Zbudowana w 1796 r. na planie prostokąta ok. 8×20 m, w stylu wileńskiego baroku. Fasada bogato zdobiona pilastrami.

Meczet ufundowany w 1884 r. przez właścicielkę miejscowych dóbr Elfrydę Zamoyską. Iwie i okolice to największe obecnie na Białorusi skupisko Tatarów, którzy mieszkają tu od XVI wieku. Meczet jest zbudowany na planie prostokąta, z czterospadowym dachem i smukłym ośmiobocznym minaretem. W pobliżu meczetu znajduje się cmentarz tatarski (mizar) z licznymi interesującymi, często wiekowymi nagrobkami.

Wybudowany w latach 1905 – 1907 w stylu neogotyckim. W czasie władzy sowieckiej zamknięty, obecnie oddany katolikom, w remoncie.

Barokowy kościół parafialny z 1774 r. ufundowany przez ówczesnych właścicieli Zasławia – rodzinę Przezdzieckich, autorstwa C. Sampaniego.

Zbudowany w 1. połowie XVII w. z fundacji Kazimierza Lwa Sapiehy. Przebudowany po pożarze w połowie XVIII w., w stylu wileńskiego baroku. Jednonawowa świątynia z półkoliście zamkniętym prezbiterium oraz dwiema czworobocznymi wieżami na flankach fasady. We wnętrzu uwagę zwraca 7 rokokowych stiukowych ołtarzy, rokokowa ambona oraz bogato zdobione organy. (tekst: Agnieszka Homan)

Druja. Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła, XVIII w., ruiny.

Grodno. Synagoga Główna.
Zbudowana na przełomie XIX i XX w. Główna synagoga w mieście, rezydencja głównego rabina. Zamknięta w 1940 r. W 1994 r. sprzedana wspólnocie żydowskiej.

Zbudowany ok. 1630 r. wchodził w skład zabudowań klasztoru brygidek. Masywny piętrowy budynek z arkadowymi galeriami na głównej fasadzie.

Gojciuniszki. Zabudowania gospodarcze.
Przełom XIX i XX w.

Gojciuniszki. Dwór obronny.
Dwór obronny Nonhartów zbudowany w latach 1611-1612. Niewielkich rozmiarów budynek na planie prostokąta (15 x 34 m), z czterema okrągłymi basztami na rogach. Jak wszystkie budowle obronne tamtych czasów budynek posiada grube ściany zewnętrzne (1,5 m). Obecnie szpital psychiatryczny dla osób, które z powodu choroby popełniły przestępstwa.

Grodno. Kościół Znalezienia Krzyża Świętego.
Kościół bernardynów powstał w latach 1602 – 1618 z fundacji księżnej Anny Druckiej-Sokolińskiej oraz m.in szlachty powracającej z wojen z Moskwą. Został częściowo zniszczony w 1656 podczas najazdu moskiewskiego. Pod koniec XVIII w. kościół przebudowano w stylu wileńskiego baroku. W klasztorze w XVII i XVIII w. odbywały się sejmiki powiatu grodzieńskiego. W 1853 r. po kasacie klasztoru utworzono tu parafię.
Fot. 32_2, 32_3, 32_4: A. Kułagin „Католические храмы” (wyd. 2001 г.)
32_5: W. Czanturia „Historia Architektury”, wyd. 1977 r.

Grodno. Nowy Zamek.
Nowy pałac królewski wzniesiony obok Starego Zamku w Grodnie w latach 1737-1742 za czasów panowania Augusta III jako letnia rezydencja królów Polski i wielkich książąt litewskich, wg projektu drezdeńskiego architekta Carla Friedricha Pöppelmanna w stylu rokoko. Odbywały się tutaj sejmy generalne I Rzeczypospolitej. W czasach rozbiorów rosyjski zaborca przekształcił go w szpital wojenny. Spłonął w czasie II wojny światowej. Po odbudowie mieścił się w nim wojewódzki komitet Komunistycznej Partii Białorusi. Obecnie w pałacu znajduje się muzeum historyczno-archeologiczne.

Grodno.
Miasto położone na zachodzie Białorusi, nad Niemnem. Centrum obwodu grodzieńskiego. Założone zostało przez książąt ruskich pod koniec XI w. jako gród warowny, usytuowany na szlaku bursztynowym. Prawa miejskie otrzymało w 1441 r. Ulubiona rezydencją książąt litewskich (np. księcia Witolda, na którego rozkaz w 1398 r. wybudowano murowany gotycki zamek), a później królów polskich (Kazimierz Jagiellończyk, Stefan Batory, Stanisław August Poniatowski). Na zamku w Grodnie mieszkał i zmarł w 1483 syn króla Kazimierza – św. Kazimierz. Z woli Jana III Sobieskiego co trzeci sejm walny Rzeczypospolitej od roku 1678 r. odbywał się w Grodnie, które nazywane było „trzecią stolicą Rzeczypospolitej”. 1795 r. w Grodnie obradował ostatni Sejm Rzeczypospolitej, który zatwierdził III rozbiór Polski. Po klęsce insurekcji kościuszkowskiej, w 1795 miasto przeszło pod władanie Rosji, stając się od 1802 siedzibą guberni grodzieńskiej.
W okresie I wojny światowej miasto było okupowane przez Niemców. W 1920 dwukrotnie stało się areną działań zbrojnych, jako ważny węzeł komunikacyjny na froncie polsko-bolszewickim. W latach 1920 – 1939 na mocy traktatu ryskiego Grodno przynależało do Polski. Od 22 września 1939 na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow zostało włączone do sowieckiej Białorusi jako siedziba obwodu. W latach 1941-1944 miasto znajdowało się pod okupacją niemiecką. W 1944 r. ponownie stało się częścią ZSRR. Od 1991 r. w granicach niepodległej Białorusi.
Teatr Tyzienhauza.
Zbudowany w 1793r.

Holszany. Kramy targowe.
Kramy z XIX w. Obecnie sklepy.

Holszany. Mogiły żołnierzy niemieckich.
Mogiły żołnierzy niemieckich z czasów I wojny światowej 1915 – 1918 r. znajdują się po prawej stronie kościoła Franciszkanów, w głębi ogrodu.

Holszany, obwód grodzieński.
Miejscowość położona na lewym brzegu rzeki Holszanki, obecnie w zachodniej Białorusi, w rejonie oszmiańskim. Od XII do XVI w. własność rodu książąt Holszańskich. Tu urodziła się polska królowa Zofia Holszańska. Od XVII w. własność rodu Sapiehów. Holszany były centrum udzielnego księstwa w Wielkim Księstwie Litewskim i odgrywały ważną rolę w jego życiu politycznym i ekonomicznym. Ostatnimi dziedzicami majątku holszańskiego z rodu Sapiehów byli Kazimierz (zm. w 1639) i Tomasz (zm. w 1646). Majątek obciążony znacznymi długami powoli zmieniał właścicieli i podupadał.
Zamek Sapiehów (ruiny)
Szkic, rekonstrukcja zamku: М. Tkaczew, „Zamki Białorusi”
Zamek holszański wybudowano w 1610 r. na brzegu rzeki Olszanki na zlecenie Pawła Stefana Sapiehy, wicekanclerza Wielkiego Księstwa Litewskiego. Uważany był za jeden z piękniejszych zamków na Wileńszczyźnie. Zamek został zbudowany na planie czworoboku z ośmiościennymi wieżami na rogach i wewnętrznym zamkniętym dziedzińcem o wymiarach 60 x 60 m. Przypominał wyglądem zamek w Mirze. Dwupiętrowy budynek posiadał system ocieplający, wodociągi i kanalizację. Pokoje gościnne oraz galerie zdobiły freski i bogata sztukateria. podłogi wyłożone były terakotą. Wokół zamku zbudowano 3 sztuczne jeziora, których dno wyłożono kafelkami. W rezydencji Sapiehy mieściła się okazała biblioteka i galeria obrazów. W ciągu wieków zamek kilkakrotnie przebudowywano. Zaczął też popadać w ruinę. W czasach potopu szwedzkiego został ograbiony i zniszczony.

Brasław. Studnia.

Brasław. Kościół Narodzenia NMP.
Zbudowany w 1824 r. na miejscu zniszczonego gotyckiego kościoła z XV w. Wielokrotnie przebudowywany. Obecnie neoromański.

Bobrujsk. Cerkiew św. Grzegorza.
Zbudowana w latach 1905 – 1907.

Bobrujsk. Sobór św. Mikołaja.
Zbudowany w latach 1892 – 94. W latach 60-tych przerobiony na basen. W 2002 r. przekazany wiernym. W trakcie odbudowy.