Trokiele

Trokiele to niewielka wieś położona na północny-wschód od Lidy. Choć na pozór niczym się nie wyróżnia, jest doskonale znana na całej Grodzieńszczyźnie, znajduje się w nim słynne sanktuarium maryjne, do którego corocznie w dniach od 10 do 12 lipca ciągną tysiące pielgrzymów.

W odróżnieniu od Budsławia nie ma ono monumentalnych rozmiarów, to niewielki drewniany kościółek zbudowany w 1809 r. na planie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i dwiema zakrystiami, nakryty wspólnym dachem i niewielką kopulastą wieżyczką w części przedniej.

Ta dwustuletnia świątynia stanowiąca sama w sobie zabytek architektury, nie jest pierwszą stojąca w tym miejscu. Dwie jej poprzedniczki uległy spaleniu. Wierni po pierwszym i drugim pożarze odbudowywali świątynię uważając, że miejsce, w którym pierwotnie ją wzniesiono wybrała sobie Matka Boża. Ich przekonanie wynikało ze splotu wielu cudownych zdarzeń związanych z obrazem matki Bożej Trokielskiej. Został on do świątyni przywieziony z Wilna na przełomie XVI i XVII w. i od początku cieszył się ogromnym kultem wiernych. W 1656 r. podczas szwedzkiego “Potopu”, świątynię jako gniazdo zabobonów Szwedzi spalili, lecz Obraz Matki Bożej nie uległ jednak spaleniu i w cudowny sposób ocalał – wierni odnaleźli go

Kolejne cuda

Z zachowanej kroniki kościoła wynika, ze tuż po odnalezieniu obrazu w Trokielach zanotowano kolejne cudowne wydarzenia. Niewidomy odzyskał wzrok, a sparaliżowana dziewczynka odzyskała władzę w nogach.

W 1738 r. świątynia w Trokielach ponownie uległa spaleniu i ponownie obraz wyszedł z pożogi nietknięty. Wzmogło to kult Matki Bożej Trokielskiej. Do szybko wskrzeszonego sanktuarium zaczęły przybywać piesze pielgrzymki z całej okolicy. Do 1939 r. główne święto w sanktuarium przypadało 2 lipca. Wraz z nim odbywał się tradycyjny i znany w lidzkim powiecie kiermasz. Gdy Białoruś znalazła się w granicach ZSRS, kult Matki Bożej Trokielskiej nie osłabł, co było związane z faktem, że mimo ekspatriacji Polacy w tutejszej okolicy stanowili nadal żywioł dominujący. Na 2 lipca ściągały do Trokiel nieformalne pielgrzymki, które były świetnie zorganizowane przez świeckich liderów należących do III Zakonu Świętego Franciszka. Władze chcąc ograniczyć oddziaływanie sanktuarium, najpierw pozbawiły go stałego kapłana.

Modlitwa pod drzwiami

W 1963 r. zostało ono zamknięte, gdyż jak twierdzono jego stan był “awaryjny” i zagrażał wiernym. Mimo to wierni przybywali do niego na lipcowy odpust i modlili się pod zamkniętymi drzwiami świątyni.

W 1988 r. sanktuarium ponownie otwarto, co zwiększyło jeszcze bardziej napływ do niego wiernych. Sankcjonując niejako ten fakt, biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz formalnie ustanowił w Trokielach Sanktuarium maryjne Diecezji Grodzieńskiej. Od kiedy Budsław na Mińszczyźnie został ustanowiony narodowym sanktuarium Białorusi, odpust w Trokielach został przesunięty na drugą sobotę lipca.

Tegoroczny będzie miał bardzo uroczysty przebieg. Podczas niego Cudowny Obraz Matki Bożej Trokielskiej zostanie koronowany. Towarzyszą temu przygotowania w całej diecezji grodzieńskiej, realizowanych pod hasłem “Maryjo jestem, pamiętam, czuwam”.

Marek A. Koprowski

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply