Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 70.
Aleksandrowicz Michałz przyd. Witold z możniejszej szlachty litewskiej kolejno skarbnik i pisarz ziemski lidzki, następnie chorąży (1701), a od roku 1704 marszałek lidzki, posłował z ziemi lidzkiej na sejmy za Jana III w 1693 (wybrany też na sejm niedoszły w r. 1694) i 1695 r., na konwokację 1696 r. i na sejm koronacyjny 1697, a następnie za Augusta II na sejmy w r. 1698, 1699, 1701 i 1703. W burzliwych dla Litwy czasach walki szlachty litewskiej z Sapiehami stał A. po stronie „republikantów” spod znaku Ogińskiego, Zaranka i Kociełła. W grudniu 1698 r., gdy dwa wrogie obozy stały zbrojnie naprzeciw siebie nad Niemnem, był A. wśród pięciu delegatów, wybranych przez szlachtę („od rzeczy pospolitej strony”) dla rokowań z partją sapieżyńską; układy te jednak zostały rozbite, a wśród nowych posłów od szlachty, którzy zawarli traktat z 20 grudnia, nazwiska A. już nie znajdujemy. Na sejmie grudniowym w Grodnie 1701 r. występował A. obok Zaranka i Śliźnia stanowczo i wymownie przeciw ugodzie z Sapiehami, którą chcieli narzucić upartym Litwinom posłowie koronni. Wielkie uznanie zdobył sobie wśród ludności powiatu lidzkiego, gdy w dobie najazdu szwedzkiego kontrybucję na powiat nałożoną za uboższą szlachtę z własnej szkatuły zapłacił.
Niesiecki, Herbarz polski; Rodzina; Vol. Leg., t. VI; Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, W. 1862; Diarjusz sejmu 160S, rkp. Czart. 192; Diarjusz sejmu 1701, rkp. Czart. 195.
Kazimierz Piwarski
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!