Koropuż

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 4, Warszawa 1883, s. 415.

Koropuż 1.) wś w pow. rudeckim, 8 kil. na płn.-wsch. od sądu powiat, i urzędu poczt, w Rudkach. Gródek, najbliższa stacya kolejo­wa, jest oddalony 15 kil. Na płn. leży folw. Dublany, należący do Horsan, na wsch. Chiszewice, na płd.-wsch. Romanówka, na płd. Podhajczyki, na zachód Podhajczyki i Horsany. Obszar cały tworzy równinę, pofalowaną nie­znacznymi pagórkami. Przez płn. część obsza­ru płynie pot. Żaszkowice od zach. na wschód; na płd. od niego pot. Krupka w tym samym kierunku, a jeszcze dalej na płd. potok Podłu­żny także w tym kierunku. Wody tych potoków wpadają do Wereczycy. Potok Podłużny przyjmuje od lew. brzegu kilka małych dopły­wów. Jeden z nich tworzy staw, dokoła któ­rego leżą zabudowania wiejskie. Najwyższe wzniesienie obszaru w pobliżu zach. granicy czyni 314 m. Własn. więk. (Niezabitowskich) ma roli or. 406, łąk i ogr. 190, pastw. 18 mr.; własn. mniej, roli or. 1380, łąk i ogr. 300, pastw. 6 mr. Gleba urodzajna, sprzyja upra­wie pszenicy i hreczki. Według spisu z r. 1880 było 1066 mk. w gminie, 34 na obsz. dwor. (obrz. gr.-kat. z wyjątkiem 10 rzym.-kat. i 40 wyzn. mojżesz.). Język ludu ruski ze znaczną przymieszką słów polskich. Ubiór nie ma cech osobliwych (białe płótnianki w lecie, kożuchy w zimie). Kobiety nie mają zamiłowania ani do haftów, ani do błyskotek. Do swej ojcowi­zny są tutejsi mieszkańcy bardzo przywiązani, a głównem ich zajęciem rolnictwo, poniekąd także tkactwo. Chaty liche, często kurne, za­budowania gospodarskie wcale porządne. Par. rzym.-kat. w Rudkach, gr.-kat. w miejscu, na­leży do dekanatu komarniańskiego a dyecezyi przemyskiej i ma filią w Romanowce. We wsi jest cerkiew drewniana, 200-letnia, z pięknemi olejnemi malowidłami w ikonostasie. Jest tu także szkoła etat. jednokl. i kasa pożyczkowa gminna z kapit. 1944 zł. w. a. Koło dworu znajdują się ślady okopów, do których się wią­żą podania o napadach tatarskich i tureckich. W płd. części wsi, tuż pod samą Romanówką, jest mogiła, w której wedle podania pochowani są mieszkańcy Koropuża z czasów napadu nie­przyjacielskiego.