Bułgaria uznała wielki głód na Ukrainie za ludobójstwo

Zgromadzenie Narodowe Bułgarii przyjęło uchwałę, w której uznało wielki głód spowodowany sowiecką polityką na Ukrainie za zbrodnię ludobójstwa.

Portal The Sofia Globe podkreślił jednak, że środowa uchwała nie została przyjęta jednogłośnie. Poparło ją 134 deputowanych Zgromadzenia Narodowego Bułgarii liczącego 240 członków. 26 deputowanych zagłosowało przeciw. Nikt się nie wstrzymał, ale jak wynika z podsumowaniu głosówspora część parlamentarzystów w ogóle nie wzięła udziału w głosowaniu nad rezolucją.

Przeciwko zagłosowali przedstawiciele nacjonalistycznego “Odrodzenia”. Według portalu wśród niegłosujących wielu stanowiło deputowanych Bułgarskiej Partii Socjalistycznej (BSP). Decyzją bułgarskiego parlamentu ogłoszono, że każda ostatnia sobota listopada będzie Dniem Honoru i Pamięci Ofiar Hołodomoru, jak w historiografii ukraińskiej nazywa się klęskę głodu spowodowaną przez politykę stalinowskiej Wszechzwiazkowej Komunistycznej Partii Bolszewików w latach 30 XX wieku.

Rezolucja, oparta na projektach zgłoszonych przez liberalną Demokratyczną Bułgarie (DB) i frakcję “Obywateli za Europejskim Wyborem Bułgarii” (GERB), stwierdza, że wszelkie zaprzeczanie, usprawiedliwianie i umniejszanie wielkiego głodu na Ukrainie jest hańbą dla pamięci milionów ludzi, którzy zginęli w trakcie tej zbrodni. W trakcie debaty kilku posłów opowiadających się za przyjęciem uchwały odniosło się do okrucieństw obecnej wojny Rosji z Ukrainą.

Parlament Europejski jeszcze w grudniu przegłosował analogiczną uchwałę uznającą wielki głód w Ukraińskiej SRR za ludobójstwo. W listopadzie uczynił to parlament niemiecki.

W roku 1929 władze Związku Radzieckiego rozpoczęły politykę przymusowej kolektywizacji to jest włączania chłopskich gospodarstw w skład kołchozów, formalnie mających być autonomicznymi spółdzielniami, które w praktyce stały się częścią upaństwowionej gospodarki ZSRR. W ramach tego systemu kierownictwo polityczne wdrożyło brutalną eksploatację chłopów poprzez odbieranie im całej nadwyżki produkcji, a potem odbieranie nawet zasobów zboża niezbędnych dla przeżycia i zasiewów. Zabierane płody rolne, przede wszystkim zboże, władze radzieckie sprzedawały za granicę by pozyskać kapitał na realizację forsownego uprzemysłowienia kraju. W efekcie takiej polityki w rolniczych regionach Związku Radzieckiego doszło do zachwiania cyklu produkcyjnego w uprawach, spadku produkcji i klęski głosu.

Objęła ona nie tylko Ukrainę, ale i rozległe obszary rosyjskiego Nadwołża, Kubania, Syberii Zachodniej i Kazachstanu. Głód dotknął łącznie prawie 70 mln ludzi mieszkających na terenie obejmującym około 1,5 mln kilometrów kwadratowych. Zginąć mogło nawet 7 mln ludzi z tego najwięcej w Ukraińskiej SRR – 3,5 mln, 1,3, mln na terenie Kazachskiej ASRR, 1 mln na Kubaniu i w północnym Kaukazie, 400 tys. na Nadwołżu, 1 mln na innych obszarach ZSRR. Największą liczbę ofiar odnotowano na Ukrainie, ale proporcjonalnie najwięcej mieszkańców w stosunku do liczby całej ludności zginęło w Kazachstanie.

W historiografii ukraińskiej i polityce historycznej władz Ukrainy, „Wielki Głód” czasów stalinowskich opisuje się w budzący kontrowersję sposób, jako zaplanowanie ludobójstwo wymierzone w naród ukraiński, marginalizując ogólnozwiązkową skalę tragedii. Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy uznało w 2010 r. polityk władz stalinowskich z lat 30 XX wieku wzglęem chłopów za zbrodnię przeciwko ludzkości.

sofiaglobe.com/kresy.pl