Stawczany

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 11, pod red. B. Chlebowskiego, Warszawa 1890, s. 290-291.

Stawczany z Dąbrówką, Ferdynandówką, Jankową i Wolą, wś, pow. gródecki, 21 klm. na wschód od sądu powiat, w Gródku, 5 klm. od urz. poczt, w Bartatowie. Na płn. leżą Obroszyn i Bartatów, na zach. Kiernica, na płd.-zach. Lubień Wielki, na płd. Polanka i Leśniowice, na płd.-wschód Glinna (st. kol. żel. Glinna Nawarya), na wschód Hodowice (4 ostatnie w pow. lwowskim). Wś leży w do­rzeczu Dniestru, za pośrednictwem Bartatówki (Stawczanki), dopł. Szczerka. Wchodzi tu ona od płn. z Bartatowa i płynie środkiem ob-

[s.291]

szaru na płd. aż do granicy, a potem na wsch. wzdłuż granicy płd. i wchodzi do Leśniowic. W tej części biegu zwie się także Stawiskiem. W obrębie wsi przyjmuje z obu boków małe strugi, z których najznaczniejsza: Ferdynandówka. Główna część zabudowań leży w do­linie Bartatówki. Przys. Dąbrówka leży na płn., Ferdynandówka na płd.-zach., Jankowa na płd. Na płn.-wschód wznosi się wzgórze Stawczany (310 mt.). Własn. więk. (arcyb. łac. lwowskiego) ma roli or. 476, łąk i ogr. 287, past. 21, lasu 928 mr.; wł. mn. roli or. 1387, łąk i ogr. 691, past. 602, lasu 86 mr. W r. 1880 było 281 dm., 1650 mk. w gm., 7 dm., 117 mk. na obsz. dwor. (1602 gr.-kat., 288 rz.-kat., 29 izr., 47 innych wyznań; 1309 Rusinów, 403 Polaków, 55 Niemców). Par. rz.-kat. w Obroszynie; gr.-kat. w miejscu, dek. szczerzecki. We wsi jest cerkiew p. w. św. Michała i szkoła etat. i-klas. W r. 1433 nadaje Władysław Jagiełło wś królewską S. i Bartoldową karczmę (dzisiejszy Bartatów) arcybiskupstwu lwowskiemu (Liske, A. G. Z., t. II, str. 95 nn.). W r. 1453 nadaje Grze­gorz z Sanoka, arcyb. lwowski, za zgodą ka­pituły bratu swemu rodzonemu Pawłowi Dłu­goszowi z Sanoka wójtowstwo wieczyste we wsi S. (1. c., str. 137). Lu. Dz.