Pomnik Stanisława Moniuszki w Mińsku?
Białoruski historyk z Mińska Dionizy Sałasz powiedział w wywiadzie udzielonym agencji prasowej PAP, że w Urzędzie Miasta Mińska złożono ponad 4 tys. podpisów pod petycją o wzniesienie na placu Wolności w centrum Mińska pomnika Stanisława Moniuszki. Pomysł narodził się w związku ze zbliżającą się 200. rocznicą urodzin polskiego kompozytora.
Jak powiedział Dionizy Sałasz, około 90 procent podpisów złożyli obywatele Białorusi, ale są także sygnatariusze z zagranicy, głównie z Polski. W akcji aktywnie uczestniczyli przedstawiciele mniejszości polskiej na Białorusi.
“Stanisław Moniuszko jest najbardziej znanym mińczaninem świata. Nie wiem, kto mógłby z nim konkurować. Poza tym w centrum Mińska, przy ratuszu, jest sześć budynków bezpośrednio związanych z jego osobą” – podkreślił D. Sałasz.
Autorzy petycji proponują, by pomnik Stanisława Moniuszki, urodzonego w 1819 r. w Ubielu pod Mińskiem, postawić w centrum Mińska, frontem do hotelu “Europa”, bowiem w czasach kompozytora właśnie w miejscu dzisiejszego hotelu znajdował się teatr miejski, w którym w 1852 r. odbyła się premiera jego opery “Sielanka” do słów Wincentego Dunina-Marcinkiewicza.
“Chcielibyśmy, żeby pomnik stanął przy ratuszu, koło nieistniejącego już kościoła dominikańskiego, w którym Moniuszko grał na organach i z którego zostały tylko fundamenty pod brukiem” – dodał D. Sałasz.
Na środku placu Wolności w Mińsku stoi obecnie odbudowany ratusz. W czasach Moniuszki działała w nim orkiestra pod batutą Dominika Stefanowicza, u którego przyszły kompozytor pobierał lekcje fortepianu. Do placu przylega zaś ulica ul. Internacjonalna (d. Wałocka), na której zachował się dom, gdzie Moniuszko mieszkał wraz z rodziną. Znajduje się na nim dzisiaj tablica pamiątkowa z płaskorzeźbą przedstawiającą kompozytora przy pianinie. W tym samym domu mieszkał też autor pierwszej monografii poświęconej Moniuszce Aleksander Walicki.
Z innych budynków w Mińsku, związanych ze Stanisławem Moniuszką, zachował się m.in. gmach gimnazjum przy placu Wolności, do którego kompozytor chodził przez trzy lata na początku lat 30. XIX w. Dziś mieści się w nim Federacja Związków Zawodowych Białorusi. Na tablicy pamiątkowej na fasadzie wśród słynnych osób, które się w nim uczyły, wymieniono nie tylko Moniuszkę, ale także starszego o pokolenie poetę Tomasza Zana, którego wiersze Moniuszko wykorzystywał w swoich pieśniach.
Stanisław Moniuszko zamieszkał w Mińsku wraz z rodzicami na początku lat 30. XIX w. Miasto opuścił w 1837 r., gdy pojechał na studia do Berlina. Po ich ukończeniu, w roku 1840, zamieszkał, o czym warto pamiętać, w Wilnie, gdzie działał jako organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego w mieście. W 1858 przeniósł się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie objął stanowisko dyrektora opery.
W Mińsku znajduje się obecnie ulica Stanisława Moniuszki, ale leży ona w oddalonej od centrum dzielnicy Łoszyce, w obszarze nowoczesnej zabudowy.
Gratulacje za patriotyczną inicjatywę w kraju gdzie było dowództwo KGB, gdzie nie tylko język polski jest nie mile widziany ale nawet białoruski. w tym kraju walczyć o polskość to prawdziwe bohaterstwo-w porównaniu do Lietuvy to beton. Chwała bohaterom!