Po takim tytule powstaje pomysł: a komu to porozumienie jest potrzebne?
Zwłaszcza gdy dowiadujesz się, że i polska i ukraińska strony wspólnie opowiadają się za potrzebą polsko-ukraińskiego porozumienia, ale jednocześnie każda z nich proponuje swój wariant tego samego porozumienia. Inaczej mówiąc,- pragną wygrać w tej bardzo ważnej sprawie. Chodzi nie o liderów Ukrainy i Polski — tu wszystko w porządku, a o historykach, publicystach, działaczach społecznych.
Może przestraszyć po raz kolejny Europę? To pytanie dręczy źle prognozowany Kreml, w postaci jego niepodzielnego władcy – Putina. Tylko to wyjaśnia, że wbrew deklaracjom o nieingerencji w sprawy wewnętrzne Ukrainy, Federacja Rosyjska nadal wspiera i finansuje funkcjonowanie organizacji i osób, działalność których społeczność światowa klasyfikuje jako antypaństwową, terrorystyczną lub po prostu karną. Właśnie pod te kategorie podpada aktywizacja, przy wsparciu obserwatorów z Rosji, propagandowej działalności głowy kolejnego samozwańczego podmiotu – Republika Przykarpacka Ruś (RPR) P.Gecki.
Nic się nie zmienia na południowym wschodzie Ukrainy w ramach konfliktu rosyjsko-ukraińskiego, wszystko niby zamarło w oczekiwaniu na nowy skok. Z kolei aktywizuje się i potężnieje obecność czynnika rosyjskiego w regionie bałtyckim, w granicach Łotwy, Litwy i Estonii. Powstaje wrażenie, że Rosja wykorzystuje terytorium tych państw jako geopolityczny korytarz do promocji swoich interesów pozycyjnych w państwach UE.
Kryzys prawa jest cechą charakterystyczną „separacji” Krymu od Ukrainy i jej „przyłączenia” do Rosji. Z czego to się zaczęło? To było tak. Tak się chciało mieć swoje miasto bohater i ośrodek zdrowia w dodatku. Jednak zapomnieli przygotować się trochę w sferze prawnej. Ale gdzie tam. Nasz Krym i koniec. W wyniku, wszystko na szybko. Szybko zorganizowali referendum. Szybko głosowali. Szybko policzyli. I jazda do Rosji. No, to teraz przeanalizujmy.
