MIASTO

Grodno.
Miasto położone na zachodzie Białorusi, nad Niemnem. Centrum obwodu grodzieńskiego. Założone zostało przez książąt ruskich pod koniec XI w. jako gród warowny, usytuowany na szlaku bursztynowym. Prawa miejskie otrzymało w 1441 r. Ulubiona rezydencją książąt litewskich (np. księcia Witolda, na którego rozkaz w 1398 r. wybudowano murowany gotycki zamek), a później królów polskich (Kazimierz Jagiellończyk, Stefan Batory, Stanisław August Poniatowski). Na zamku w Grodnie mieszkał i zmarł w 1483 syn króla Kazimierza – św. Kazimierz. Z woli Jana III Sobieskiego co trzeci sejm walny Rzeczypospolitej od roku 1678 r. odbywał się w Grodnie, które nazywane było „trzecią stolicą Rzeczypospolitej”. 1795 r. w Grodnie obradował ostatni Sejm Rzeczypospolitej, który zatwierdził III rozbiór Polski. Po klęsce insurekcji kościuszkowskiej, w 1795 miasto przeszło pod władanie Rosji, stając się od 1802 siedzibą guberni grodzieńskiej.
W okresie I wojny światowej miasto było okupowane przez Niemców. W 1920 dwukrotnie stało się areną działań zbrojnych, jako ważny węzeł komunikacyjny na froncie polsko-bolszewickim. W latach 1920 – 1939 na mocy traktatu ryskiego Grodno przynależało do Polski. Od 22 września 1939 na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow zostało włączone do sowieckiej Białorusi jako siedziba obwodu. W latach 1941-1944 miasto znajdowało się pod okupacją niemiecką. W 1944 r. ponownie stało się częścią ZSRR. Od 1991 r. w granicach niepodległej Białorusi.
Teatr Tyzienhauza.
Zbudowany w 1793r.