Stalowa magnolia

– dlaczego nowa pani prezydent Litwy musi być twardym politykiem

,,The Economist” dość surowo ocenia ostatnie dwie dekady w życiu politycznym Litwy, nie omieszkając wytkąć pozbawienia stanowiska w 2004 ówczesnego prezydenta Rolandasa Paksasa. Podobnie niejasności w finansowaniu litewskich partii oraz ich powiązania z Rosją wzbudzają liczne podejrzenia.

Dalia Grybauskaite, która z łatwością wygrała wybory 17 maja b.r. jest politykiem dysponującym zupełnie innym zapleczem – zdaniem ,,The Economist” kilkuletnie doświadczenie w administracji unijnej i przygotowanie teoretyczne dotyczące ekonomii mogą zapewnić sprawne rządy na Litwie w okresie najbliższych kilku lat. Grybauskaite solidnie pracująca w Brukseli zrobiła na Litwinach wrażenie swoim zachodnim doświadczeniem oraz rzeczową krytyką litewskich rządów.

Nie ma wątpliwości, co do jej przygotowania merytorycznego, ale linia polityczna pozostaje wciąż zagadką – jaki kurs w polityce wewnętrznej i zagranicznej przyjmie nowa pani prezydent. W obecnej sytuacji nie może sobie pozwolić na kontynuację, kryzys zmusza do bycia twardym politykiem, podobnie jak samo położenie geopolityczne Litwy wymusza zdecydowaną postawę.

Zgodnie z konstytucją rola prezydenta na Litwie sprowadza się głównie do polityki zagranicznej, ale według komentatora Dalia Grybauskaite powinna współpracować z centro-prawicową koalicją na rzecz poprawienia sytuacji gospodarczej kraju. Sama postulowała mocne cięcia (obniżkę zarobków w sferze publicznej o 15%), zwolnienie niekompetentnych ministrów, czas więc na realizację tych postulatów, tym bardziej, że spadek PKB Litwy na poziomie 12% zmusza do radykalnych posunięć. Musi ona jednakże znaleźć sposób na przeprowadzenie ich z nie mniejszym wdziękiem niż samej kampanii, aby magnolię można nazwać stalową, kiedy nadal jest magnolią.

Opracowanie: Kresy.pl

Źródło: The Economist

http://www.economist.com/world/europe/displaystory.cfm?story_id=13702731