Ignacy Chambrez

Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków 1937, s. 258-259.

Chambrez Ignacy (1758—1835), prof. Uniw. Lwow. Ur. w Holeszowie (Galicja) 31 VII. Od r. 1793—1803 był nauczycielem rysunków w Cie­szynie, a potem uczył w szkole normalnej w Krakowie, od r. 1807 z tytułem profesora nadzw. wykładał budownictwo w Uniw. Jag. W r. 1812 został przeniesiony do Lwowa. Za pobytu w Kra­kowie Ch. wydał dwukrotnie Betrachtungen über den Charakter der Gebäude und die darauf anzu­bringenden architektonischen Verzierungen (Wien 1807 i 1808). Po dwuletnim pobycie we Lwowie otrzymał Ch. nadzwyczajną katedrę „wyższego bu­downictwa” (świeżo kreowaną) na wydziale filozof, tamtejszego uniwersytetu (istniejącego podówczas jako Liceum), którą piastował do roku 1834. Mimo podeszłego już wieku ujawniał wielką ru­chliwość, wyjeżdżał często za granicę dla uzu­pełnienia swoich wiadomości, dbał o poziom na­ukowy garstki swych słuchaczy, gromadził nie­zwykle troskliwie zbiory katedry budownictwa. Starania Ch-a podjęte w r. 1818 o uzyskanie sto­pnia profesora zwyczajnego spełzły na niczym. W l. 1826—8 kierował Ch. przebudową gmachu Uniwersytetu Lwow., wykazując swoje walory jako architekt. W tym też czasie zapadł na zdrowiu, a obarczony nadto kalectwem głuchoty, na własną prośbę został spensjonowany w r. 1834 i wyjechał do Berna mor., gdzie zmarł w roku następnym, nie doczekawszy się proponowanej przez Uniwersytet Lwowski nagrody w formie złotego medala. Ch. był członkiem-korespondentem morawsko-śląskiego Towarzystwa rolniczego. Na katedrze lwowskiej wykształcił cały zastęp architektów galicyjskich. Obowiązki katedry swej pojmował szeroko, wykładał nie tylko architek­turę,

[s. 259]

ale budowę dróg i mostów, stwarzając nie­jako prototyp powstałej w późniejszych latach Politechniki. Ch. wykładał na podstawie wła­snych skryptów, oraz z dzieł fachowych z za­kresu nauk technicznych Vignoli, Milizia i Schemerla. W okresie lwowskim wydal drukiem: Versuch eines architektonischen Katechismus (Lw. 1821) i Kurzer und fassl. Anweis zum Selbst­unterricht für Landmaurermeister (Brno 1822). Dzieła swoje wydawał z myślą uczynienia z nich fachowych podręczników szkolnych; nie uzyskały jednak zatwierdzenia. Materiały Archiwum Uniw. Lwow.: akta osobowe Ch-a, akta uniw. z 1. 1814—35, programy wykładów; Finkel, Historia Uniw. Lwow., I passim, Lw. 1894.

Karol Lewicki