Obecna stolica Polski po raz pierwszy pojawiła się w źródłach pisanych 23 kwietnia 1313 roku, gdy książę mazowiecki Siemowit II w dokumencie nadającym dobra rycerzowi Hyczce określił się jako „pan Warszawy”. W 1313 roku miejscowość miała już istotne znaczenie administracyjne – była siedzibą książęcego dworu.
Nazwa „Warszawa”, zapisana jako „Warssowa”, wywodzi się prawdopodobnie od rycerza imieniem Warsz z rodu Rawiczów, do którego mogły należeć okoliczne ziemie. Badacz dziejów Rawiczów, Jan Wroniszewski, zauważał, że imię Warsz było charakterystyczne dla tego rodu i powszechnie przez niego używane w wiekach średnich.
Czytaj też: Warszawska syrenka bywała mężczyzną
Jednak historia osadnictwa na terenie dzisiejszej Warszawy jest znacznie dłuższa. Już w IX–X wieku istniał tu gród Stare Bródno. W kolejnych stuleciach powstały osady Kamion, Solec oraz Jazdów – ten ostatni w XIII wieku był siedzibą książęcą i ważnym punktem handlowym. Po jego zniszczeniu przez wojska Mendoga w 1262 roku, książę Bolesław II mazowiecki założył nowy gród – Warszawę – około 4 km na północ, na miejscu dzisiejszego Zamku Królewskiego. Około 1300 roku miasto zostało lokowane na prawie chełmińskim.
Rozwój Warszawy wspierało położenie przy ważnym szlaku handlowym i przeprawie przez Wisłę. Już w XIV wieku była na tyle znacząca, że w 1339 roku odbył się tu sąd papieski między Polską a Krzyżakami. Tak zaczęła się wielowiekowa historia miasta, które z lokalnego grodu przekształciło się w polityczne centrum kraju.
Czytaj też: Aktywistki oblały farbą Warszawską Syrenkę
Sam „pan Warszawy” zmarł 18 lutego 1345 roku w swoim majątku w Wiskitkach. Został pochowany w nieistniejącym już dziś kościele dominikanów w Warce. Choć przyczyny pozostają nieznane, nigdy się nie ożenił. W testamencie zdecydował o podziale swojego księstwa między trzech bratanków: Bolesława III, Siemowita III i Kazimierza I.
Kresy.pl / Wikipedia / Niezależna.pl
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!