Armia polska była za słaba, by stoczyć z Chmielnickim walną bitwę. Regimentarze z Jeremim Wiśniowieckim zimowym rozejmie zamknęli się przed wojskami kozackimi w Zbarażu. Tymczasem do Chmielnickiego dołączył chan Islam Girej z jego ordami.
Wojna domowa trwała już kilka miesięcy. Przelano wtedy wiele krwi i jeszcze więcej miano jeszcze przelać. Nieliczne zamki stawiały jeszcze opór , ale jak długo?! Niezliczona armia kozacko-tatarska była silna jak jeszcze nigdy. Cóż więc się stanie z tą nieszczęsną Rzeczpospolitą, która niegdyś gromiła Turków, Moskali, Szwedów? Gdzie ci bohaterowie spod Kłuszyna, Kirholmu, Chocimia?
Wojska Chmielnickiego opanowały już prawie całą Ukrainę. Paliły miasta, zdobywały zamki. Po viktorii kniazia Jeremiego Wiśniowieckiego pod Konstantynowem, Krzywonos dołączył do głównych sił Chmielnickiego. Zanim to zrobił, dokonał sławnej rzezi Baru. Po tym wydarzeniu buntownicy ruszyli na ziemie już etnicznie polskie, czyli Lwów i Zamość. Zanim jednak to nastąpiło Polacy zorganizowali pospolite ruszenie pod miastem Piławce na Podolu.
Któż po tylu nieszczęściach wymierzonych na Rzeczpospolitą przez Kozaków, jej własnych obywateli, mógł ją uratować?! Niewątpliwie był to wojewoda ruski Jeremi Wiśniowiecki herbu Korybut, Pan na Łubniach i Wiśniowcu. On to mógł jeszcze przechylić szalę zwycięstwa na stronę Polski!
Gdy Polacy przegrali bitwę z Kozakami i Tatarami pod Żółtymi Wodami serca zabiły niespokojnie wszystkich obywateli wschodnich województw Rzeczypospolitej. Hetman Potocki postanowił stawić czoło buntownikom. Wydarzenia, które wtedy zaszły, przeszły do historii jako tragedia korsuńska.
“Rok 1647 był to dziwny rok, w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia.” Tak oto zapowiada powstanie Chmielnickiego Henryk Sienkiewicz w swojej powieści “Ogniem i Mieczem”. I rzeczywiście rok ten obfitował w różne (jak wspominają kronikarze) paranormalne wydarzenia. Rok później wydarzyły się rzeczy, które krwawo odbiły się echem po Rzeczypospolitej – bratobójcza wojna domowa… Warto przy tym przypomnieć bitwy, które mogły zmienić jej bieg.
