Sworotwa

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 11, pod red. B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1890, s. 728-729.

Sworotwa1.) wś i dobra, pow. Słonimski, w 5 okr. pol., gm. Luszniewo, o 40 w. od Sło­nima. 2.) S., dwie wsi i dobra nad rzką t. naz., dopł. Mołczadki, pow. nowogródzki, w 2 okr. pol. horodyszczańskim, gm. Poczepowo, par. katol. Nowogródek; Wś S. Wielka ma 19 osad. Cerkiew parafialna p. wez. św. Trój­cy, murowana, z 1823 r., fundacyi Niezabitowskich, ma z dawnych zapisów około 2 włók ziemi, do 1000 parafian; szkółka cerkiewna od 1886 r. S. Mała ma 20 osad, cerkiewkę drewnianą p. wez. Przemienienia Pańskie­go parafii wielko-sworotwińskiej i przy niej ziemi 5 włók. Dobra, około 100 włók, niegdyś Judyckich. W 1765 r. d. 23 marca Antoni Judycki, ssta miżewicki, zapisał S z dobrami mołczadzkiemi Tyzenhauzowej, sścinie dyamentowskiej, siostrze swojej, przeciwko cze­mu występowali Puzynowie i Judyccy. Od początku XIX w. S. przeszła w posiadanie Niezabitowskich. Piękną rezydencyę urządził tu Jakub Niezabitowski, b. wojskowy (+ w Warszawie 1853 r.). Obecnie własność syna jego Stefana. Pałac z muru obszerny, zawie­ra liczne pamiątki, ważne archiwum i biblio­tekę. Kaplica cmentarna katolicka. Ogrodnic­two na wielką skalę; grunta wyborne, pszenno,

[s. 729]

łąki piękne, szczególnie w fol w. Kajszuwce i Sworotwio.

A. Jel.