Suchrów

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 11, Warszawa 1890, s. 543.

Suchrów, rus. Suhriw, wś, pow. bobrecki, 32 klm. na płd.-płd.-wsch. od Bóbrki, 6 klm. na płd.-wsch. od Chodorowa (sąd pow., st. kol., urz. poczt, i tel.). Na płd. leżą Nowo­sielce i Podliski, na zach. Dobrowlany i Zagóreczko, na płn. Wołczatycze i Pomonięta (pow. rohatyński), na wschód Wierzbica i Okrzeszyńce (pow. rohatyński). Z płd. części wsi płynie struga na płd. do Swirza. W stro­nie płn,, wzn. do 333 mt., leży fol. Anielówka. Płd. część obszaru opada do 264 mt. Własn. więk. ma roli or. 565, łąk i ogr. 127, past. 11, lasu 26 mr.; wł. mn. roli or. 870, łąk i ogr. 193, past. 27 mr. W r. 1880 było 105 dm., 667 mk. w gminie, 6 dm., 104 mk. na obsz. dwor. (689 gr.-kat., 64 rz.-kat., 18 izr.; 692 Rusinów, 66 Polaków, 13 Niemców). Par. rz.- kat. w Chodorowie, gr.-kat. w miejscu, dek. Chodorowski. Do par. należy Wierzbica. We wsi jest cerkiew, szkoła fil. i kasa pożycz, gm. z kapit. 215 zł. Lu. Dz.