Kiedy w niedzielny poranek dzwony wszystkich kościołów a różnych obrządków zaczynają napełniać miasto swoim spiżowym dźwiękiem miasto budzi się do życia.
To tutaj we Lwowie łączą się wszystkie aromaty Ziem Przyległych.
To utracony kawałek własnej jaźni. To kompilacja tego co teraz czujemy, gdy udajemy się na Wschód. Moje Kresy to fakty, wyobrażenia, oczekiwania, tęsknota, milość i nienawiść – wszystko to osadzone w czasie i przestrzeni- minionej -teraźniejszej i przyszłej.
MOJE KRESY to psychiczne odzwierciedlenie stanów emocjonalnych – nie tych ktorzy musieli je opuścić, lecz ich potomkow. Kresy bowiem wielu z nas wyssało z mlekiem matki…
Tak jestem pewny….
