Wołczyn

Dawna siedziba magnaterii polskiej. Poniatowscy zbudowali w Wołczynie pałac, założyli park oraz wznieśli kościół Świętej Trójcy w stylu późnobarokowym. W połowie XVIII w. do pałacu dobudowano teatr i oranżerię. Cały ten zespół został doszczętnie zrujnowany po zakończeniu II wojny światowej, kiedy to Wołczyn został ostatecznie włączony do Białoruskiej SRR. Dziś po dawnym zespole pałacowym zostały ruiny kościoła pw. św. Trójcy na rzucie kwadratu, wybudowanego w latach 1729-1733 z fundacji Stanisława Poniatowskiego.

19 listopada 1761 zawarli w Wołczynie związek małżeński: książę Adam Kazimierz Czartoryski i Izabela Czartoryska. Ślubu udzielał ks. biskup poznański Teodor Kazimierz Czartoryski.

Zrujnowany kościół w 2007 roku przejęła diecezja pińska kościoła rzymskokatolickiego. Planowana jest jego restauracja.

W 1938 w krypcie kaplicy zostały pochowane, przewiezione z kościoła św. Katarzyny w ówczesnym Leningradzie, zwłoki króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po sprofanowaniu ciała i rozgrabieniu trumiennych skarbów przez miejscową ludność białoruską, resztki szczątek (drobiny kości i fragmenty szat) króla władze sowieckie wydały Polsce w 1988. W 1995 przeniesiono je do katedry św. Jana w Warszawie.

W Wołczynie znajduje się cmentarz katolicki z nagrobkami okolicznych polskich ziemian i położony przy drodze do niego kirkut (kilkadziesiąt nagrobków z polnego kamienia).

O miejskiej przeszłości osady świadczy układ przestrzenny z rynkiem, przy którym wznosi się drewniana cerkiew św. Mikołaja i dawny żydowski dom modlitwy.

Przy drodze do Motykał znajduje się nieczynny młyn wodny.

Wikipedia.pl