Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 185.
Augustynowicz Jakób Stefan(1701—1783), lwowianin, bratanek Jana Tobjasza i jego następca na stolicy arcybiskupiej, syn Grzegorza i Anny z Minasiewiczów. Po ukończeniu nauk w kolegjum teatyńskiem we Lwowie został wysłany na dalsze studja do Rzymu, gdzie w Collegium Urbanum de Propaganda Fide zdobył podwójny doktorat teologji i filozofji. Obrany przez samo duchowieństwo koadjutorem arcybiskupstwa ormiańskiego, otrzymał w r. 1737 sakrę jako biskup eginejski in partibus. Był odtąd prawą ręką swego arcybiskupa, po którego śmierci w r. 1751 objął rządy diecezji, przyświecając wszystkim przykładem cnotliwego życia. W r. 1764 założył pierwszy kamień pod klasztor pijarów we Lwowie. W dziesięć lat później, gdy już Ziemia Czerwieńska była pod zaborem austrjackim, wyjednał dla siebie i duchowieństwa utrzymanie rządowe. Po strasznym pożarze w r. 1778 swoim kosztem odnowił i powiększył mieszkanie arcybiskupów. Umarł 11 I 1783 w 82 roku życia, poczyniwszy wpierw znaczne zapisy na katedrę. Za jego pasterzowania przyjęli Ormianie w całej archidiecezji kalendarz gregorjański (w r. 1782). Prochy jego, jak i trzech jego poprzedników, spoczywają w podziemiach, katedry ormiańskiej,
Ks. Dionizy Kajetanowicz
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!