Wstyd, ze równie małe państewko, znaczące jeszcze mniej niż my w dzisiejszej geopolityce, może sobie tak pomiatać naszymi rodakami.A w ogóle, to Litwini nie uznają istnienia Polaków na Litwie, a więc w tej narracji niepotrzebne im są żadne prawa mniejszości narodowej, bo nie są żadną mniejszością, tylko ?spolonizowanymi Litwinami?. Gesty jakichś nic nie znaczących narodowców litewskich znaczą NIC. Nic, po prostu. Nie zmienia to ani o jotę położenia Polaków, którzy w Wilenszczyznie są do dziś w większości, poza samym Wilnem, mimo sowieckich wywózek i litewskiego szowinizmu.
Traktowanie naszych rodaków na Litwie oburza nie tylko dlatego, że jesteśmy Polakami, ale dlatego, że narzuca się kłamliwą narrację historyczną, a więc nasza niezgoda wynika także z tego, że czujemy i myślimy nie tylko po polsku, ale i po ludzku.
A w międzywojniu zdepolonizowano Kowno i Laudę, to był polski kraj sensu stricte i pamiętajmy o polskim Kownie, nie dajmy się tej historii powtorzyć w Wilnie.

Szukając różnorakich źródeł informacji o historii i czasach współczesnych, które odnosiłyby się do panujących obecnie trendów inicjowanych w naszym rządzie, sprowadzających się do tego, by promować pojednanie z Ukraińcami za wszelką cenę (a nawet by zapomnieć o ludobójstwie na Wołyniu i pozostałych terytoriach Kresów) – postanowiłem zajrzeć do źródeł po stronie ukraińskiej, szukając pozytywnych oddźwięków na nasze działania.