Szwedzka Góra w Wołkowysku

Wołkowysk (Ваўкавыск) to liczące ok. 40 tys. mieszkańców miasto rejonowe w obwodzie grodzieńskim na Białorusi, położona nad rzeką Wołkowyją w pobliżu jej ujścia do Rosi.

Miejscowość ma bardzo starą metrykę, bowiem juz w X w. istniał tu ruski gród. Śladami najdawniejsze przeszłości Wołkowyska jest zachowany tu zespół trzech grodzisk z X-XI w., który tworzą: Szwedzka Góra, Zamczyszcze i Murawielnia (Murawielnik). Grodzisko na wysokim wzniesieniu Szwedzkiej Góry stanowiło główny gród obronny dawnego Wołkowyska. W XI w. miały tu istnieć świątynie pogańskie. Gród, początkowo znajdujący się pod panowaniem książąt ruskich, był kilkakrotnie niszczony przez Jaćwingów i Litwinów, a w 1224 r. spustoszyli go Tatarzy. W XIII w. gród kilkakrotnie przechodził z rąk książąt wołyńskich do książąt litewskich, wreszcie w 1258 r. został opanowany przez Mendoga, który wzniósł tu drewniany zamek. W dniu 11 stycznia 1386 r. na wołkowyskim zamku zatrzymał się Jagiełło ze swym orszakiem i przyjął posłów polskich, którzy potwierdzili ustalone w Krewie warunki przyjęcia przez niego tronu polskiego oraz ochrzczenia całej Litwy i zaprosili go na zjazd w Lublinie w dniu 2 lutego 1386 r. W późniejszych latach zamek stracił swe znaczenie i w XV w. przestał istnieć. W 1656 r. w okolicach dawnego grodu doszło do trzydniowej bitwy, podczas której wojska Rzeczypospolitej wspomagane przez Tatarów pokonały Szwedów, którzy na grodzisku usypali szaniec. Odtąd wzniesienie zaczęto nazywać Szwedzką Górą. Grodzisko na Szwedzkiej Górze jest najbardziej okazałe, a z jej wierzchowiny rozciąga sie rozległy widok na Wolkowysk i cała okolicę. Góra Zamczyszcze stanowi pozostałość dawnego podgrodzia. Zachowały się tu ślady fundamentów cerkwi z XII w., której budowy z niewiadomych przyczyn nie skończono. Na grodzisku Murawielnia istniała niegdyś otoczona błotami osada zamieszkana w X‑XI w.

Tekst i zdjęcie:

Grzegorz Rąkowski

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply