Front Polisario – polityczno-wojskowa organizacja dążąca do wyzwolenia Sahary Zachodniej spod władzy Maroka prosi Unię Afrykańską o nałożenie sankcji na to państwo.

Przywódca Frontu Polisario i prezydent częściowo uznawanej Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej (SADR) Ibrahim Ghali zwrócił się z takim apelem do Unii Afrykańskiej – najważniejszej organizacji międzynarodowej na “czarnym lądzie”. “Afrykańska Rada Pokoju i Bezpieczeństwa musi zdecydowanie zająć stanowisko wobec agresji przeciw narodowi sahrawijskiemu” – słowa Ghalego, który przemawiał na nadzwyczajnej sesji Konferencji Głów Państw i Szefów Rządów Unii Afrykańskiej zacytował w poniedziałek portal telewizji Telesur.

Ghali oskarżył armię Maroka o odmrożenie konfliktu trwającego od czterech i pół dekady poprzez wkroczenie do rozdzielającej skonfliktowane strony strefy zdemilitaryzowanej, co było według niego pogwałceniem porozumienia rozejmowego z 1991 r. Przywódca Sahrawijczyków stwierdził, że „Uciszenie broni wymaga poważnego zaangażowania i zdecydowanego wysiłku ze strony kontynentu, aby przywrócić pokój w regionie”. Konferencja przyjęła jednogłośnie rezolucję zakładającą zbadanie sprawy przez Unię.

Sahara Zachodnia daje dostęp do rozległej strefy Oceanu Atlantyckiego zasobnej w ryby. Dodatkowo na pustyni odkryto złoża surowców naturalnych w tym ropy naftowej, które marokańskie podmioty eksploatują. Od 1975 r. region zasiedliła spora liczba przybyszów z Maroka.

Obszar Sahary Zachodniej pierwotnie zamieszkany był przez plemiona Sahrawi – wędrowny w dużej części lud powstały ze zmieszania miejscowych Berberów z przybywającymi od XI w. arabskimi plemionami beduińskimi. W 1884 r. tereny te zostały zajęte przez Hiszpanię, która uczyniła je swoją kolonią. W 1973 grupa sahrawijskich studentów założyła w Algierii Ludowy Front Wyzwolenia Sakiji al-Hamry i Río de Oro (Polisario) mający walczyć o niepodległość regionu skolonizowanego przez Hiszpanów. Front zdołał przeciągnąć na swoją stronę część tubylczych oddziałów posiłkowych przy hiszpańskiej armii i rozpoczął walkę podjazdową z kolonizatorami.

Hiszpania zrzekła się władzy nad Saharą Zachodnią w 1975 r. w wyniku czego Polisario proklamował w 1976 r. Saharyjską Arabską Republikę Demokratyczną (SADR). Sahrawi nie doczekali się niepodległości bowiem po wycofaniu się Hiszpanów obszar został zajęty przez armie sąsiednich Maroka i Mauretanii. Oddziały Polisario podjęły walki z oboma państwami. W 1979 r. Mauretania wycofała się z Sahary Zachodniej i uznała państwowość SADR.

W toku konfliktu zbrojnego siły zbrojne Maroka spychały siły Polisario na wschód tak, że obecnie kontroluje on około jednaj czwartej terenu proklamowanej przezeń Republiki, którą uznają 84 państwa świata. Są to obszary skrajnie niegościnnej pustyni co spowodowało, że aż 150-200 tys. Sahrawich uciekło z regionu do sąsiedniej Algierii. Obecnie mieszkają oni w przygranicznych obozach dla uchodźców w rejonie algierskiego miasta Tinduf. To właśnie tam, na uchodźctwie swoje dowództwo ma Polisario i tam rezydują formalne władze SADR.

Pilnujemy wspólnych spraw

Zależymy od Twojego wsparcia
Wspieram Kresy.pl

W 1991 r. Poliasario zawarł rozejm z Marokiem pod auspicjami ONZ. Częścią ogłoszonego wówczas planu pokojowego było przeprowadzenie na obszarze regionu referendum w sprawie jego niepodległości. Przez 29 lat władze Maroka nie stworzyły warunków do przeprowadzenia referendum i odgrodziły kontrolowane przez siebie obszary wielkim wałem obronnym ciągnącym się przez Saharę.

14 listopada władze Maroka wysłały armię by odblokowała autostradę prowadzącą do jedynego przejścia granicznego z Mauretanią. Armia marokańska wkroczyła w ten sposób do tak zwanej strefy zdemilitaryzowanej co wywołało wybuch starć z oddziałami Polisario – pierwszych od 29 lat.

telesurenglish.net/kresy.pl

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply