Antoni metropolita halicki

Polski Słownik Biograficzny, t. 1, Kraków 1935, s. 135-136.

Antoni,ruski metropolita halicki. Aby unieza­leżnić organizację kościoła ruskiego w dzierża­wach polskich od organizacji litewskiej i mo­skiewskiej, odniósł się Kazimierz W. w r. 1370 do patrjarchy carogrodzkiego Filoteja z żąda­niem wznowienia zniesionej metropolji halickiej i przedstawił mu zarazem na urząd nowego metropolity wysłanego równocześnie do Carogrodu Antoniego, ówczesnego biskupa halic­kiego. Patrjarcha w maju 1371 nadał mu tę godność i poddał jego metropolji biskupstwa: przemyskie, chełmskie, włodzimierskie i turowskie. Nadto dozwolił mu ze względu na upa­dek hierarchji kościelnej w tych diecezjach wy­święcić nowych biskupów z pomocą metropolity wołoskiego. Gdy po objęciu metropolji przez A. papież Grzegorz XI bullą z 13 II 1375 utworzył łacińską metropolią halicką, powstało zagadnienie stosunku obu tych organizacyj kościelnych do siebie i do władzy państwowej. Metropolita A. jawi się też 31 VIII tegoż roku w Oródku w otoczeniu ks. Władysława Opolczyka, władcy Rusi Czerwonej z ramienia króla Ludwika. A. rządził swą mefropolją około 20 lat a zmarł zimą 1391/92.

Acta patriarchatus Constantin., I, s. 577, 578, 5S2, II, 157, 180; Mon. Pol. hist., II, s. 626; A. O. Z., II, nr 4 i 5, VIII, nr 9, (X, nr I.

Władysław Abraham