Zdzitowo

W Zdzitowie znajduje się jedna z najstarszych i najładniejszych drewnianych cerkwi w okolicach Brześcia.

Cerkiew w Zdzitowie

Zdzitowo to niewielka wieś w rejonie żabinkowskim na Białorusi, dawniej również majątek ziemski, położona nad Muchawcem o 2 km na południowy wschód od Żabinki. Miejscowość wymieniana była po raz pierwszy w XV w., istniała tu już wtedy cerkiew. W XVII w. miejscowe dobra należały do Kaleczyckich, a w połowie XVIII w. były dzierżawione przez Kościuszków – rodzinę słynnego Naczelnika. Na pocz. XIX w. majątek był w ręku Skowrońskich, a potem przeszedł do Masłowów, w okresie międzywojennym należał natomiast do Pogodinów. Na terenie dawnego majątku zachowała się stara aleja dworskiego parku.

W Zdzitowie znajduje się jedna z najstarszych i najładniejszych drewnianych cerkwi w okolicach Brześcia. Jest to cerkiew prawosławna p.w. św. Nikity, zbudowana na pocz. XVI w., kilkakrotnie przebudowywana, m.in. w 1787 r., remontowana w 1830 i 1929 r. W XVII i XVIII w. zapisów na rzecz cerkwi wielokrotnie dokonywała okoliczna szlachta, m.in. Niepokójczyccy, Rusieccy-Kamińscy i Pociejowie. Nieduża świątynia składa się z trzech części na planach prostokątów różnej wielkości: babińca, nawy i prezbiterium z dwiema niskimi zakrystiami. Jej ściany tradycyjne pomalowano na niebiesko. Wejście wiedzie przez nieduży przedsionek dobudowany w XIX w. Dach świątyni wieńczy nieduża wieżyczka z cebulastą kopułą. Ściany oszalowane pionowo. Strop wspierają dwie cienkie kolumienki. Jednokondygnacyjny rzeźbiony ikonostas wykonano w 1830 r. Najcenniejszym elementem wyposażenia jest XVI-wieczny obraz Matki Bożej Jerozolimskiej. Przed cerkwią stoi dwukondygnacyjna drewniana dzwonnica na planie kwadratu, konstrukcji szkieletowej, o odkrytej górnej kondygnacji, kryta dachem namiotowym. Malowniczość dodaje świątyni piękne położenie w otoczeniu starych drzew nad brzegiem rzeki Muchawiec.

Tekst i zdjęcie:

Grzegorz Rąkowski