Dandy93 @Dandy93

Art. 256 paragraf 1 Kodeksu karnego RP stanowi:
Warunkiem karalności propagowania faszystowskiego lub totalitarnego ustroju państwa jest publiczny charakter zachowania sprawcy, a zatem propagowanie wobec większej, bliżej nieokreślonej liczby osób. Propagowanie faszyzmu czy innego ustroju totalitarnego na zamkniętym spotkaniu towarzyskim nie wypełnia ustawowych znamion tego przestępstwa (A. Marek, Kodeks karny, Komentarz, s. 538).

„Propagowanie, w rozumieniu art. 256 k.k., oznacza każde zachowanie polegające na prezentowaniu faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju państwa, w zamiarze przekonania do niego” (uchwała SN z 28 marca 2002 r., I KZP 5/02, OSNKW 2002, nr 5–6, poz. 32). Wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że propagowanie w rozumieniu art. 256 k.k. oznacza każde publiczne zachowanie, które stanowi upowszechnianie faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju państwa, podjęte w celu przekonania do niego.

W piśmiennictwie uważa się, że propagowanie, w rozumieniu przepisu art. 256 k.k., to szerzenie wiedzy o totalitarnym ustroju państwa i popieranie go, zachęcanie do wprowadzenia tego właśnie ustroju, podkreślanie jego zalet i przemilczanie wad. Nie stanowi propagowania, w rozumieniu tego przepisu, samo prezentowanie zasad takiego ustroju, pozbawione angażowania się po jego stronie, cytowanie i publikowanie artykułów i książek autorów gloryfikujących lub propagujących taki ustrój, jeżeli ich publikacja miała inne cele niż jego propagowanie – tym bardziej, gdy jest to połączone z krytycznym komentarzem, a także, gdy prezentowanie takiego ustroju ma służyć jedynie manifestacji osobistych poglądów, a nie przekonywaniu kogokolwiek.
Nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość to sianie nienawiści, czyli silnej niechęci, wrogości do innej osoby czy osób. Nawoływanie to namawianie, zachęcanie, skłanianie, podburzanie, podżeganie, bez względu na to, czy nawoływanie odniosło skutek.

Przestępstwo z art. 256 par. 2 k.k. ma charakter wieloodmianowy. Czynność sprawcza polega na produkowaniu (wykonaniu czynności technicznych i organizacyjnych), utrwalaniu, sprowadzaniu, nabywaniu (również nieodpłatnym), przechowywaniu, posiadaniu, prezentowaniu, przewożeniu lub przesyłaniu (w tym przez internet) wskazanych w przepisie przedmiotów.
Przedmiotem czynności wykonawczej są druki, nagrania lub inne przedmioty, zawierające treść określoną w par. 1 (czyli propagującą faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołującą do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość) albo będące nośnikiem symboliki faszystowskiej, komunistycznej lub innej totalitarnej.

Przestępstwa z par. 1 i 2 mają charakter powszechny i bezskutkowy (formalny), są bowiem dokonane z chwilą ukończenia samego czynu. Jest to przestpstwo umyślne, które może być popełnione jedynie w zamiarze bezpośrednim, przy czym w par. 2 w grę wchodzi szczególna postać zamiaru bezpośredniego – dolus coloratus (z uwagi na użycie określenia „w celu”).
Możliwe jest wystąpienie rzeczywistego właściwego zbiegu przepisów między przepisem art. 256 a innymi przepisami rozdziału XXXII (np. z art. 254, 255, 257, 261).