Koniuszki Tuligłowskie

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 4, Warszawa 1883, s. 345.

Koniuszki 6.) K. Tuligłowskie (po rus. K. tulihołowskii), wś w pow. rudeckim, 11 kil. na płd.-wsch. od Rudek, 6 kil. na płd.-zach. od sądu powiat, i urz. poczt, w Komarnie. Na płn.-zach. leży Romanówka, na płn.-wsch. Chiszewice i Chłopy, na wsch. i płd. Tuligłowy, na płd.-wsch. K. Królewskie. Wzdłuż płd.-zach. granicy płynie pot. Łukacz (dopływ Wereszycy) od płn.-zach. na płd.- wsch. i zabiera kilka potoków od lew. brzegu. W dolinie Łukacza, w pobliżu granicy Tuligłów, leżą zabudowania wiejskie, na płn. zaś, na granicy Chiszewic, grupa domów Krukawiec (Krukaweć). Najwyższy punkt, wzgórze Ko­niuszki (309 m.) wznosi w stronie płn.-wsch., na granicy Chłopów. Ku płd. opada obszar za biegiem Łukacza i jego dopływów. Własność więk. (Bala) ma roli or. 648, łąk i ogr. 164, pastw. 2 mr.; własn. mniej, roli or. 620, łąk i ogr. 125, pastw. 68 mr. Według spisu z r. 1880 było 667 mk. w gm., 89 na obsz. dwor. (obrządku gr.-kat., z wyjątkiem kilkudziesięciu obrz. rz.-kat.). Par. rz.-kat, w Tuligłowach, gr.-kat. w K. Królewskich. Lu. Dz.