Izraelska oferta z transferem technologii w ramach programu Narew

Izraelski koncern Rafael przygotował wariantową ofertę zestawów przeciwlotniczych, jakie mogą być wykorzystane w programie obrony powietrznej krótkiego zasięgu Narew. Obejmuje ona transfer technologii i ustanowienie produkcji pocisków przeciwlotniczych w Polsce – podaje portal Defence24.pl.

Izraelski koncern Rafael, producent m.in. systemu przeciwrakietowego krótkiego zasięgu Iron Dome (Żelazna Kopuła) dla USA i Izraela, a także systemu David’s Sling (Proca Dawida) dla izraelskiej armii, przygotował swoją własną propozycję dla Polski w ramach pozyskania systemu obrony powietrznej krótkiego zasięgu „Narew”.

Czytaj także: Amerykański Raytheon i izraelski Rafael zaczną produkować zestawy Żelazna Kopuła na terenie USA

Jak informuje serwis Defence24.pl, „Rafael przygotował wariantową ofertę zestawów przeciwlotniczych, jakie mogą być wykorzystane w programie obrony powietrznej krótkiego zasięgu Narew”. Zaznaczono, że „obejmuje ona transfer technologii i ustanowienie produkcji pocisków przeciwlotniczych w Polsce”.

W rozmowie z portalem Defence24.pl Gil S., przedstawiany jako Business Development & Marketing Director Air Defence & Air-to-Air Systems Directorate firmy Rafael zapewnił, że jego firma będzie w stanie dostarczyć odpowiednie rozwiązania „w stosunkowo krótkim czasie”. Ma być ono zarazem „podstawą do długofalowego zatrudnienia w polskim przemyśle”.

Transfer technologii mógłby zostać zrealizowany w oparciu o doświadczenia z licencyjnej produkcji przeciwpancernych pocisków kierowanych Spike w polskich zakładach Mesko. Izraelczycy podkreślają przy tym, że są otwarci na pełen transfer technologii, włącznie z udostępnieniem Polsce zdolności w zakresie systemów naprowadzania rakiet.

Jak wyjaśniono, propozycja izraelska obejmuje dwa podstawowe warianty. Pierwszy zakłada transfer technologii systemu przeciwlotniczego Spyder i dostosowanie go do wymogów polskiego użytkownika. Drugi dotyczy dostarczenia wyłącznie pocisku rakietowego, w oparciu o pocisk I-Derby ER.

System Spyder jest już rozwijany przez Izraelczyków od ponad 10 lat. Wykorzystuje kilka różnych pocisków rakietowych. Pierwsza, „lżejsza” wersja Spydera określana jako Spyder-SR/ER jest wyposażona w cztery pociski Python 5 i I-Derby/I-Derby ER. Każda wyrzutnia mieści do czterech pocisków rakietowych, zdolnych do rażenia celów na dystansach do 35-40 km, i na pułapie maksymalnym 10-12 km, przy wykorzystaniu pocisków I-Derby ER. W przypadku starszych pocisków I-Derby i Python 5 jest to odpowiednio 15-20 km i 8 km. Wyrzutnia może zostać jednoczenie załadowana pociskami różnych typów. Strona izraelska podkreśla też wysoką mobilność systemu Spyder-SR/ER. Standardowo instalowana głowica elektrooptyczna Rafael Toplite wraz z elementami dowodzenia i kierowania ogniem umożliwia wyrzutni prowadzenie działań w pełni autonomicznie, w tym wykrywać i zwalczać cele powietrzne w sytuacji braku łączności ze stanowiskiem dowodzenia.

Drugi, cięższy wariant to Spyder-MR/LR, zainstalowany na większym samochodzie ciężarowym. Posiada 8 pionowych wyrzutni rakiet, przeznaczonych dla pocisków I-Derby, I-Derby-ER oraz Python 5 w wersjach o zwiększonym zasięgu, z silnikiem startowym. Może razić cele nawet na odległościach do 70-80 km i pułapie 18-20 km (I-Derby ER). W tym przypadku również istnieje opcja działania autonomicznego.

Zaznaczono, że oba warianty systemu Spyder funkcjonują w systemie kierowania i dowodzenia C2 – tzw. Command & Control Unit (CCU). Pozwala on na kierowanie ogniem i dowodzenie na poziomie baterii. Jego technologia może być transferowana do strony polskiej. Może też zostać dostosowany do polskich wymogów z wykorzystaniem polskich komponentów, jak np. rada kierowania ogniem.

Stanowiska dowodzenia Spyder również dostępne są w dwóch wersjach – zintegrowanej z radarem wielofunkcyjnym kierowania ogniem i z radarem na oddzielnej platformie, przy czym ten drugi dotyczy raczej wersji cięższej, Spyder-MR/LR. Obie konfiguracje są wzajemnie interoperacyjne, a cały system ma budowę modułową i może być dowolnie konfigurowany. Potrafi zwalczać samoloty, śmigłowce, amunicję precyzyjną, drony czy rakietowe pociski manewrujące. Wiadomo też, że jedna z wersji systemu Spyder była używana w warunkach bojowych.

Drugą z opcji rozważanych przez Izraelczyków jest „dostarczenie Polsce wyłącznie pocisku rakietowego wraz z systemem łączącym z modułem dowodzenia „uplink”, jeżeli taki system zostałby opracowany przez stronę polską”. Ta propozycja oparta byłaby głównie na pocisku I-Derby ER, czyli nowej wersji rozwojowej pocisku powietrze-powietrze I-Derby Rafaela, przystosowanej do działań w zakresie powietrze-ziemia. Rakieta ma zasięg do 40 km w wariancie ziemia-powietrze i ponad 100 km w wersji powietrze-powietrze. Umożliwia m.in. atakowanie celów gwałtownie manewrujących, w tym na tle ziemi.

Defence24.pl pisze też, że Spyder może zostać przekazany Polsce jako kompletny system, ale jest też możliwość wpięcia pocisku I-Derby ER w system dostarczony przez stronę polską. Oba warianty zakładają szeroki transfer technologii pocisków rakietowych, włącznie z systemami naprowadzania, a także możliwością współpracy przy ich produkcji dla potencjalnych klientów z Europy.

PRZECZYTAJ: PGZ: jesteśmy gotowi do budowy rakietowego systemu obrony powietrznej krótkiego zasięgu „Narew”

Czytaj także: Dziennik Zbrojny: szanse i czarne scenariusze dla programu „Narew”

Rafael uczestniczy również w dialogu technicznym związanym z programem SONA, dotyczącym obrony mobilnych Wojsk Lądowych, w skład którego mogłyby wejść elementy systemu przeciwrakietowego krótkiego zasięgu Iron Dome.

Jak pisaliśmy, w połowie lipca br. należące do Polskiej Grupy Zbrojeniowej przedsiębiorstwo Mesko i państwowy izraelski koncern zbrojeniowy Rafael ogłosiły deklarację o możliwości wspólnej produkcji przenośnych zestawów przeciwpancernych krótkiego zasięgu Spike SR, o zasięgu ponad 2 km.

defence24.pl / Kresy.pl