Stanisław Szuszkiewicz, główny organizator szczytu w 1991 r., podczas którego podpisano porozumienie o rozwiązaniu ZSRR, a także głowa państwa w pierwszych latach niepodległości Białorusi, zmarł w Mińsku.

Jak poinformowało we wtorek Euroradio, 3 maja, w nocy z wtorku na środę, w Mińsku zmarł Stanisław Szuszkiewicz, naukowiec i polityk, były przewodniczący parlamentu Białorusi. Informację o jego śmierci przekazała żona, Iryna.

Według podanych informacji, Szuszkiewicz w marcu br. zachorował na COVID-19. Zakażenie koronawirusem, wariantu Omikron, potwierdzono u niego pod koniec marca. Z powodu następstw choroby, od 26 kwietnia znajdował się w szpitalu, na oddziale intensywnej terapii. Dodajmy, że Szuszkiewicz przez ostatnie miesiące przebywał w mieszkaniu. Jego kontakty ze światem zewnętrznym były ograniczone do minimum.

W związku ze śmiercią Szuszkiewicza, okolicznościowy wpis zamieścił na Twitterze szef polskiej dyplomacji, Zbigniew Rau. „Odszedł Stanisław Szuszkiewicz, przywódca Białorusi, którą wprowadzał po rozpadzie ZSRR na drogę niepodległości i demokracji. Żegnam z głębokim smutkiem prawego człowieka, oddanego swemu narodowi, swej ojczyźnie, sprawie wolności, przyjaciela Polski i wolnego świata” – napisał minister.

Stanisław Szuszkiewicz urodził się w 1934 roku w Mińsku. Jego ojciec był poetą narodowości białoruskiej. Matka, pisarka, wywodziła się z zubożałej polskiej szlachty, jednak należała do grupy określającej się mianem „Polaków radzieckich”. Jego rodzice w latach 30. XX wieku byli zwolennikami systemu komunistycznego, ale pod koniec 1936 r. ojca aresztowano pod zarzutem działalności kontrrewolucyjnej i zesłano na Syberię, skąd wrócił po 20 latach. Stanisław Szuszkiewicz ukończył studia fizyczno-matematyczne na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym, gdzie później wykładał. Był specjalistą w dziedzinie radiofizyki. W 1973 r. otrzymał tytuł profesorski.

Szuszkiewicz zaangażował się w politykę po katastrofie w elektrowni atomowej w Czarnobylu. Jako naukowiec informował o zagrożeniach wynikających z wybuchu elektrowni i prowadził prace nad ograniczeniem szkód. W 1990 roku został delegatem Zjazdu Deputowanych Ludowych ZSRR, a niedługo później deputowanym Rady Najwyższej Białorusi. W grudniu 1991 roku, wspólnie z przywódcami Rosji i Ukrainy, Borysem Jelcynem i Łeonidem Krawczukiem, podpisał w Wiskulach porozumienie białowieskie o rozwiązaniu ZSRR i utworzeniu Wspólnoty Niepodległych Państw. Umowa oznaczała, że Białoruś stała się niepodległym państwem. W pierwszych latach niepodległości tego kraju faktycznie pełnił rolę głowy państwa.

W 1994 roku Szuszkiewicz bezskutecznie kandydował na urząd Prezydenta Republiki Białorusi. Później był w opozycji względem prezydenta Aleksandra Łukaszenki i jego rządów; twierdził, że samo głosowanie było fikcją. Od 1998 roku do 2018 roku był przewodniczącym partii Białoruska Socjaldemokratyczna Hramada (BsdH) i jednym z liderów białoruskiej opozycji. Jak pisaliśmy w 2014 roku, sam wówczas przyznawał, że kierowanie BdsH jest bezcelowe, ponieważ – jak mówił – „mamy prawo, które nie pozwala partiom normalnie funkcjonować”. Według niego, że proces wyborczy na Białorusi kontroluje KGB.

Czytaj także: Szuszkiewicz: Łukaszenko to niewolnik Putina

PAP / Interia.pl / Kresy.pl

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply