Ulcha

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 12, pod red. B. Chlebowskiego, Warszawa 1892, s. 782-783.

Ulcha, wś przy ujściu Kozarki do Słuczy, pow. nowogradwołyński, gm. Baranówka, par. praw. Zaboryca (o 12 w.), kat. Miropol,

[s. 783]

o 95 w. od Żytomierza. Posiada 42 dm., 176 dusz rewiz. włość, 405 dzies. ziemi włość, 1226 dwors., ładną rezydencyę dziedziców, drewnianą cerkiew fil., p. w. św. Dymitra, niewiadomej erekcyi, uposażoną 95 dzies. zie­mi; szkółka cerkiewna od 1872 r. Do filii należą wsi: Tokarówka (o 1 w.), Budyszcze (o 5 w.) i Czerniejówka (o 3 w.). W całej filii 128 dm., 1001 mk. praw., 331 kat. i 54 żyd. Własność Pruszyńskich.