Palestyńska organizacja militarno-polityczna Hamas po okresie faktycznego przymierza z Syryjską Republiką Arabską, po jej upadku znów wyraziła negatywne stanowisko wobec Baszara al-Asada.

Hamas, który przechodził okres zmiennych relacji z przywódcą Syryjskiej Republiki Arabskiej Baszarem al-Asadem już po jego upadku wyraził statysfakcję z tego powodu. „Hamas składa gratulacje braterskiemu narodowi syryjskiemu z okazji osiągnięcia sukcesu w dążeniu do wolności i sprawiedliwości i wzywa wszystkie części składowe narodu syryjskiego do zjednoczenia swoich szeregów” – można przeczytać w oświadczeniu palestyńskiej organizacji, którego fragment przytoczyła Al Arabiya.

Hamas zajmował zmienne stanowisko wobec rozpoczętego w 2011 r. konfliktu w Syrii. W pierwszych latach wojny Hamas, który wywodzi się Bractwa Muzułmańskiego, w Syrii niszczonego przez ojca Baszara, Hafiza al-Asada, opowiedział się po stronie przeciwników władz. Członkowie Hamasu mieli być istotnym wsparciem dla antyrządowych ugrupowań zbrojnych instruując ich na przykład w drążeniu tuneli, którą to sztukę Palestyńczycy szlifowali w blokowanej przez Izraelczyków Strefie Gazy.

Jednak wraz z coraz bardziej wrogim stanowiskiem wobec Bractwa Muzułmańskiego, a co za tym idzie Hamasu, ze strony Egiptu po powrocie wojskowych do władzy, Arabii Saudyjskiej i Zjednoczonych Emiratów Arabskich, palestyńska organizacja znów zaczęła szukać poparcia Iranu, który okazał się najbardziej radykalnym przeciwnikiem Izraela na Bliskim Wschodzie. Aby je uzyskać Hamas musiał przeprowadzić proces pojednania z prezydentem Syrii, który od 2013 r. był wspierany na polu walki przez tysiące bojowników libańskiego Hezbollahów, a potem bezpośrednio przez irański Korpsu Strażników Rewolucji Islamskiej. Proces ten przeciągnął się do początków bieżącej dekady.

W ten sposób Iran zbudowal “Oś Oporu” obejmującą półksiężyc sięgający od Iranu, przez zdominowany w znacznej mierze przez szyitów Irak poprzez Syrię, po Liban, na którego południu Hezbollah stworzył swoją faktyczną domenę i na którego centralną politykę walnie wpływał.

Kontrolowana przez Hamas Strefa Gazy była wysuniętą placówką tej osi, a jeszcze dalej wysuniętą, u strategicznej cieśniny Bab Al-Mandab, stał się Jemen kontrolowany w dużej części przez zajdycki Ansarullah. Hamas był jedynym podmiotem sunnickim w “Osi Oporu”.

Inne stanowisko w obliczu załamania się srtuktur Syryjskiej Republiki Arabskiej zajęła druga radykalna organizacja w Strefie Gazy, Palestyński Islamski Dżihad. „To, co wydarzyło się w Syrii, jest sprawą syryjską” – przekazał w oświadczeniu sekretarz generalny tej organizacji Dżihad an-Nakhalah. Dodał, że jego ruch ma nadzieję, że „Syria pozostanie prawdziwym zwolennikiem i obrońcą narodu palestyńskiego i jego słusznej sprawy, tak jak zawsze była”, przytoczyła Al Arabiya.

27 listopada odziały islamistycznej organizacji Hajat Tarhrir asz-Szam (HTS) i mniejszych ugrupowań antyrządowych rozoczęły z Idlib atak na prowincję Aleppo, który przyniósł im zajęcie większości jej obszaru. Ich siły skierowały się obecnie na południe i bez większego oporu ze strony sił rządowych zaczęły marsz na południe, w kierunku stolicy. Do poważniejszej bitwy doszło tylko w ciągu jednego dnia na przedmieściach Hamy. Siły rządowe próbowało też wesprzeć poprzez bombardowania rosyjskie lotnictwo.

W nocy z soboty na niedzielę oddziały buntowników wkroczyły do stolicy Syrii, Damaszku. Sił rządowe nie stawiły żadnego oporu. Telewizja publiczna nadała proklamację przywódcy HTS Ahmeda asz-Szary, znanego szerzej jako Mohammed al-Dżulani, który ogłosił, że do czasu przekazania władzy administracją publiczną nadal będzie kierował nominowany przez al-Asada we wrześniu na premiera Mohammed Ghazi al-Dżalali.

Asz-Szara zabronił też antyrządowym bojownikom wkraczania do gmachów instytucji publicznych, strzelania na wiwat oraz wprowadził godzinę policyjną w stolicy kraju od godz. 16 do godz. 5 rano.

Nie wiadomo, czy zarządzenia te będą respektowane, ponieważ w nocy z soboty na niedzielę do Damaszku wkroczyły inne ugrupowania antyrządowe niż HTS – grupy zbrojne z okolicy stolicy, południowej prowincji Dara, być może z Dajr az-Zaur.

Baszar al-Asad złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta Syrii i udał się do Rosji, gdzie otrzymał azyl polityczny.

english.alarabiya.net/kresy.pl

 

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply