimów. Z kolei Żydzi mizrachijscy praktycznie nie różnili się od Arabów. Pierwsi posługiwali się językiem ladino, drudzy – jidysz, który do II wojny światowej rozbrzmiewał na ulicach wielu polskich miast, ci ostatni zaś – arabskim. Szczególnie ten ostatni przypadek dowodzi, że teza syjonistów, powtarzana przez protestanckie kręgi polityczne i religijne w USA, o nieuchronnym zderzeniu żydów i muzułmanów, nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości. Skąd by się wzięły w takim razie wielowiekowe społeczności Żydów jemeńskich czy marokańskich? Te przenikające się wpływy dostrzec można na przykładzie twórczości Ofry Haza, nieżyjącej już piosenkarki wywodzącej się z rodziny jemeńskich Żydów, która śpiewała także po arabsku.

ZOBACZ TAKŻE: Terytorium polski pod względem wojskowym – Żydzi

Właśnie w imię realizacji syjonistycznego planu anektowania kolejnych partii lebensraumuw Palestynie odbywa się tam systematyczna dyskryminacja ludności nie-żydowskiej. Holokaust z lat II wojny światowej to wątpliwie usprawiedliwienie dla tego typu praktyk. „To my powinniśmy zmusić tych mieszkańców, aby opuścili swoją ojczyznę […] poprzez pozbawienie ich pracy” – pisał twórca syjonizmu Teodor Herzl. „Tradycyjny syjonizm obraca się wokół dwóch dogmatów. Po pierwsze nie negocjowane jest istnienie państwa Izrael. Po drugie nie negocjowany jest żydowski charakter tego państwa. A to zakłada bezwzględną dominację polityczną, gospodarczą i kulturalną żywiołu żydowskiego w Izraelu” – mówi z kolei współcześnie dr Piotr Weiser.

Niezależnie od holokaustu Żydów w trakcie II wojny światowej, wciąż pozostajemy z nimi w głębokim konflikcie teologicznym („Problem żydowski istnieje i istnieć będzie, dopóki żydzi będą żydami”), który usiłuje się zamaskować judeochrześcijańską herezją. Ta ignoruje różnicę między wiarą biblijnych Żydów i judaizmem rabinicznym. Dla rabinicznych żydów pojawienie się chrześcijaństwa było klęską, to ostatnie odebrało mu cechy uniwersalistyczne, żydowskość przestała być potrzebna komukolwiek, poza samymi żydami – i to tylko dlatego, że nie wierzą oni w Chrystusa. Chrześcijaństwo z kolei, dzięki ewangelicznej zasadzie „nie masz Żyda ani Greka” przejęło ten uniwersalny charakter z powodzeniem.

Podkreślmy więc – protestantyzm, jak przypominał choćby prof. Bartyzel w swoim eseju „USA, Izrael i cywilizacja łacińska”, to wynik judaizacji chrześcijaństwa. To właśnie protestanci wzdrygają się przed nawracaniem żydów na chrześcijaństwo, niestety i sami katolicy zapomnieli już o modlitwie o ich nawrócenie. W tym ujęciu jednak nie może już dziwić bezwarunkowe wsparcie Stanów Zjednoczonych Ameryki, będących tworem protestantów, dla żydowskiego państwa w Palestynie, tj. Izraela.

Podejrzewam, że jednym z wyznawców judeochrześcijańskiej herezjijest sam Jarosław Kaczyński. Lider PiS w celu uczczenia Żydów zamordowanych w Białymstoku przez Niemców mógł się ograniczyć do chrześcijańskiego przykazania „nie zabijaj”, które dotyczy przecież także narodu żydowskiego. Nie kto inny, jak święty Jan Paweł II mówił, że Żydzi są naszymi braćmi (ale nie „braćmi w wierze”, jak głoszą niektórzy judeochrześcijanie). I to by w pełni wystarczyło. Ale Jarosław Kaczyński oczywiście musiał wykorzystać zbrodnię sprzed lat do poparcia syjonistycznego Izraela.

Może też za tą deklaracją stoi gra obliczona na pozyskanie przychylności kręgów żydowskich w USA, a więc i wśród różnych tamtejszych wpływowych lobbies, by pozyskać od Wielkiego Brata bazy wojenne na terytorium Polski w obronie przed strasznym Putinem. To, pod czyją suwerennością się one znajdą i czyją rację stanu będą obsługiwać, wcale nie musi być zresztą takie pewne, jak się Kaczyńskiemu wydaje.

Jarosław Kaczyński być może próbuje też deklaracją lojalności wobec Izraela „podczepić” polskie krzywdy pod traktowany na świecie w sposób wyjątkowy holokaust Żydów europejskich, w tym i polskich. Ta gra nie ma szans powodzenia, ponieważ właśnie „wyjątkowość” holokaustu Żydów blokuje prawdę o równie wyjątkowej naturze zbrodni niemieckich na Polakach (Czechach, Rosjanach, Serbach i t. d.). Świecka religia syjonizmu, czyli rzekoma bezprecedensowość ludobójstwa Żydów w latach II wojny światowej, to właśnie fundament dla głoszenia tez o konieczności bezwarunkowego popierania Izraela, gdyż bez tego państwa holokaust miałby ponownie dojść do skutku. Nie tędy droga.

ZOBACZ TAKŻE: Czy Polska powinna domagać się odszkodowań od Izraela?

Gdy profesor Richard Lucas próbował w USA forsować określenie „holokaust” także wobec zbrodni Niemców wobec Polaków, została tam wręcz rzucona na niego żydowska „fatwa”. Dlatego trzeba po prostu podkreślać, iż każde ludobójstwo jest czymś wyjątkowym i strasznym, a nie podczepiać „swój” genocyd pod genocyd żydowski. Może PiS ma z tym problem także dlatego, że przecież sami Polacy są traktowani pod tym względem różnie, w zależności od tego, czy mordują ich Sowieci bądź Rosjanie, czy Ukraińcy lub Litwini. Takie wartościowanie nie ma jednak nic wspólnego z zasadami naszej cywilizacji, do której Kaczyński się tak chętnie odwołuje.

Pozycjonowanie światowego lobby żydowskiego jako wroga, w walce z którym trzeba rzucić wszystkie siły, byłoby jednak samobójstwem. Gdybyśmy stanowili awangardę antysyjonizmu, resztki obecnej polskiej niepodległości mogłyby zostać zmiecione środkami zupełnie niemilitarnymi. Pod tym względem nie znajdujemy się niestety na peryferiach świata.

Możemy jednak nie kłaść głowy pod topór, którym jest syjonizm, na pniu, którym jest bezmyślna polska żydofila. Do kultywowania tej ostatniej nie ma bowiem żadnych poważnych przesłanek. Nawet gdyby jednak Żydzi do dziś mieli żyć w Polsce, to nasz kraj i tak tradycyjnie byłby dla nich Paradisus Judaeorum. Czas najwyższy, by to Żydzi wreszcie się nam za naszą wielowiekową przychylność należycie odwdzięczyli. Bo naprawdę mają za co.

Marcin Skalski