Archive Category: Pałace

Najprawdopodobniej w marcu podpisana zostanie umowa na dostawy…

Na początku XIX wieku rodzina Mysłowskich wzniosła w Koropcu niewielki pałac klasycystyczny. Wkrótce potem majątek nabył Stanisław Badeni, który rozpoczął przebudowę rezydencji. Prace, które prowadzono według projektu nieznanego architekta, zostały ukończone w 1906 roku. Pałac został zniszczony w latach 1914-1920 i wyremontowany w okresie międzywojennym. Otaczał go park krajobrazowy, ukształtowany przez słynnego ogrodnika Arnolda Röhringa, twórce parku stryjskiego we Lwowie. Przed 1939 rokiem park liczył 200 ha, a obecnie jego powierzchnia wynosi już tylko około 6 ha. Od 1890 do lat dwudziestych XX wieku w pałacu mieściła się prywatna kaplica, najpierw rodziny Mysłowskich, a następnie w pałacu Badenich. Po 1945 roku mieścił się w nim dom dziecka i szkoła. (Na podstawie rkc-skowyra.com) Ciekawy informacji o Koropcu dostarcza również opis miejscowości umieszczony na stronie ornatowski.com, a datowany na 1939 r.: "Dzięki hrabiemu Stefanowi Badeniemu Koropiec był osadą wyjątkowo uprzywilejowaną. W jego majątku wielu ludzi znajdowało zatrudnienie. Wszyscy byli ubezpieczeni i dobrze opłacani; oprócz pensji brali też wynagrodzenie w naturze - mleko, zboże, siano... Na Świętego Mikołaja dzieci jego pracowników dostawały w prezencie skórzane buty i inne drogie prezenty. Żyli znacznie lepiej od zamożnych gospodarzy. Hrabia nie szczędził także pieniędzy dla dobra ogółu. Założył zapomogowo-pożyczkowA "Kasę Stefczyka", z jego inicjatywy położono w osiedlu trotuary, zadbał o to, by uczniowie dostawali codziennie w szkole szklankę ciepłego mleka. Jego dzieci, Jaś i Zosia, nie gardziły towarzystwem dzieci z biednych rodzin i sierot..." Fotografie powstały dzięki współpracy ze Stowarzyszeniem Kultury Chrześcijańskiej im. ks. Piotra Skargi

Woronowica - osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie winnickim obwodu winnickiego. W dawnym pałacu Grocholskich, nabytym później przez A. Możajskiego, znajduje się obecnie muzeum lotnictwa. Wikipedia

Neorenesansowy pałac Rzewuskich, później Lanckorońskich w Rozdole z 1874 r.

Pałac Hańskicich. W XVIII wieku Lubomirscy sprzedali dobra Janowi Hańskiemu, chorążemu kijowskiemu. Pałac wzniósł prawdopodobnie po 1820 r. jego syn, Wacław, ożeniony z Eweliną z Rzewuskich. Prawdopodobnym architektem tej późnoklasycystycznej rezydencji, składającej się z pałacu i dwóch pawilonów, był Francuz Bleriot. Po śmierci Wacława Hańskiego wdowa po nim wyszła za Honoriusza Balzaca, biorąc z nim ślub w roku 1850 w Berdyczowie, który uprzednio dwókrotnie gościł w Wierzchowni. Córka Wacława Anna Hańska sprzedała majątek swemu wujowi, Adamowi Rzewuskiemu. Ostatnim właścicielem był Adam Witold Rzewuski, zapalony myśliwy. Zespół ocałał prawdopodobnie dlatego, że już w 1924 umieszczono w nim technikum rolnicze. Zbigniew Hauser

Pałac wybudował w 1700 r. biskup Konstanty Kazimierz Brzostowski. Gdy w 1780 r. Werki, po potwierdzeniu przez kapitułę wileńską, przeszły na własność biskupa Massalskiego, przystąpił on do rozbudowy pałacu przez dobudowanie 2 bocznych oficyn i założenie wspaniałego parku z oranżerią, w stylu francuskim. Przekazał tę rezydencję córce swego brata - Helenie Apolonii Massalskiej wychodzącej za mąż za Karola Józefa, księcia de Ligne. Architekt Wawrzyniec Gucewicz wybudował 2 położone naprzeciw siebie piętrowe oficyny w stylu wczesnego klasycyzmu, z kolumnowymi ryzalitami, a na miejscu dawnego pałacu zamierzał wznieść nowy. W tym celu rozebrano stary gmach, doprowadzono wodę i stworzono piękne obszerne ogrody. Następnym dziedzicem rezydencji był hrabia Potocki, mieszkaniec Podola, który nigdy nie myślał o zamieszkaniu na dalekiej Litwie. Sprzedał więc założenie Stanisławowi Jasieńskiemu, marszałkowi powiatu wileńskiego. Następnym właścicielem był Ludwik książę Wittgenstein, dobudował on w latach 1840?1845 obok pałacu kosztowny zimowy ogród i wspaniałe fontanny oraz powiększył oficynę o jedno piętro. Wittgenstein wybudował też kamienną drogę, która, okrążając wzgórze, prowadzi do pałacu. Sprowadził z zamku w Nieświeżu i umieścił we wnętrzach pałacowych zbroje i oręża książąt Radziwiłłów. Stworzył też największy na Litwie zbiór malarstwa, akwareli oraz rozmaitych popiersi z marmuru i rzeźb z kości słoniowej. Samo urządzenie stolarskie, które ozdabia oficyny, jest jedynym tego rodzaju na Litwie. Jako znawca i miłośnik sztuki, przez umożliwienie wstępu do swojej galerii wszystkim mieszkańcom, poniósł wielkie zasługi dla Wileńszczyzny i oswoił publiczność z nazwiskami najbardziej znanych europejskich malarzy, dał jej w XIX w. pojęcie o sztuce. Dawny wygląd pałacu przedstawiają litografie Jana Krzysztofa Wilczyńskiego, wykonane ok.1840 r. Z pierwotnego obiektu, w którym znajdowały się też kaplica, teatr domowy i obszerne sale, pozostały fundamenty i piwnice. Oficyna zachodnia zachowała się bez zmian i wykazuje charakterystyczne dla Wawrzyńca Gucewicza cechy twórczości. Z kolei oficyna wschodnia została przebudowana i powiększona, dobudowano do niej wieżę i oranżerię. Do dzieł Gucewicza należy zaliczyć też budynek stajni pałacowej z portykiem o 6 kolumnach doryckich oraz dom przed bramą pałacową, z dwukolumnowym podcieniem i kopułą, służący obecnie jako dyrekcja Parku Regionalnego Werki. Część zabudowań zajmuje Litewska Akademia Nauk. Z parku pałacowego roztacza się piękny widok na rzekę Wilię, kościół Dominikanów w Trynopolu i wyłaniające się z oddali Wilno. Jakub Czarnowski

Kirsna-Ostrów (Astroji Kirsna) to miejscowość położona w rejonie łoździejskim na Litwie, ok. 8 km na północ od granicy z Polską. Zachował się tu jeden największych na Litwie zespołów pałacowych.

Pałac Sanguszków dawniej Borchów. Widok elewacji ogrodowej od strony wody. Pałac dwukondygnacjowy z ryzalitami, część środkowa trzykondygnacjowa z wieżą i portykiem kolumnowym w wielkim porządku, nad którym taras; po obydwu stronach dwukondygnacjowe oficyny połączone z korpusem parterowymi członami. pinakoteka.zascianek.pl

Zbudowany po 1825 r. na zlecenie Ignacego Bułhaka okazały, trójskrzydłowy pałac otoczony parkiem. Cała posiadłość położona była na terenie ok. 100 ha, a liczba pokoi w pałacu dochodziła do 100. Nagromadzone zbiory dzieł sztuki i biblioteka przepadły podczas wojen. Obecnie w pałacu mieści się muzeum krajoznawcze i szkoła plastyczna. Tekst: Agnieszka Homan.

Różana (Ружаны) to niewielkie miasteczko rejonowe w obwodzie brzeskim na Białorusi.

Prużana (Пружаны) to miasto liczące ok. 25 tys. rejonowe w obwodzie brzeskim na Białorusi, dawniej także majątek ziemski, położone u zbiegu rzek Mucha i Wiec, tworzących Muchawiec, o 75 km na pnółnocny-wschód od Brześcia, przy szosie z Wysokiego Litewskiego do Słonimia.