Jacek Malczewski ( Radom 1854 – Kraków 1929 ) Jeden z głównych przedstawicieli Młodej Polski. Studiował w Krakowie w Szkole Sztuk Pięknych (m.in. u Jana Matejki) oraz w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Od 1897 członek stowarzyszenia Sztuka. W latach 1897-1900 oraz 1912-21 profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Początkowo tworzył wiejskie sceny rodzajowe. W latach 1882-95, nawiązując do twórczości Juliusza Słowackiego i Artura Grottgera wykonał wiele realistycznych obrazów o tematyce związanej z martyrologią po powstaniu styczniowym (Niedziela w kopalni 1882, Na etapie 1883, Wigilia zesłańców 1892), odznaczających się brunatnym, monochromatycznym kolorytem. Około 1890 roku zwrócił się do symbolizmu, tworząc odrębny styl, łączący baśniowość i realizm, operując żywą gamą barwną o dysonansowych zestawieniach. W obrazach tych, pełnych nastroju smutku i zadumy, powracają metaforycznie ujęte treści patriotyczne i mistyczne, postaciom realnym towarzyszą często fauny, rusałki, aniołowie itp. (Introdukcja 1890, Melancholia 1890-94, Błędne koło 1895-97, szereg wersji tematów Zatruta studnia, Thanatos i Śmierć Ellenai. Malował też świetne portrety (Hamlet polski – portret Aleksandra Wielopolskiego 1903, Władysław Reymont 1905, liczne autoportrety) również o wymowie alegoryczno-symbolicznej, komponowane przeważnie na tle pejzażowym.

Twórczość Jacka Malczewskiego zaliczana jest do najwybitniejszych zjawisk nowoczesnej sztuki polskiej.

(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1974)

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa.

Leon Wyczółkowski ( Huta Miastkowska k. Garwolina 1852 – Warszawa 1936 ) W latach 1869-73 studiował w Warszawskiej Klasie Rysunkowej (m.in. u Wojciecha Gersona), 1875-77 w akademii w Monachium oraz w 1877-79 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (u Jana Matejki), w której w 1893-1911 był profesorem. Współzałożyciel towarzystwa Sztuka. Od 1934 profesor ASP w Warszawie. Wyjeżdżał za granicę, m.in. do Paryża, gdzie zetknął się z impresjonizmem.
Początkowo malowal obrazy historyczno-rodzajowe, później realistyczne portrety i modne sceny salonowe (Ujrzałem raz… 1884). Podczas pobytu na Ukrainie (1883-93) tworzył sceny kopania buraków, orki, przedstawienia rybaków i chłopów; podejmując w nich problematykę światła i koloru, zbliżył się do impresjonizmu. Po 1895 uległ na krótko wpływowi symbolizmu, po czym zwrócił się w kierunku swoistego koloryzmu. Posługując się głównie pastelem, akwarelą i tuszem, malował nastrojowe pejzaże (zwłaszcza tatrzańskie), zabytki architektury, pamiątki historyczne (cykl Skarbiec wawelski), martwe natury, zwłaszcza kwiaty. Tworzył także zróżnicowane stylistycznie, wnikliwe portrety. Od ok. 1918 zajął się głównie grafiką (techniki trawione, autolitografia). Prace graficzne Leona Wyczółkowskiego mają charakter malarski i odznaczają się wielką skalą rozwiązań formalnych (Tatry 1900, Teka Huculska 1910, Stara Warszawa 1916, Gościeradz 1924).
Twórczość Leona Wyczółkowskiego jest zaliczana do najwybitniejszych zjawisk artystycznych w sztuce polskiej przełomu XIX i XX wieku.
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1976)

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa

Józef Oleszkiewicz ( Szydłów na Żmudzi 1777 – Petersburg 1830 ) Kształcił się na Uniwersytecie Wileńskim u Franciszka Smuglewicza i (dzięki protekcji A. Chodkiewicza) w Paryżu (lata 1803-1806) m.in. u Jacquesa Louisa Davida. Przez kilka lat przebywał na litewskich dworach malując portrety oraz obrazy o tematyce historycznej (np. Obrona Trembowli). W 1810 osiadł na stałe w Petersburgu, gdzie jego klasycystyczna twórczość spotkała się z dużym uznaniem. W 1812 roku został członkiem Akademii Petersburskiej. W Petersburgu malował obrazy sławiące rodzinę carską, ale portretował także znajdujących się tam Polaków m.in. Adama Mickiewicza, z którym się przyjaźnił. Oleszkiewicz, jako propagator idei mistycznych, odegrał ważną rolę w życiu Mickiewicza. W Petersburgu był przełożonym loży masońskiej “Orzeł Biały”, mając najwyższy stopień wtajemniczenia mistrza katedry.

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa.

Napoleon Orda – rysunki i akwarele Ukrainy.

Akwarelista i rysownik amator. Po 1831 przebywał we Włoszech, Szwajcarii a głównie w Paryżu, gdzie uczył się rysunku. Przyjaźnił się z Chopinem. Od 1856 w Polsce, w licznych wędrówkach po kraju zgromadził wiele rysunków przedstawiających widoki miast i zabytków architektury. Wydał je w Albumie widoków Polski… (1873-83).
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1975)

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa.

Napoleon Orda -rysunki i akwarele Ziemi Mohylewskiej.

Akwarelista i rysownik amator. Po 1831 przebywał we Włoszech, Szwajcarii a głównie w Paryżu, gdzie uczył się rysunku. Przyjaźnił się z Chopinem. Od 1856 w Polsce, w licznych wędrówkach po kraju zgromadził wiele rysunków przedstawiających widoki miast i zabytków architektury. Wydał je w Albumie widoków Polski… (1873-83).
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1975)

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa.

Napoleon Orda -litografie, rysunki i akwarele Ziemi Mińskiej.

Akwarelista i rysownik amator. Po 1831 przebywał we Włoszech, Szwajcarii a głównie w Paryżu, gdzie uczył się rysunku. Przyjaźnił się z Chopinem. Od 1856 w Polsce, w licznych wędrówkach po kraju zgromadził wiele rysunków przedstawiających widoki miast i zabytków architektury. Wydał je w Albumie widoków Polski… (1873-83).
(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1975)

*Zdjęcia i opisy pochodzą ze strony: http://www.pinakoteka.zascianek.pl/ i umieszczone zostały dzięki uprzejmości pana Witolda Raczunasa.