Jahorlik

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 3, pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa1882, s. 372.

Jahorłyk, mała rzeczka w pow. bałckim, oddzielająca gub. podolską od chersońskiej, da­wna granica Polski od Turcyi. Bierze począ­tek około wsi: Honoraty i Borszcze; kierunek jej południowy do wsi Kosy posiada bardzo mało wody, od wsi Mory tworzy już stawy, których w całym ciągu jest 18 i tyleż młynów. Woda cuchnąca, słonawa, pełna gadów; latem czasami wysycha. Przy ujściu do Dniestru szerokości ma do 2 sążni; na wiosnę szeroko rozlewa. Płynie obok wsi: Lubomirki, Głęboczka, Koss, Flory, M. Okien, Toskołunga i po­niżej M. Jahorłyka wpada do Dniestru. Pokła­dy skał w nadbrzeżach są te same co i nad Dniestrem, ale postępując w górę około wsi Kosy, skały kryją się głęboko. Jahorłyk przyj­muje z prawej strony rzeczkę Trościaniec pod wsią Dojban, zaczynającą się na polach wsi Kulnej, do niej zaś wpada strumień Mokra z prawej i Czarna z lewej strony. Był dawniej projekt połączenia rz. jahorłyku z Kodymą, to jest Dniestru z Bohem, ale na przeszkodzie sta­ły dość znaczne wzgórza i niespławność Bohu. (patrz Andrzejowski str. 58). Stuckenberg zowie tę rzekę Jaurłyk.