Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków 1937, s. 32.

Brynk Ludwik Bartłomiej(1805—1874), biskup sufragan łucko-żytomierski. Ur. 5 IX w gubernii wileńskiej, pierwsze nauki pobierał u oo. pija­rów w Łużkach, następnie w liceum w Połocku. Czując powołanie do stanu duchownego, wstąpił do seminarium głównego przy Uniwersytecie Wi­leńskim, gdzie w r. 1829 z rąk Mateusza Lip­skiego, biskupa mińskiego, otrzymał święcenia kapłańskie. W r. 1832, po ukończeniu wyższych studiów teologicznych w Seminarium Głównym, uzyskał stopień magistra św. Teologii. Pierwsze prace pasterskie rozpoczął jako wikariusz w Mohylowie nad Dnieprem, wkrótce jednak władza diecezjalna, biorąc pod uwagę jego zdolności i naukę, przeniosła go na stanowisko profesora pisma św. i teologii dogmatycznej do seminarium w Zwinogródce gub. kijowskiej. Po dwóch latach zajęć profesorskich mianowany proboszczem i dzie­kanem w Humaniu, wszedł B. w r. 1836 do ka­pituły archikatedralnej mohylowskiej. W r. 1843 został proboszczem kijowskim, nauczycielem re­ligii w korpusie kadetów, i od tej chwili w ciągu dwunastu lat piastował jednocześnie ciężki i od­powiedzialny urząd archidiakona kijowskiego. W r. 1855, po przyłączeniu archidiakonatu ki­jowskiego do diecezji łucko-żytomierskiej, otrzy­mał godność prałata dziekana kapituły łucko-­żytomierskiej, a w r. 1866 godność oficjała. Od r..,1870, po zesłaniu przez rząd rosyjski na wy­gnanie biskupa Borowskiego, zarządzał diecezją. Prekonizowany przez Piusa IX na biskupa amateńskiego in part. w r. 1871, został konsekro­wany w Petersburgu przez metropolitę Fijał­kowskiego w asystencji biskupów: Wincentego Lipskiego i Iwaszkiewicza. W r. 1874 dla po­ratowania zdrowia wyjechał do Warszawy, lecz, strudzony daleką podróżą, silniej jeszcze za­niemógł i 19 IX t. r. zakończył życie. Zwłoki biskupa B-a pochowano w Żytomierzu.

Gorliwy o chwałę Bożą, pełen ducha ofiary i poświęcenia, uczynny i zawsze pogodny, umiał B. wszędzie, gdzie pracował, zyskać ogólną cześć i przywiązanie ludności. Zasługuje zwłaszcza na uwagę jego działalność filantropijna we własnej diecezji.

Kopeć S. w »Tyg. 11.« 1874, nr 361; Podr. Enc. Kość., V—VI 184.

Biskup Michał Godlewski

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply