Józef Łobodowski

Józef Łobodowski – polski pisarz i poeta, tłumacz literatury hiszpańskiej i rosyjskiej na język polski.

Urodził się 19 marca 1909 w Purwiszkach na Litwie, następnie z rodzicami mieszkał w Lublinie, a w momencie wybuchu I wojny światowej wyjechali do Moskwy. W 1917 r. wyjechali do Jejska na południu Rosji i tam przybywali do 1922 r. kiedy w ramach repatriacji wrócili do Polski i zamieszkali w Lublinie.

Debiutował w 1931 tomikiem “O czerwonej krwi” skonfiskowanym przez lubelską cenzurę. W 1932 roku został relegowany z KUL. Za tomik Rozmowa z ojczyzną (1935) został w 1937 laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury.

W 1935 roku, przez “zieloną granicę” przedostaje się do Związku Sowieckiego, aby samemu móc zobaczyć życie w sowieckiej Ukrainie. Wstrząśnięty straszną biedą i skutkami Wielkiego Głodu powraca do Polski raz na zawsze porzucając rewolucyjne ideały. Zaczyna współpracować z porewolucyjnymi emigrantami z Rosji, Ukrainy i krajów Kaukazu. Zaproszony do Łucka przez ówczesnego wojewodę Henryka Józewskiego zakłada literat tygodnik „Wołyń” (1937-1938), poświęcony problematyce ziem kresowych i opozycyjny w stosunku do polityki rządu wobec mniejszości narodowych. Przyjęcie propozycji nie jest przypadkowe; Łobodowski ma sentyment do „kraju lat dziecinnych” i od dawna interesuje się problematyką ukraińską, potępiając w publicystyce represje władz polskich wobec Ukraińców i propagując pojednanie obydwu zwaśnionych narodów. W tym czasie ogłasza kilka wierszy o tematyce ukraińskiej, które weszły później do wydanego na emigracji tomu Złota hramota. Do tematyki ukraińskiej w latach późniejszych jeszcze wielokrotnie powraca. Uważa się za kontynuatora polskiej romantycznej szkoły ukraińskiej. W gronie przyjaciół poeta zyskuje miano „atamana Łobody”.

Po klęsce wrześniowej wyjechał do Hiszpanii, gdzie spędził resztę życia. Jako antykomunista był jednym ze współzałożycieli Sekcji Polskiej Radia Madryt. W londyńskich Wiadomościach Mieczysława Grydzewskiego zamieszczał cykl swoich felietonów Worek Judaszów. Publikował także w paryskiej “Kulturze”. Tłumaczył dzieła m. in. św. Jana od Krzyża, Federica Garcíi Lorki, Anny Achmatowej, Josifa Brodskiego, Aleksandra Sołżenicyna. Uznany przez Ukraińców „za łącznika między literaturą polską i ukraińską”. Jego Pieśn o Ukrainie na język ukraiński przełożył wybitny poeta Swiatosław Hordyński.

Zmarł 18 kwietnia 1988 w Madrycie.