Unia Lubelska – tekst cz. 2

Lublin na sejmie, 1 lipca 1569 r.
Panowie rady i posłowie ziemscy Wielkiego Księstwa Litewskiego odnawiają unję z
Koroną polską.

W imię Pańskie amen. Ku wiecznej pamiątce sprawy niżej opisanej. My prałaci i panowie rada, tak duchowna jako świecka, książęta, stany wszystkie Wielkiego Księ­stwa litewskiego, ktemu posłowie ziemscy na tym walnym a z pany radami i posły a stany wszystkiej Korony polskiej spolnem lubelskiem sejmie będące, to jest Walerjan biskup wileński przez umocowanego swego, Girzy Pieczkowicz biskup żmojdzki, Hrehory Aleksandrowicz Chodtkowicz pan wileński, hetman nawyszy Wielgiego Księstwa litewskiego, starosta grodzieński, dzierżawca mohilewski, Stefan Zbaraski Koributowicz wojewoda trocki, Ostafiej Wołowicz pan trocki, podkanclerzy Wielgiego Księstwa litewskiego, starosta brzescki i kobryński, Jan Chodtkiewicz hrabia na Szkłowie i Myszy starosta żmojdzki, marszałek najwyszy Wielgiego Księstwa litewskiego, administrator i hetman ziemie Iiflancki, starosta kowieński, dzierżawca płotelski i telszowski, Wasilej Tyszkowicz wojewoda smoleński, starosta mieński i piński przez umo­cowanego swego, Paweł Iwanowicz Sapieha wojewoda nowogrodzki, Girzy Wasylewicz Tyszkowicz wojewoda brzescki starosta wołkowiski, Gabrjel Iwanowicz Hornostaj wo­jewoda mieński, starosta kamieniecki, Malcher Szemiott kasztelan żmojdzki, ciwun bierżański przez umocowanego swego, Hrehory Tryzna kasztelan smoleński, Hrehory Wo­iowicz kasztelan nowogrodzki, starosta słonimski, Jan Mikołajowicz Hajko kasztelan biereściejski, koniuszy grodzieński, dzierżawca trabski, Mikołaj Talwosz kasztelan mień­ski, starosta dynemburski, Mikołaj Naruszewicz podskarbi ziemski Wielgiego Księstwa litewskiego, pisarz Jego Królewski Mości, dzierżawca markowski, miadzielski, uszpolski i pieniański, Mikołaj Chrystof Radziwił książę na Ołyce i Nieświżu, marszałek dworny Wielgiego Księstwa litewskiego, Jan Kiszka krajczy Wielgiego Księstwa litewskiego, Mi­kołaj Olechnowicz Dorohostajski stolnik Wielgiego Księstwa litewskiego, dzierżawca wieloński, bojsagolski ciwun włości żmojdzkiej, gądzińskiej, Lawryn Wojna pod­skarbi dworny Wielgiego Księstwa litewskiego, pisarz Jego Królewskiej Mości, dzierżawca kraśnicki i kwasowski. A marszałkowie Jego Królewski Miłości w Wielgim Księstwie litewskiem: ksiądz Łukasz Bolesławowicz Swirzski dzierżawca krewski, Mikołaj Sapieha, Jan Wołczek koniuszy wileński i podkoniuszy ziemski, dzierżawca wasiliski Kaleniecki Tyszkowicz, Jan Bolesławowicz Świrski z wileńskiego, Malcher Snowski sędzia ziemski nowogrodzki, dzierżawca kureniecki z nowogrodzkiego, Paweł Ostrowicki z oszmiańskiego powiatow posłowie, Aleksander Wahanowski, Jan Pałuski dzierżawca niemonojcki, marszałkowie. Pisarze Jego Królewski Miłości: Michajło Haraburda dzier­żawca świsłocki, Bazilius Drzewiński, Maciej Sawicki starosta mielnicki, wojski drohicki, Stanisław Naruszewicz ciwun wileński. A my posłowie ziem i powiatow tego sławnego państwa Wielgiego Księstwa litewskiego na tenże spoiny sjem od ziem i po­wiatow za zupełną mocą posłani z wojewodztwa wileńskiego pospołu z wyszy mianowanem marszałkiem księdzem Janem Swirskim ksiądz Malcher Matuszowicz Gedrojć, z wojewodztwa trockiego Andrzej Dzierzko podkomorzy, Kasper Rajecki chorąży ziemie trockiej a Michajło Wrona, z ziemie żmojdzkiej Mikołaj Stankiewicz Bielewicza podkomorzy ziemie żmojdzkiej, ciwun ojragolski, Iwan Ilgowski ciwun wieswieński a ciwun tejże ziemie żmojdzkiej Jan Gradowski, z ziemie smoleńskiej Fiedor Kopeć a Jan Skirmont, z wojewodztwa nowogrodzkiego pospołu z wyżej pomienionym marszałkiem Malcherem Snowskim Andrzej Iwanowicz, sekretarz Jego Królewski Mości, podkomorzy nowogrodzki, z wojewodztwa witebskiego Andrzej Kisiel horodniczy witebski a Tymofiej Hurko podsądek witebski, z wojewodztwa bereściejskiego Dominik Pac podkomorzy brzescki, Adam Pociej pisarz ziemski brzescki, z wojewodztwa mścisławskiego Isaj Sczołkan a Hreory Makarowski, z wojewodztwa mieńskiego Wasilej Rahoza chorąży dworny Wielgiego Księstwa litewskiego a Andrzej Stankiewicz. A z powiatow ku temże wojewodztwam należących, z wojewodztwa wileńskiego z powiatu oszmiańskiego z wyżej pomienionym marszałkiem Pawłem Ostrowickim Stanisław Stanisławowicz sędzia ziemski oszmiański, z powiatu Wiłkomirskiego Mikołaj Koncza, Krzy­sztof Razmysowicz, z powiatu lidzkiego Szadzibor Dowgird a Szczęsny Augustyno­wicz Huba, a z wojewodztwa trockiego z powiatu grodzieńskiego ksiądz Iwan Masalski sędzia ziemski grodzieński a Jan Klukowski, z powiatu kowieńskiego Andrzej Ilgowski Ciwun twierski a Kasper Giedróić, z wojewodztwa nowogrodzkiego z powiatu słonimskiego Michajło Sokołowski sędzia słonimski a Marcin Jacynicz, z powiatu wołkowyskiego Jeronim Pukszta chorąży wołkowyski a Piotr Skrobott, z wojewodztwa witebskiego z powiatu orszańskiego Bogusz Alekieiowicz Skołko chorąży orszeńskia Fiedor Woropaj, z wojewodztwa bierestejskiego z powiatu pińskiego Stanisław Szyrma wojski piński, Iwan Domanowicz podsędek piński, z powiatu mozyrskiego Fiedor Lenkowicz a Jan Kłopot, z wojewodztwa mińskiego z powiatu reczyckiego Andrzej Chalecki pisarz ziemski reczycki a Izmajło Zienkowicz. I wszystka insza szlachta, obywatele Wielgiego Księstwa litewskiego, tak tu w Lublinie będące jako i niebędące, których jednak wszystkich chuć i wola do tych niżej opisanych rzeczy jest nam dobrze z sejmików powiatowych, które ten siem walny lubelski uprze­dziły, wiadoma, tak jakoby się tyż tu właśnie imiona ich wszystkich włożyły i pie­częci zawiesiły. A potem tyż i z miasta wileńskiego stolicznego Wielgiego Księ­stwa litewskiego posłowie: Franc Stanisławowicz Durnik, Fiedor Jackowicz Wielkowicz burmistrze a Hieronim Opachowski pisarz miasta wileńskiego.

1. Oznajmujemy tym to listem naszym wszem ninie i na potym będącym ludziam, do których jedno wiadomości ten list nasz przydzie, iż my, mając ustawicznie przed oczyma powinność naszę przeciw ojczyźnie swej Wielgiemu Księstwu litewskiemu, ktorejeśmy wszystkę poczciwość, ozdobę, pożytek pospolity, a nawięcej umocnienie od niebezpieczeństwa, tak wnętrznego, jako zewnętrznego, opatrzyć powinni, bacząc tyż przytym i przed oczyma mając chwalebny a obojemu narodowi barzo należny związek i społeczność przez przodki swe niegdy z obywatelmi na on czas wszystkiej Korony Polskiej na wieczne czasy za spolnem a listownem obudwu narodow zezwole­niem uczynioną i listy, pieczęciami, przysięgami, czciami obojej strony umocnioną i przez niemały czas uprzejmością a statecznością obojej strony dzierżaną. lecz potem za złymi a zawisnemi czasy niejako zatrudnioną, zawżdyśmy tak my, jako przodkowie nasi, o tem myślili i pany swe, tak sławnej pamięci Zygmunta, jako i szczęśliwie na ten czas obiema narodom, polskiemu i litewskiemu, panującego pana a pana Zygmunta Augusta, króle polskie, przez niemały czas upominali i prośbami naszemi do tego wiedli, aby nam z powinności swy pański a królewski jako zwierzchni a jedni obudwu na­rodow panowie do egzekucjej a skutku tak spisów spolnych, jako i inych praw i przy­wilejów naszych, które na ten związek i na tę społeczność z pany i ziemiami Korony polski jeszcze od pradziada Jego Królewskiej Mości, także za Aleksandra króla, my z Koroną polską mamy, z łaski a zwirzchności swy dopomoc, a to, co się z tej spo­łeczności wykroczyło, w swą rezę wstawić raczyli, zwiodszy nas z pany radami i inemi Korony polskiej stany spoinie na jedno miejsce do wykonania tej to chwalebny a obo­jemu narodowi pożytecznej sprawy, jako o tej sprawie unji akta i konstytucje i de­klaracje i recessy sejmów po ty czasy będących jaśnie omawiają. Jakoż jednak za łaską miłego Boga, który społeczność i jedność miłuje, a który królestwa, państwa i rzeczypospolite po wszystkiem świecie w osobnej swojej opiece mieć raczy, a za łaską tyż pana swego, szczęśliwie na ten czas nam panującego pana a pana Zygmunta Augusta, króla polskiego etc. wyżej mianowanego, tośmy nakoniec za uprzejmym staraniem swym odzierżeli, iż przodkiem w Warszawie na sejmie roku tysiąc pięćset sześć­dziesiąt trzeciego złożonym, a potem w Parczewie roku tysiąc pięćset sześćdziesiąt czwartego zjachawszy się z stany koronnemi, niemałyśmy wstępek do naprawienia tego to zjednoczenia i tej po części naruszonej unji uczynili, namawiając między sobą z obu stron i utwierdzając artykuły do tej unji należące. Które artykuły iż tam na on czas prze krotkość czasu i prze insze gwałtowniejsze potrzeby Rzeczypospolity obojego na­rodu spolnymi spisy naszemi z stany koronnemi warowane być nie mogły, przeto tego wolniejszego czasu zjachawszy się na ten sjem spoiny do Lublina na dzień dwudziesty trzeci miesiąca grudnia w roku przeszłym tysiąc pięćset sześćdziesiąt ósmym przez Jego Królewski Miłości za zezwoleniem oboich rad polskich i litewskich złożony i do tego czasu jednostajnie dzierżany i kontynuowany, takieśmy niżej opisane traktaty i namowy między sobą uczynili, któreśmy za łaską Bożą do tego końca i do tej konklusji za zgodnym i jednostajnym obojej strony zezwoleniem i spolnym spisanim, niwczym nie derogując recessowi warszawskiemu i inszym przywilejom, przywiedli. Z czego bądź Panu Bogu w Trójcy jedynemu chwała wieczna, a krolowi Jego Mości z łaski Boży panu a panu Zygmuntowi Augustowi dzięka nieśmiertelna, zacnej tyż Koronie polskiej i Wielgiemu Księstwu litewskiemu sława i ozdoba na wiekuiste czasy.

2. Naprzód, iż aczkolwiek były stare spisy przyjacielstwa, sprzymierzenia, pomnożenie i lepszy sposob Rzeczypospolity, tak Korony polskiej, jako Wielgiego Księstwa litewskiego, czyniące etc., wszakoż iż się nieco w nich widzi być rożnego od dobrego i szczyrego braterstwa dufania, przeto dla mocniejszego spojenia wspólny i wzajemny miłości braterski i w wiecznej obronie obudwu państw społecznej, niewątpliwej wiary braterski czasy wiecznymi ku chwale Boży, Jego Królewskiej Mości z wiecznym po­dziękowaniem godnej sławie i tychże obudwu nazacniejszych, polskiego i litewskiego, narodow i tyż ku roszyrzeniu niezmierzonej i wiecznej czci, ozdobie, okrasie, zmocnieniu uczciwości, zacności i majestatu spolnego wiecznemu rozszyrzeniu one stare sprzemirzenia ponowili i umiarkowali w tym wszystkim, jako niżej opisano.

3. Iż już Krolestwo polskie i Wielgie Księstwo litewskie jest jedno nierozdzielne i nierożne ciało, a także nierożna ale jedna a spoina Rzeczpospolita, która się z dwu państw i narodow w jeden lud zniosła i spoiła.

4. A temu obojemu narodowi żeby już wiecznemi czasy jedna głowa, jeden pan i jeden kroi spoiny rozkazował, który spolnymi głosy od Polakow i od Litwy obran, a miejsce obierania w Polsce, a potym na Krolestwo Polskie pomazan i koronowan w Krakowie będzie. Któremu obieraniu według przywileju Aleksandrowego niebytność której strony przekazać niema, abowiem powinnie et ex debito rady i wszystkie stany Korony Polskiej i Wielgiego Księstwa litewskiego wzywane być mają.

5. Obieranie i podnoszenie wielgiego księdza litewskiego, które przedtym osobno bywało w Litwie, aby już tak ustało, żeby i znak żaden albo podobieństwo na potym nie było, z ktoregoby się okazowało abo znaczyło podnoszenie albo inauguracja wiel­giego księdza litewskiego. A iż tytuł Wielgiego Księstwa litewskiego i urzędy zostawają, tedy przy obieraniu i koronacji ma być obwołan zaraz królem polskiem i tenże wielgim księdzem litewskiem, ruskiem, pruskiem, mazowieckiem, żmudzkiem, kijowskiem, wołyńskiem, podlaskiem i liflanckiem.

6. Successio Jego Królewski Mości naturalis et haereditaria, jeśliby Jego Kró­lewski Mości i komukolwiek z przyczyny jakiejkolwiek w Księstwie litewskim słu­żyła, niema już wiecznemi czasy przeszkadzać tego społku i zjednoczenia obojga na­rodow i obierania spolnego jednego pana, której Jego Królewska Mość Koronie wiecznemi czasy odstąpił, nie wątpiąc w tym i to tyż sobie warując, żebyśmy ani samej osoby Jego Królewski Mości ani potomstwa własnego, jeśliby Jego Królewski Mości które Pan Bog dać raczył, nie zgołocili, ale żeby poczciwe a stanowi jego przy­stojne od Rzeczypospolity opatrzenie miało, jeśliby na krolestwo nie było wzięte, a wszakoż nie czyniąc żadnej dismembracji koronnej, o czym w deklaracji Jego Królewski Mości i w recesie sejmu walnego warszawskiego dostatecznie jest opisano i obwarowano.

7. A przy koronacji nowego króla mają być przez króla koronowanego poprzysiężone i zaraz konfirmowane na jednym liście i jednymi słowy na wieczne czasy prawa, przywileje i wolności poddanych wszystkich obojga narodow i państw tak złączonych.

8. Sejmy i rady ten oboj naród ma zawsze mieć spoinę koronne pod królem polskim, panem swym, i zasiadać tak panowie między pany osobami swemi, jako po­słowie między posły, i radzić o spolnych potrzebach tak na sejmiech, jako i bez sej­mów, w Polsce i w Litwie.

9. Tyż aby jedna strona drugiej była radą i pomocą, aby Jego Królewska Mość prawa, przywileje, tak wszem ziemiam i narodom, tak Korony polskiej, jako i Wielgiego Księstwa litewskiego, i ziemiam do nich należącym, wszelakim pismem nadane przywileja i prawa od wszech przodkow Jego Królewski Mości i od Jego Królewski Mości samego z dawnych czasów i od poczęcia unji wszem wobec i każdemu z osobna jakiemkolwiek sposobem nadane, i wolności, dostojeństwa, prerogatywy, urzędy wszystkie obojga narodu całe i nieporuszone zachował, wszystki prawa, sądy, wysady, stany książęce i familje szlacheckie przerzeczonych narodow, uchwały sądowne z dawna do tego czasu zachować każdemu stanu mocnie i nieporuszenie.

10. Przysięgi rad, dygnitarzow, urzędników, starost narodu litewskiego i przedniejszych domow ludzi, ktorzyby je czynić mieli, przy mocy zostać mają, jakośmy tyż i sami spoinie tak przywilejmi, jako spolnym spisaniem na sejmie warszawskim spolnym so­bie zostawili, tym wykładem, iż na potym wszystkie takowe przysięgi krolowi korono­wanemu i Koronie polskiej czynione być mają. Także około przysiąg trzymania spisków pospolitych zachować się mają i statecznie sobie trzymać wedla przywileju Aleksandrowego.

11. Tyż we wszystkich przeciwnościach spoiną pomocą my obojego narodu prełaci, książęta, rady, barones i wszystkie stany pomagać sobie mamy wszystkiemi siłami i możnościami, jako spolnej radzie pożytecznie i potrzebnie będzie się zdało, szczęśliwe i przeciwne rzeczy za spoinę rozumiejąc i wiernie sobie pomagając. Foedera aut pacta abo zmowy i przymierza z postronnemi narody wedla spolnej zgody warszawskiej na potym żadne czynione ani stanowione, żadni tyż posłowie w rzeczach ważnych do obcych stron posyłani być nie mają, jedno za wiadomością i radą spoiną obudwu narodow, a przymierza albo stanowienia z którymkolwiek narodem przedtym uczynione, ktoreby były szkodliwe której stronie, dzierżane być nie mają.

12. Moneta tak w Polsce, jako w Litwie, ma być za spoiną radą uniformis et aequalis in pondere et grano et numero petiarum et inscriptione monetae, co ku skutkowi przywieść Jego Królewska Mość jest powinie i potomkowie Jego Królew­ski Miłości będą powinni.

13. Cła, myta wszystkie w Polsce i w Litwie, ziemskie i wodne, jakimkolwiek imieniem nazwane, tak królewskie, jako szlacheckie, duchowne i miesckie, Jego Królewska Mość znosić raczy, iżby już żadnego ex nunc cła nie brano na potym wiecznych czasów od duchownych, od świeckich ludzi szlacheckiego stanu i od ich poddanych od rzeczy ktorychkolwiek własnej roboty i wychowania, nie zakrywając myt kupieckich ani się zmawiając z kupcy ku szkodzie a zatajeniu ceł z dawna zwykłych królewskich tak w Polsce, jako i w Litwie.

14. Statuta i ustawy wszystkie, jakiekolwiek i z którejkolwiek przyczyny przeciw narodowi polskiemu w Litwie ustawione i uchwalone około nabywania i dzierże­nia imienia w Litwie Polakowi, jakokolwiekby go kto dostał i dostawał, chocia po żenie albo z wysługi albo zakupnym, darownym obyczajem, zamianą i którymkolwiek nabyciem wedla zwyczaju i prawa pospolitego, te wszystkie statuta aby żadnej mocy nie miały jako prawu, sprawiedliwości i tyż spolnej braterskiej miłości i unji a zjed­noczeniu spolnemu przeciwne, ale aby wolno było zawżdy tak Polakowi w Litwie, jako Litwinowi w Polsce, każdym słusznym obyczajem dostawać imienia i dzierżyć je wedla prawa, w którym leży ono imienie.

15. A co się tycze inszych artykułów przywileju Aleksandra króla, które jeszcze nie są na warszawskim sejmie deklaracją Króla Jego Mości ani spoiną zgodą deklarowane, ale na ten teraźniejszy . spoiny lubelski z warszawskiego sejmu odkładem spolnym zawisły, ty wszystkie, jako są w przywilejach i w spisaniu spolnym, a ostatecznie w Aleksandrowym przywileju i tu w Lublinie od Króla Jego. Mości poprzod w tej sprawie unji danem opisane, w mocy zupełny na czasy wieczne zostawać mają, a wszakże ku objaśnieniu lepszemu to przykładając, iż przy tytule Wielgie Księstwo litewskie i dostojeństwach i urzędziech wszystkich i zacności stanów wedla opisania przywileju króla Aleksandra cale a nienaruszenie zostać ma, gdyż to zjednoczenia i społeczności tej roztargnienia i rozdziału nie czyni.

16. Sejmów inych żadnych osobnych stanom koronnym i litewskim od tego czasu Kroi Jego Mość składać nie będzie, jedno zawżdy spoinę sejmy temu obojemu narodowi jako ciału jednemu w Polsce składać będzie, gdzie się Jego Królewski Mości i radam koronnym i litewskim nasłuszniej zdać będzie.

17. Dygnitarstw i urzędów, jeśli które wakują albo wakować w Wielgim Księstwie litewskiem na potym będą, Kroi Jego Mość nie ma dać niekomu, ażby pirwej Jego Królewski Mości i potomkom Jego, krolom polskim koronowanemi temu nierozdzielnemu ciału, Koronie Polskiej, przysięgę uczynił.

18. Opatrujemy tyż dostatecznie i warujemy stany i osoby Wielgiego Księstwa litewskiego, aby egzekucja nas samych i potomkow naszych nietylko wedla statutu Aleksandra króla, ale ani wedla żadnych przywilejów, listów, konstytucyj, uchwał sejmowych w Koronie Polskiej uczynionych, danych, uchwalonych jakichkolwiek przeszłych około dobr stołu Jego Królewski Mości w Wielgim Księstwie litewskim, od wszech przodkow Jego i Królewski Mości i Jego Królewski Mości samego od zaczęcia unji w Wielgim Księstwie litewskim komużkolwiek rozdanych, żadnego stanu, nie doległa, ale wszystkie prawa, przywileje od wszech przodkow Jego Królewski Mości i Jego Królewski Mości samego od zaczęcia unji w Wielgim Księstwie litewskim narodom litewskim, ruskiem, żmudzkiem i inym narodom i obywatelom Wielgiego Księstwa litewskiego i tyż ziemiam, powiatom, familjam i osobam do tych czasów dane, całe, zupełne i niwczym nienaruszone zostały, także wieczności, feuda albo lenna, frymarki, zamiany, dożywocia, zastawy wszelakie na sejmie i bez sejmów uczynione wedla każdego przywileju wiecznymi czasy dzierżane być mają, nie przywodząc ich w żadną wątpliwość którymkolwiek- obyczajem albo wykładem. Także tyż nadanie na dygnitarstwa, urzędy, które zdawna i właśnie na nie należały, zastawy i summy wsze­lakie w zupełnym prawie swym zostawione być mają, nie będąc powinni żadnej części dochodow zwykłych swych, jakiemkolwiek obyczajem nazwanych, gdzieindziej i na co inego nad teraźniejsze dzierżenie i przywileje albo listy swe do tego czasu odzierżane okrom pożytku swego obracać. A ktoby z przodkow swych, nie mając listów, co gruntów i każdy posessji jakiemkolwiek imieniem nazwanych trzymał, pożywał, takowy tę takową swoję własność i bez listów, jako i za listy, ma wiecznie trzymać wedla statutu litewskiego starego i nowego i zwyczajów dawnych. Jakoż panowie rady i wszystkie stany, posłowie wszystkich ziem tym teraźniejszym postanowienim zamykają sobie i potomkom swoim moc stanowienia i wznawiania jakimkolwiek kształtem takież wspominania i wszelakiego wynalazku wzniesienia egzekucji na wysługi i insze majętności przeszłe. A iż już od tego czasu rozdawanie dobr stołu w Wielgim Księstwie litewskim ustać ma, wszakoż imiona, którekolwiek z domow książęcych i szlacheckich i pańskich ku stołowi Jego Królewski Mości potym przypadać będą, te takowe imiona Jego Królewska Mość wedla woli i łaski swy królewski rozdawać ma tak polskiego, jako i litewskiego szlacheckiego narodu ludziam, aby się tym służba ziemska wojenna nie zmniejszała. Takież w rekuperacji od nieprzyjaciela moskiewskiego zamków, imion, posessji i dobr wszelakich będzie powinien Jego Królewska Mość tym wra­cać, czyje to ojczyzny i posessje przedtym byli przed osięgnieniem od nieprzyjaciela. A jeśliby na to miejsce dano komu co, to się do stołu Króla Jego Mości wracać będzie.

19. Które wszystkie artykuły my prełaci i panowie rady, książęta, posłowie ziemscy i ine wszystkie stany Wielgiego Księstwa litewskiego znając być chwalebne, potrzebne i obojemu temu narodowi, tak Korony polskiej, jako Wielgiemu Księstwu litewskiemu, jako już jednej spoiny a nierozdzielnej Rzeczypospolity pożyteczne, a spolnego naszego z stany tej sławny Korony polski z zezwolenia w ten list na ten kształt spisane, radzi i z dobrą wolą i z dobrą bracką chucią i miłością tak prełatom, panom radam, posłom ziemskim, jako i inym wszystkim stanom i osobam ko­ronnym tym listem naszym na wieczne czasy z strony naszy przyznawamy i one pieczęciami, przysięgami, poczciwościami swymi i potomstwa swego wszelakiego warujemy, utwierdzamy i umacniamy warunkiem, utwierdzeniem i umocnieniem takim, jakie nam nawiętsze i namocniejsze bądź z osob, bądź z miesc i urzędów naszych, tak osobliwym, jako i pospolitym obyczajem należy, ślubując i obiecując przed Panem Bogiem dobrym, uczciwym, szlacheckiem i chrześcijańskim słowem naszym, iż to wszystko, co się tu napisało, znać, trzymać i dzierżeć, wypełniać, sami i z potomki swemi na wieczne czasy będziemy bez fortelow wszelakich, nie przywodząc niczego z tych rzeczy na wieki w żadną wątpliwość ani odmianę, nie odstrzelając się tyż w niczym od tej jedności, w ktorąśmy się z narodem tej sławny Korony polski związali wedla opisania tego to listu naszego i artykułów w tym liście związałych i objaśnionych wiecznymi i wie­kuistymi czasy, jaki tyż nam panowie Polacy dali. Które spoinę nasze spisy Kroi Jego Mość przerzeczony jako pan nasz zwierzchni władzą swą królewską konfirmować nam raczył. A jeśliby która strona przywilejów i spisów o spolności uczynionych między tymi narody tak nam, jako sobie trzymać nie chciała, albo jeden z osobna trzymać nie chciał, przeciw takiej stronie i każdemu z osobna jako przeciw nieprzyjacielowi na­szemu i narodow spolnych powstać z potomki naszymi przy panie naszym, królu polskiem, będziemy powinni. Co wszystko czynić i wypełnić, mocnie dzierżeć w skutku wszystkim zawżdy pod naszą przysięgą siebie i potomki nasze obowiązujemy.

20. A te wszystkie rzeczy tu postanowione i obwarowane ani przez Jego Kró­lewską Mość, ani przez pany rady, ine wszystkie stany i posły ziemskie obojga narodu za spolnym zezwolenim ani pojedynkiem od której części i strony nie mają nigdy wiecznymi czasy być wzruszane i odmieniane, ale wieczne, całe i mocne zachowane być mają.

A ku lepszemu świadectwu i wiecznej pamięci rzeczy wyżej opisanych my przerzeczeni, wyżej opisani prełaci i panowie rada, tak duchowna, jako świecka, ksią­żęta, my posłowie ziemscy i ine stany na tym walnym a spolnym sejmie lu­belskim będący zawiesiliśmy na ten list pieczęci nasze. Pisań i dan na tymże spol­nym sejmie lubelskim pierwszego dnia miesiąca lipca roku Bożego tysiąc pięćset sześćdziesiąt dziewiątego.

Cyt. za: Akta unii Polski z Litwą, wyd. S. Kutrzeba, W. Semkowicz, Kraków 1932, s. 354-362.