Balcerowicz będzie reformował ukraińską gospodarkę?
Prezydent Petro Poroszenko oficjalnie zaprosił prof. Leszka Balcerowicza do włączenia się w proces reform na Ukrainie.
Ukraiński prezydent spotkał się dziś rano w Kijowie z Leszkiem Balcerowiczem. Witając go Poroszenko zwrócił uwagę, ze dzięki reformom prowadzonym przez polskiego ekonomistę i polityka, Polska stała się członkiem Unii Europejskiej OECD. „Ukraina jest na drodze reform i stąd jest chętna, by skorzystać z polskich doświadczeń, na przykład w reformie samorządów lokalnych”– czytamy na oficjalnej stronie Prezydenta Ukrainy. Poroszenko podkreślił, że jego kraj „wymaga międzynarodowego wsparcia by osiągnąć stabilność gospodarczą”, zaś obecny rząd określił jako „profesjonalny i proeuropejski”.
Według prof. Balcerowicza, określonego mianem„autora polskiej ‘terapii szokowej’”, trzy najważniejsze czynniki skutecznych reform to „strategia, szybkość wprowadzania i zespół reformatorów”. Odnosząc się do własnego doświadczenia podkreślił też, by nie zwlekać z podejmowaniem trudnych decyzji i ze „stosowaniem niepopularnych środków”, a także zaakcentował znaczenie tego, by Ukraina „udowodniła swe oddanie dla reform”, szczególnie budżetowych. Należałoby pozbyć się dotowania, ale jednocześnie chronić „wrażliwe segmenty populacji”.
W notatce na stronie Prezydenta Ukraina zaznaczono, że w Polsce konieczną redukcje deficytu budżetowego osiągnięto poprzez „zmniejszenie wydatków emerytalnych i podniesienie wieku emerytalnego do 67 roku życia”.
Czytaj także: Unia Europejska ponownie przypomina Ukrainie o reformach
president.gov.ua / Kresy.pl
FRAGMENT KSIĄŻKI, PT. WOJNA O PIENIĄDZ, bardzo wysoko postawionego doradcy chińskiego rządu, ekonomisty Songa Hongbinga, który w swoich pracach przestrzega władze Chin przed żydostwem i masonerią (choć nazwa masonerii nie pada dla osoby, która zna temat jest to oczywiste): „Joseph Stiglitz, pełniąc funkcję Głownego Ekonomisty Banku Światowego, na
rocznym forum Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego
wygłosił mowę ostro i otwarcie krytykującą te dwie największe międzynarodowe
instytucje finansowe. Po tym wydarzeniu Stiglitz został zmuszony do „odejścia na
emeryturę” przez prezesa Banku Światowego, Jamesa Wolfensohna. Faktycznie to nie
Wolfensohn wyrzucił Stiglitza, lecz amerykański sekretarz skarbu Lawrence Summers.
Stany Zjednoczone posiadają 17 procent udziałow w Banku Światowym, co daje im
prawo weta w przypadku nominowania lub odwoływania prezesa banku – a to de facto
oznacza kontrolę nad pracami banku. Summers, zmęczony i zniechęcony działaniami
Stiglitza, nie był go w stanie dłużej znosić. Proponował nawet, aby nie sugerować mu
dyskretnie emerytury, ale po prostu otwarcie go wyrzucić, tym samym poniżając.
W 2001 roku Stiglitz został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii,
wciąż też pełnił funkcję głownego doradcy ekonomicznego prezydenta Clintona.
Problemem nie był brak odpowiedniej wiedzy ekonomicznej Stiglitza, lecz
jego postawa polityczna, a głownie negatywny stosunek to promowanej i hołubionej
przez międzynarodowych bankierow „globalizacji”. Jego krytyka i wiedza
na temat działań dwoch międzynarodowych instytucji finansowych oparta jest
0 materiały z pierwszej ręki. Sęk w tym – czego nie był w stanie pojąć Stiglitz – że
faktyczna misja tych dwoch instytucji polega właśnie na piętrzeniu problemow
1 odpowiednim wykorzystywaniu ich. Stiglitz całkowicie odrzuca „teorię spiskową” – podobnie zresztą jak większość
pracownikow, w tym ekonomistow, zatrudnionych w MFW, włącznie z pracującymi
tam Chińczykami. Wszyscy oni przeczą istnieniu spisku, ktory miałby
determinować ich pracę. W rzeczywistości, patrząc z operacyjnego punktu widzenia,
cała wykonywana w MFW praca wydaje się mieć charakter ściśle naukowy.
Każda liczba, statystyka pochodzi z określonego źrodła, każda metoda obliczeniowa
oparta jest na naukowych analizach, każde sformułowane rozwiązanie odwołuje
się do znanych z historii przypadkow, gdy jego zastosowanie zakończyło się
sukcesem. Byłoby wysoce niesprawiedliwe sugerować, że przeciętny dzień pracy
osoby zatrudnionej w MFW wypełniony jest spiskami i intrygami. Nie ma raczej
wątpliwości, że gdyby zastąpić jakiegokolwiek pracownika innym, doszedłby on
do takich samych matematycznych wyliczeń i zbieżnych rozwiązań.
I na tym właśnie polega nadzwyczajność tej wyrafinowanej konstrukcji! Jej
szczegołowy sposob funkcjonowania jest przejrzysty, oparty o metody naukowe
i praktycznie pozbawiony wad. Prawdziwy „spisek” pojawia się dopiero na poziomie
formułowania polityki. Najlepszym ilustrującym to przykładem są uderzające rożnice
rezultatow transformacji gospodarczej w Polsce i byłym Związku Radzieckim.
Profesor Uniwersytetu Harvarda Jeffrey Sachs, George Soros, poprzedni
prezes Rezerwy Federalnej Paul Volcker, wiceprezes Citibanku Anno Ruding
wspolnie przyrządzili owo lekarstwo – „terapie wstrząsową”. Soros w następujący
sposob podsumował tę metodę leczenia: Wziąłem pod uwagę fakt, że zmiany w systemie politycznym mogą doprowadzić
do poprawy sytuacji gospodarczej. Polska była miejscem, gdzie warto było
sprobować. Przygotowałem szeroki wachlarz naprawczych środkow gospodarczych,
ktorych trzy podstawowe to: twarda polityka monetarna, korekta strukturalna
i przegrupowanie długu. Uważałem, że rownoczesna realizacja tych celow
będzie łatwiejsza niż rozłożenie tego procesu w czasie. Byłem obrońcą wymiany
długu makroekonomicznego na udziały150.
W rezultacie podczas przeprowadzanej w Polsce terapii szokowej zarowno
amerykański Departament Skarbu, jak i międzynarodowi bankierzy ofiarowali
znaczące i realne wsparcie, jeśli chodzi o finansowanie. Dzięki wielkiej „transfuzji”
pieniędzy polska terapia szokowa zakończyła się pozornym sukcesem.
Przyszła kolej na „syberyjskiego niedźwiedzia”. Wpierw ekonomiczni chirurdzy
położyli go na stole operacyjnym, dokonując cięcia otwierającego jego jamę
brzuszną, a zaraz potem wcześniej obiecana amerykańska pomoc i finansowa
„transfuzja” ze strony międzynarodowych bankierow zostały nagle wstrzymane.
Śmierć pacjenta była nieunikniona. Trudno się dziwić, że profesor Sachs głośno
broni się przed „niesprawiedliwymi oskarżeniami”, wszak przypadek Polski potwierdzał
skuteczność jego metody operacyjnej, ale doszło do wypadku – chory
„niedźwiedź” zaryczał w śmiertelnej konwulsji. Faktycznie „sukces” polskiej terapii szokowej był pułapką, a spisek miał
miejsce na poziomie tworzenia polityki, nie zaś na poziomie operacyjnym, co byli
w stanie zrozumieć jedynie profesorowie Sachs i Stiglitz.” DALEJ CZYTAMY: „Na początku lat osiemdziesiątych finansiści wywołali stan „kontrolowanego
rozpadu” gospodarek Ameryki Łacińskiej i Afryki. Pod koniec lat osiemdziesiątych
z sukcesem powstrzymali wzrost potęgi finansowej Japonii. Uzyskawszy kontrolę
nad sytuacją w Azji, ich priorytetem znow stała się Europa, a zwłaszcza Europa
Wschodnia i obszar byłego Związku Radzieckiego.
Biorąc na swoje barki wykonanie tej misji, Soros, momentalnie, niczym
kameleon zmienił kolory, stając się „sławnym dobroczyńcą”. Na terenach Europy
Wschodniej i byłego Związku Radzieckiego zakładał szereg fundacji. Wszystkie
odpowiadały modelowi założonego przezeń w Nowym Jorku The Open Society
Institute (Instytut Społeczeństwa Otwartego), promującego radykalne, pozbawione ” rozsądku idee wolności. Dla przykładu, Soros udzielał finansowej pomocy uczelni
Central European University. Młodzi ludzie w państwach postkomunistycznych,
znając z doświadczenia realny socjalizm, starali się promować ideę suwerenności,
natomiast w szkole finansowanej przez Sorc; a uznano ją za z natury złą i sprzeciwiającą
się „idei indywidualizmu”. Ekonomiczny liberalizm uznano za lekarstwo
na wszystkie troski, a zdroworozsądkowe analizy zjawisk społecznych za „autokratyzm”.
Bardzo często głownym tematem głoszonych w tej szkole nauk były relacje
między „człowiekiem i rządem”. Taki styl myślenia, zawarty w treściach edukacyjnych
Central European University, uzyskiwał pochwałę i poparcie ze strony CFR.
Znany amerykański komentator Gilles dAymery precyzyjnie opisał prawdziwe
intencje Sorosa i jego międzynarodowej grupy, udzielających „żarliwej”
pomocy finansowej:
Za maską legalności oraz humanitaryzmu ludzie zawsze mogą odkryć tę samą
grupę bogaczy, miliarderow, „dobroczyńcow”, oraz wszystkie organizacje, ktorym
udzielają pomocy finansowej – weźmy tu choćby The Open Society Institute Sorosa,
Ford Foundation, American Peace Society, National Endowment for Democracy,
Human Rights Watch, Amnesty International, World Crisis Organization itd. Spośrod
ludzi pracujących dla tych organizacji, Soros jest najbardziej wyrazistą postacią.
Przypomina wielką ośmiornicę, ktora wyciąga swoje macki po całą Europę Wschodnią,
Azję Południowo-Wschodnią, Kaukaz oraz pozostałe postsowieckie republiki.
Przy wsparciu owych organizacji, może on nie tylko modelować, ale wręcz tworzyć
newsy, urabiać opinię publiczną, sprawując kontrolę nad światem i jego zasobami
naturalnymi, urzeczywistniając ideę nowego wspaniałego świata made in America.
W procesie upadku krajow socjalistycznych w Europie Wschodniej Soros
odegrał trudną do oszacowania rolę. W Polsce fundusz Sorosa istotnie przyczynił
się do przejęcia władzy przez związek zawodowy NSZZ „Solidarność”, a także
wpływał na trzech kolejnych polskich prezydentow. Soros, wraz z profesorem
Harvardu Jeffreyem Sachsem, a także poprzednim prezesem Rezerwy Federalnej
Paulem Volckerem, wiceprezesem Citibanku Anno Rudingiem, wspolnie przyrządzili
lekarstwo – „terapię wstrząsową”, ktorą zaaplikowali polskiej gospodarce.
Przypomnijmy, co mowił na ten temat sam Soros: Wziąłem pod uwagę fakt, że zmiany w systemie politycznym mogą doprowadzić
do poprawy sytuacji gospodarczej. Polska była miejscem, gdzie warto było
sprobować. Przygotowałem szeroki wachlarz naprawczych środkow gospodarczych,
ktorych trzy podstawowe to: twarda polityka monetarna, korekta strukturalna
i przegrupowanie długu. Uważałem, że rownoczesna realizacja tych celow
będzie łatwiejsza niż rozłożenie tego procesu w czasie. Byłem obrońcą wymiany
długu makroekonomicznego na udziały. Dokonywanie korekty w strukturze branż przemysłowych jest rownoznaczne
z przeprowadzeniem rozległej operacji na makroekonomicznym porządku
gospodarczym, ale symultaniczne, celowe duszenie polityki monetarnej oznacza
odmowę podania pacjentowi krwi zaraz po przeprowadzonej operacji. W akiej
sytuacji końcowym efektem jest całkowita dezintegracja gospodarcza, ostra recesja
w sektorze wytworczym, bezpośredni spadek poziomu życia. Przemysł upada,
firmy są zamykane bądź bankrutują. Rzesza ludzi traci miejsca pracy, pojawiają
się nagłe wstrząsy i konflikty społeczne. Wowczas międzynarodowi bankierzy, za
pomocą planu „zamiana długow na udziały” podczas wielkiej wyprzedaży po zredukowanych
cenach, przypominającej kaszel krwią chorej gospodarki, swobodnie
dokonują zakupu najważniejszych aktywow danego kraju.
Polska, Węgry, Rosja, Ukraina – wszystkie te państwa kolejno dotknęła bolesna
utrata własnego majątku, co doprowadziło do tego, że od dwoch dekad ich
gospodarki wciąż nie mogą odzyskać sił. Sytuacja tych państw całkowicie rożni się
od stanu, w jakim znajdują się małe, słabe, pozbawione możliwości oporu krajow
Afryki i Ameryki Łacińskiej, albowiem zarowno Rosja, jaki kraje Europy Wschodniej
dysponują w sumie potężną, trudną do zlekceważenia przez Amerykanow, siłą militarną.
W takiej sytuacji mamy do czynienia w pierwszym w dziejach przypadkiem,
w ktorym grupa dość silnych państw stała się ofiarą zorganizowanego rabunku.
Takie niszczenie ludzi i krajow za pomocą wyrafinowanych, bezkrwawych
metod jest niewątpliwie najmocniejszym punktem strategii Sorosa. Ilustruje to
prostą prawdę, że najskuteczniejszym sposobem unicestwienia danego kraju jest
wprowadzenie w nim zamętu.”
Czas w końcu Polakom wbić do głowy, że Balcerowicz – prostak i aparatczyk po Szkole Głównej Planowania i Statystyki, to jest wylęgarni biernych, miernych ale wiernych systemowych komunistów. – był jedynie słupem. Prawdziwymi niszczycielami polskiej gospodarki były żydy – Szwartz/Soros i Sachs. Swoją rolę odegrał wychodowany przez Szwartza/Sorosa żyd londyński – Rothfeld/Rostowski – bliski kuzyn żyda Adama Rothfelda/Rotfelda – jednego z żydowskich MSZ w „tym kraju”. Rothfeld/Rostowski został wychodowany przez Szwartza/Sorosa, który stworzył szkółkę na Węgrzech, gdzie go zatrudnił tak by żydek ten zyskał „autorytet” jak „profesor” „uniwersytecki”. Rothfeld/Rostowski został napuszczony na Polskę gdzie był jednym z wykonawców „planu Balcerowcza”. Ten etap biografii tego żyda jest bardzo mało znany. Gdzieś na komputerze mam książkę w wydaniu anglojęzycznym jednego polskiego profesora ekonomii, który o tym pisał. Jak ją znajdę to to opublikuję. Na tym serwisie jest w/w książka Songa Hongbinga: http://www.rodaknet.com/Ksiazka_Wojna_o_pieniadz._Prawdziwe_zrodla_kryzysow_finansowych_-_Song_Hongbing.pdf
“jaroslaus”,świetnie.W zasadzie fragmentowi cytowanej ksiązki,jak też twemu komentarzowi niewiele można zarzucić.To twoja forma w dyskusji o naszej transformacji.Ja pamiętam doskonale tamte czasy 1989/1990r,gdyż byłem wtedy w centrum wydarzeń na poziomie b dużego przedsiębiorstwa państwowego.My wtedy po ciągu spadku gospodarczego w kolejnych latach 80-tych osiągnęliśmy dno dna.Nasze przemiany odcięły nas od odbiorcy ZSRR/ok40%sprzedaży,zaś konkurencja wyrobów z zachodu przez uchylone granice dobiła do reszty.My jak we mgle szukaliśmy wyjścia z sytuacji,miotaliśmy się,byliśmy porażeni !000%-ową inflacją i wzrastającym zubożeniem.W tamtych latach tzw plan Balcerowicza był autentyczną iskierką i nadzięją Polaków.W większości przyjmowaliśmy go z dużą dozą entuzjazmu,obiecywaliśmy sobieże wytrzymamy,damy radę.Mimo naszej polskiej wyjątkowej determinacji zaczęliśmy pękać Rzeczywistość stawała się znacznie trudniejsza od najczarniejszych przewidywań,ale trwaliśmy w postanowieniu poprawy naszej doli.Dziś,po latach,jesteśmy znacznię mądrzejsi,dostrzegamy wiele błędów i masę nieprawidłowości.Niesposób nie zgodzić się z tym.Z pewnością moglibyśmy być dziś dalej w rozwoju cywilizacyjnym,moglibyśmy zachować inną strukturę własności,mogliśmy rozliczyć przeszłość i nienależne przywileje itp.Ale stało się jak się stało.Pokolenia Polaków aktywnych w latach 1980-199o i póżniejszych dokonały jednak przełomowych zmian i nikt temu nie może zaprzeczyć.Współczesne pokolenia mają znacznie łatwiej,ale jakoś nie kwapią się do kontynuacji przemian. Jeżeli pan Leszek Balcerowicz zgodzi się na kierowanie misją terapii szokowej na Ukrainie ,to szczerze mu współczuję.Uzasadnię krótko:szkoda zdrowia tego człowieka.
No kołchoźniki módlcie się dostaniecie popalić
Nie rozumiem odwetowej zemsty P.Balcerowicza. Dlaczego cała Ukraina ma ponosić odpowiedzialnośc za okrutne, bestialskie zbrodnie na Polakach i pobratymcach pana Leszka, popełnione przez banderowców-szuchewyczowców.
Balcerowicz z Torunia koniem trojańskim na Ukrainie , może to dobrze ……..
https://www.youtube.com/watch?v=D0rpDE4rcYA