W 1367 roku Kazimierz Wielki zezwolił na ustanowienie we Lwowie biskupstwa ormiańskiego. Sejm przez aklamację przyjął uchwałę upamiętniającą ten kluczowy dla historii Ormian w Polsce akt.

Sejm RP przyjął w piątek przez aklamację uchwałę upamiętniającą przyznanie przez Kazimierza Wielkiego przywileju pozwalającego Ormianom na założenie biskupstwa we Lwowie.

Ustanowienie Lwowa po wsze czasy siedzibą biskupstwa ormiańskiego zezwalało na pełnoprawne osiedlanie się Ormian, umożliwiało im pozostanie przy swojej wierze, praktykowanie jej zgodnie z tradycją i zwyczajami oraz uprawniało arcybiskupa Grzegorza do sprawowania jurysdykcji nad ludnością ormiańską zamieszkałą na terytorium całego Królestwa Polskiego. Nadanie tego przywileju stworzyło podwaliny pod integrację obu narodów w duchu współpracy i poszanowania wzajemnych praw, a następnie uzyskanie przez Ormian statusu pełnoprawnych obywateli Rzeczypospolitej. – napisano w uchwale.

Sejm podkreślił także, że relacje pomiędzy Polakami i Ormianami zarówno obecnie jak i w przeszłości mogą być wzorem do naśladowania dla innych państw i narodów.

Sejm wskazał również na znaczącą rolę Ormian w historii Polski. Posłowie oddali hołd tym przedstawicielom narodu ormiańskiego, którzy oddali życie za niepodległość Polski i wyraził wdzięczność tym, którzy dla niej żyli i pracowali.

Pierwszy biskup ormiański we Lwowie, Grzegorz, został wyświęcony przez Katolikosa i zatwierdzony w 1367 roku przez króla polskiego Kazimierza Wielkiego. O obecności Ormian we Lwowie wspomina się już w lokacji Lwowa z 1356 roku. Przybyli oni nie z Armenii, ale z państwa Tatarów, głównie z Krymu, znad ujścia Dunaju i Dniestru, potem z różnych stron imperium osmańskiego i perskiego. W Polsce znajdowali lepsze warunki życia i zarobkowania, otrzymali szeroki samorząd oraz prawo zachowania i rozwoju własnej kultury. Lwów aż do wieku XVIII pozostawał, obok Kamieńca Podolskiego, ich najważniejszym skupiskiem w Polsce.

Szybko wzrastająca pozycja ekonomiczna Ormian lwowskich była gwarantowana przez przywileje królów polskich. Głównym źródłem bogactwa Ormian lwowskich był import ze Wschodu. Rynki wschodnie były dla Ormian łatwe do eksploatacji z uwagi na kwalifikacje językowe, oraz rozbudowane koneksje rodzinno-etniczne. Ze względu na znajomość języków orientalnych, Ormianie lwowscy pełnili także ważną rolę wspomagającą dyplomację i służbę wywiadowczą Polski na Wschodzie. Posada królewskiego tłumacza języka tureckiego, mieszkającego we Lwowie, znajdowała się z pokolenia na pokolenie w rękach rodziny ormiańskiej. Doba „Oświecenia” wyłoniła szereg intelektualistów pochodzenia lwowsko-ormiańskiego.

Zabór austriacki spowodował regres ormiańskiej społeczności Lwowa, likwidację samorządu ormiańskiego, kolegium teatyńskiego i kościołów tego obrządku na przedmieściach Lwowa. Próbowano nawet zlikwidować obrządek ormiańsko-katolicki. Powstrzymany został ten regres dopiero podczas polskiej autonomii w Galicji, a prawdziwy rozkwit nastąpił w czasach Polski międzywojennej. W dużym stopniu przyczynił się do tego ostatni hierarcha obrządku ormiańsko-katolickiego we Lwowie, arcybiskup Józef Teodorowicz.

W okresie II Wojny Światowej Ormianie wraz z Polakami doświadczali zbrodni sowieckich, niemieckich oraz upowskich. Wraz z po-jałtańską okupacją sowiecką nastąpił kres istnienia we Lwowie i na Pokuciu mniejszości ormiańskiej, która wraz z Polakami przesiedliła się do Polski. Aktualnie jest to społeczność niewielka ale dość aktywna.

CZYTAJ WIĘCEJ: 650-lecie katedry ormiańskiej we Lwowie

Kresy.pl / dzieje.pl / Twitter

1 odpowieź

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply

  1. Kojoto
    Kojoto :

    Mimo wszystkich złych działań obecnego sejmu – to jest bardzo dobra uchwała. Nie tylko podkreśla fakt przynależności Lwowa do polskiego dziedzictwa, ale i zwraca uwagę na pewne wydarzenia historyczne, których Ormianie doświadczyli nie mniej niż Polacy, a które jednoznacznie obciążają stworzony przez niemców – ukraiński szowinizm.