Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 94.

Anczyc Zygmunt(1783—1855), aktor, re­żyser, tłumacz i dramaturg, urodził się 14 IX 1783 r. w Wilnie, pochodził z rodziny nie­mieckiej, czego ślady znajdujemy w niemieckiej pisowni nazwiska Anschutz, często obok pol­skiej spotykanej w źródłach archiwalnych. A. rozpoczął swoją karjerę aktorską w rodzin nem Wilnie, poczem kolejno występował na scenach w Grodnie, Mińsku, a od r. 1822 w Warsza­wie. Zaangażowany do Teatru Narodowego, który w tym czasie pozostawał pod kierow­nictwem L. Osińskiego, jeździł w miesiącach letnich r. 1823 i 1824 także do Poznania i Kalisza. Odr. 1826 przebywał w zespołach krakow­skich: J. Szymkayły, K. Skibińskiego i J. Pfeiffera i w dalszym ciągu objeżdżał miasta pro­wincjonalne. Był już wtedy aktorem o znaczniejszej sławie, a niektóre role, jak np. Harpagona w SkąpcuMoljera, którego w r. 1830 grał także w Poznaniu w języku niemieckim, zjedny­wały mu wielki rozgłos. Od r. 1839 pełnił kilkakrotnie obowiązki kierownika zespołu krak., zyskując sobie imię energicznego dyrektora i sprę­żystego administratora. W r. 1843 stanął jako reżyser na czele utworzonego w Poznaniu pierwszego stałego teatru polskiego. Trudności, w ja­kich ten teatr się znalazł, nie umiał jednak pokonać, wobec czego scena ta po siedmiu mie­siącach upadła, a on sam powrócił do Krakowa. Tutaj z powodu podeszłego wieku rzadko już na scenie występował, więcej zajmował się tłumaczeniem na język polski sztuk obcych, zwłasz­cza niemieckich, jak Nestroy’a, Raimunda i Raupacha. Napisał też oryginalną sztukę, Powrót więźniów z Kufsteinu w r. 1848. W r. 1847, w czasie jednego z swych pobytów w Pozna­niu, wydał Repertuarz widowisk scenicznych,. granych naówczas przez zespół krakowski. Od r. 1850 pozostawał na emeryturze. Jeszcze w r. 1854 wybrał się na występy do Pozna­niu, lecz wkrótce potem 5 VI 1855 r. zmarł w Krakowie. Był ojcem Władysława Ludwika A.

Estreicher K., Teatra w Polsce. Kr. 1873, t. I-III; Grot Z., Znaczenie narodowe teatru polskiego w Poznaniu. Kron. m. Pozn. r. VIII i IX. P. 1930/1; Grot Z., Praca K. Marcinkowskiego nad teatrem pozn. Kronika miasta Poznania r. XI, nr 2.3, P. 1933; Koryzna (pseud., właściwie Fijałkowski), Pamięt­nik sceny narodowej w Wlkp. P. 1888; Laubert M., D. Posener Theater. Studien zur Geschichte d. Prov. Posen. P. 1908; Stefański K., Teatr w Kaliszu. Ziemia Kaliska., nr I-III. Kalisz 1930- 32.

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply