Duda odznaczył śp. ks. Dzwonkowskiego. Według KPRP był specjalistą badań nad… „Polonią na Kresach”

Prezydent Andrzej Duda odznaczył śp. ks. prof. Romana Dzwonkowskiego, socjologa specjalizującego się w badaniach nad Polakami na Kresach Wschodnich, Orderem Odrodzenia Polski. KPRP przedstawiła go jako specjalistę w zakresie badań nad… „Polonią na Kresach Wschodnich”.

We wtorek na oficjalnej stronie Kancelarii Prezydenta RP zamieszczono informację, że Prezydent RP Andrzej Duda pośmiertnie odznaczył zmarłego 30 grudnia 2020 roku ks. prof. Romana Dzwonkowskiego SAC Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

W imieniu prezydenta Order przekazał na ręce najbliższej rodziny Sekretarz Stanu w KPRP Adam Kwiatkowski podczas uroczystości pogrzebowych, które odbyły się w poniedziałek w Parafii Trójcy Przenajświętszej w Czerwinie. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył abp Tadeusz Wojda SAC (pallotyn), metropolita białostocki. Obecni byli także abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski i biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej ks. bp Wiesław Lechowicz.

Jak informuje KPRP, prezydent odznaczył śp. ks. prof. Dzwonkowskiego „za wybitne zasługi w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej, za krzewienie polskiej kultury i oświaty wśród środowisk polonijnych, za działalność charytatywną i społeczną”.

W dalszej części oficjalnego komunikatu napisano o ks. prof. Dzwonkowskim jako o… „specjaliście w zakresie badań nad Polonią na Kresach Wschodnich”.

Należy podkreślić, że Polacy na Kresach są ludnością autochtoniczną, a nie napływową. Określanie ich mianem “Polonii”, czyli przy użyciu pojęcia odnoszącego się do Polaków-emigrantów i ich potomków, jest zatem istotnym błędem.

Wcześniej zwracaliśmy uwagę na sposób, w jaki na temat Polaków na Kresach wypowiada się Andrzej Duda. W wywiadzie dla TVP Wilno mówiąc o etnicznych Polakach na Litwie nie używał tego rodzaju pojęć, ale mówi o nich: „mający polskie korzenie”. To określenie zazwyczaj stosuje się w odniesieniu do Polonii, np. w USA. Konsekwentnie zaczął używać też niepoprawnej językowo formy “w Ukrainie”, zamiast “na Ukrainie”, m.in. we wspólnym wywiadzie z prezydentem Ukrainy. W rozmowie tej w proukraińskim tonie akcentował symbolikę Bykowni jako sowieckiej zbrodni na Polakach, ale też Ukraińcach. W podobnym tonie rysował postacie Anny Walentynwicz i Lecha Kaczyńskiego. Polski prezydent zaznaczył, że Bykownia, Walentynowicz i Lech Kaczyński to trzy elementy, „które spajają Polskę i Ukrainę” w ideach i w bólu.

Przeczytaj: „Wysokie obcasy” zmieniły pisownię z „na Ukrainie” na „w Ukrainie”

Czytaj również: Ukraińska artystka domagająca się mówienia „w Ukrainie” dostała się do Polski dzięki Karcie Polaka

Ks. prof. Roman Dzwonkowski  urodził się 30 listopada 1930 r.  W 1957 r. przyjął święcenia kapłańskie w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego (pallotyni, SAC). W 1961 r. ukończył studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1966 r. uzyskał stopień doktora, w 1984 r. habilitację. W 2001 otrzymał tytuł naukowy profesora.

Od 1977 r. zatrudniony na KUL, początkowo w Instytucie Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym, a następnie (od 1989) na stanowisku kierownika Katedry Socjologii Grup Etnicznych na Wydziale Nauk Społecznych. Był również wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego Księży Pallotynów w Ołtarzewie, a w latach 1994-2001 seminarium duchownego w Gródku Podolskim na Ukrainie. Jego specjalizacją naukową była historia Kościoła katolickiego w ZSRR i socjologia grup etnicznych.

Od lat 70. XX wieku zajmował się kulturą polską, szczególnie religijną, na dawnych Kresach Wschodnich I i II RP, zajął się także problemami Polaków w ZSRR. Często wyjeżdżał, dzięki zaproszeniom prywatnym, na Litwę, Łotwę, Białoruś, Ukrainę, do Gruzji i Rosji, by poznać Polaków mieszkających na tych terenach oraz nieść im pomoc, najpierw ukrytą, a później jawną. Początkowo prace na temat Kościoła i Polaków w ZSRR publikował w paryskiej „Kulturze” (od 1973 r.) i w innych pismach emigracyjnych. Na początku lat 90. stało się to możliwe również w kraju. W jego dorobku publikacyjnym znalazły się między innymi nagradzane książki: Kościół katolicki w ZSRR 1917-1939. Zarys historii (TN KUL, 1997) oraz Losy duchowieństwa katolickiego w ZSRR 1917-1939. Martyrologium (TN KUL, 1998).

Był członkiem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności. W 1992 wszedł w skład rady krajowej Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Był członkiem Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. W 2000 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim, a w 2010 Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

prezydent.pl / Kresy.pl